“Gah sevinc tapır, gah da ki qəmə düşür”

"...Bir gün günəş olacaqsan, ulduzlar ətrafında parlayacaq"

"Adam böyüyəndə belə olur. Bu zaman adam ürəyi ilə danışır və görür. Bunun adı "düşünməkdir".

"Şəkər portağalı"nın Zezesinin təsvir etdiyi bu "sehrli" vəziyyəti daha çox özümüzə hesabat verdiyimiz anlarda dərindən dərk edirik. Bu dəfə bir ili təsvir edəcək yazımın istiqamətini təsadüfən eşidib "ürəyimdə oxuduğum mahnıya" çevrilən ifa dəyişdi:

"O tren dönmeyecek bunu ben de biliyorum, Zeze". Mahnıda eşitdiyim bu misralar mənə uşaq ədəbiyyatı sayılsa da, böyükləri saysız düşüncələrə qərq edən "Şəkər portağalı"nı xatırlatdı. İl içində baş verənləri il sonundan əvvəlinə gedərək Zezenin gözü ilə xatırlamaq üçün.

"Hamı dünyaya lazım olduğu kimi gəlir". İl sonunda baş vermiş təyyarə qəzasının bizə göstərdiyi kimi, bəzilərimiz qəhrəman olmaq üçün doğuluruq. Həm də səma qəhrəmanı olmaq üçün...

"Nəyi gözləyirik, Zeze? - Səmadan gözəl buludun keçməsini".

Bizim qəhrəmanlarımız isə qara buludların içindən keçərək səmadakı buludların günəşi oldular. İlin əvvəlində isə bu təsvirləri yazan ona hisləri ilə yazmağa ilham verən qəhrəmanını itirdi. Zezenin dediklərini ürəyinin dərinliyində hiss edərək: "İndi ağrının nə olduğunu həqiqətən anlayırdım. Ayağını  bir şüşə parçası ilə kəsmək və əczaxanada tikiş qoymaq ağrı deyildi. Ağrı o idi ki, sancıdan ürəyin partlayır".

Ancaq onun qəhrəmanı və Zezenin dünyasından gələn səslər bütün ağrılara rəğmən, nə vaxtsa "Şəkər portağalı" cücərtmək üçün ona güc verdi: "...Bir gün günəş olacaqsan, ulduzlar ətrafında parlayacaq".

İndi isə yola bir neçə sətirlik Zezenin dünyasından ayrılıb "ürəkdə oxunan" başqa misralarla davam edək: "O, hər gün axtarır, hər gün döyüşür".

Cabir Novruzun bu sətirləri həm Zezenin, həm də bizim dünyanın gerçəkliyini əks etdirir. Həyatımız boyu "Gah sevinc tapır, gah da qəmə düşürük". Elə Zeze kimi: "Sənin yanında ikən heç kim məni danlamır,  hiss edirəm ki, günəş ürəyimə xoşbəxtlik gətirir".

Və  yeni ildə ən azından bir nəfərin belə olsa, sualımıza cavabda bu xitabı bizə ürəkdən deməsi də bizə sevinc gətirər bəlkə:

"Ən çox nə istəyərsən?

 –Səni, Portuqa"

Sonluğu isə qarışımıza çıxan çətinliklərdə bizə dəstək ola biləcək Zezenin dünyasından gələn arzularla tamamlayıram: "Bax, səni həmişə belə görmək istəyirəm. Beynində hörümçək torları ilə deyil, şirin xəyallarla yaşa!".

Müəllif: Günel Natiqqızı