Əbülfət Mədətoğlu: Məni ovudan İLĞIM

Xəyallandım bir yarpağın səsindən

İçim elə yarpaq kimi titrədi...

Hiss elədim ,Tanrımın nəfəsindən-

Və anladım, bu ömür- gün fitrədi...

Oxuduqca kipriklərim su içdi

Sırallandı yaddaşımda hər sətir...

Bir göz əkdi, bir göz isə qəm biçdi -

Səpələndi bu günümə o ətir!

Uzaqlığın əl yetməzin o anlar

Körükləyir, yaxınlığın odunu...

Məni ancaq, mənim kimi o, anlar -

Ürəyimdə gizlətsəm də adını!..

Bir yarpağın səsi indi ilğımdı

Qulağıma çatan isə xışıltı...

Qəlbim şıltaq uşaqdan da çılğındı -

Ona görə tərpəndikcə yıxıldı...