ONLARI ƏFV EDİN AzPolitika onlayn siyasiictimai qəzet

Nurəddin İSMAYIL

Hərbi, siyasi, iqtisadi, mədəni sahədə əməkdaşlığımız, Türkiyənin regionda və dünyada artan nüfuzu Azərbaycanı beynəlxalq arenada təklənmə siyasətindən xilas etdi. Bu birlik dünənə qədər Azərbaycanın dövlət müstəqilliyini təhdid edən, onun suveren hüquqlarını saya salmaq istəməyən, təcavüzkar Ermənistanı üstümüzə qısqırdan Rusiya və İranın məkrli planları qarşısında sarsılmaz sipər oldu.

Siyasət özündən güclü dövlətlərlə daha tədbirli, daha incə davranmağı tələb edir. Azərbaycan 44 günlük müharibədə ən böyük təhlükənin, Ermənistanın bizə qarşı təcavüzünə ən böyük dəstəyin Rusiyadan gəldiyinin fərqində oldu və bu şər imperiyasının neytrallaşdırılması üçün yaranmış beynəlxalq şəraitdən zamanında bəhrələnldi. Müharibə başlayan ilk gündən və ondan da çox əvvəl Ermənistana hər cür hərbi, siyasi, humanitar yardım edən molla rejiminin - İranın da ölkəmizə qarşı məkrli planları diplomatik süzgəcdən keçirildi və bu ölkə ilə münasibətlərin məsafəli forması tətbiq edildi. Ölkənin xarici siyasətində MDB ölkələri ilə ikili əlaqlərin yüksək səviyyədə qurulması, İslam ölkələrinin daxil olduğu təşkilatlarla münasibətlərin yeni dinamikası, İrandan gələn basqılara baxmayaraq İsraillə hərbi, siyasi əlaqələrin qorunub saxlanılması prioritet olaraq ön plana çəkildi. Qarşılıqlı iqtisadi maraqların təmin edildiyi bir sıra Avropa ölkələri ilə də beynəlxalq çəki gətirən əlaqə formaları quruldu. Xarici siyasət sahəsində əldə edilən bu gəlişmələr istər son müharibə, istərsə də post müharibə dövründə ölkənin ictimai nüfuzunun möhkəmlənməsinə xidmət etdi.

Lakin təəssüflə qeyd edilməlidir ki, xarici siyasətdəki bu uğurların daxili siyasətdə təzahürləri qabarıq şəkildə görünmür. Yaşayış minimumunun istehlak səbətinə uyğun olmadığı bir şəraitdə kəskin bahalaşmalar xalqın sosial vəziyyətini getdikcə ağırlaşdırır. Tətbiq edilən müxtəlif tipli cərimələr bu cərimələri ödəmək zorunda qalan əhalinin aldığı əməkhaqqı ilə daban-dabana ziddiyət təşkil edir. Cəmiyyətin sağlamlığı, təlim-tərbiyəsi işində xüsusi çəkisi olan tibb işçilərinin, müəllimlərin aylıq əmək haqqı bizdən yüz qat yoxsul Gürcüstan və Ermənistanla müqayisədə aşağı dərəcədədir. İşsizliyin sayı günü-gündən artır, işləyən təbəqənin isə aldığı maaş gündəlik minimum tələbatı ödəməkdən çox uzaqdır.

Bütün bunlar milli sərvətin ədalətsiz bölgüsündən xəbər verir. Yüksək əmək haqqı ilə təmin edilən nazirlər, komitə sədrləri, məmurlar unudur ki, onun bu komfort həyatı əsgər atalarının, qazi, şəhid valideynlərinin haqqına girməklə qazanılıb. Dövlət başçısının yüksək kürsülərdən məmur özbaşınalığı, süründürməçiliyi, rüşvət və korrupsiya çirkabına bulaşmaları haqqında kəskin fikirlər səsləndirməsinə baxmayaraq əlahəzrət məmurlar deyiləndən nəticə çıxarmaq istəmir.

Daxili quruluşumuzu narahat edən digər məsələ insan hüquq və azadlıqları ilə bağlı məsələdir. Beynəlxalq hesabatlarda yer alan bu neqativlər bir çox vaxtlarda qərəzli, siyasi təzyiq vasitəsi ola bilər. Lakin bu sahədəki hazırkı durum ondan xəbər vermir. Ən böyük rüşvətxorlar azadlıqda gəzdiyi halda, kiçik bir məbləğ rüşvət alma adı ilə jurnalistlərin, blogerlərin, siyasi aktivistlərin həbsə atılması nə dərəcədə ədalətlidir? Olsun ki, bu hallar baş vermiş, hansısa jurnalist ya ehtiyacdan, ya şirnikləşdirmədən öz peşəsinə yaraşmayan addım atmış. Digərləri öz siyasi mənsubiyyətindən doğan tələblərlə toplaşma azadlığından yararlanaraq mitinqə, piketə çıxmış və onu başqa bir adla həbs etmişlər.

Fikrimizcə, dövlət cəzalandırmada ata kimi sərt olduğu kimi bağışlamada, əfv etmədə ana kimi şəfqətli olmalı və öz övladına qucaq açmalıdır. Həbsdə olan, zindan həyatı yaşayan jurnalistlərin, siyasi aktivlərin, hüquq müdafiəçilərinin azadlığa buraxılması humanizm baxımından ədalətli olardı və inanırıq ki, dövlət başçısı İlham Əliyev Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Gününə ərmağan olaraq bu humanist addımı atacaq.