Öz taleyini özün seçməliydin, Müşfiq əfəndi! İlkin Özün yeni şeirləri

Kulis.az İlkin Özün yeni şeirlərini təqdim edir.

Hərdəmxəyal silsiləsi
II-hissə

Əbədiyyət naminə

Aqşin Yeniseyə

Sonu olan heç nə
Diqqətə layiq deyil, məncə!
Tutaq ki, “əbədi” və “həyat” kəlməsi
Yanaşı işlənsə idi:

Nə çalardı kilsə zəngi,
Nə ziyarət edərdi bir kəs
Öz müqəddəs məbədini...

“Məbədin sükutu”, əslində,
İnsanlığın süqutu deyilmi?

Hərdən xatırlayanda
Nə vaxtsa öləcəyimizi
Başımı bulayıb gülürəm.

Sonra isə fikirləşirəm:
Ölüm ömrün ironiyası
deyilmi?

Şair demişkən,
“Heç tanımadığım bir ölümün
əyninə biçilmiş bədən”.

Fəqət düşündüyün qədər
sadə olmur həsrət.
“Yaşamaq” və “ölmək”
arasındakı tikanlı sərhəd.

Ən nəhayət,
hər şeyin sonu həsrət deyilmi?

Əbədi olmayan heç nə
Heç kəsə lazım deyil, şair!

Bunu məndən də yaxşı bilirsən.
Hətta, yəqin, tək qalanda,
Əbədiyyət naminə
Xəlvətcə tanrıya dua da edirsən...

Müşfiq üçün təsəlli

Açığı, Müşfiq Əfəndi,
Diktatorların qaranlıq düşüncələri
sənə də əyan idi.
Bilirdin ki, gec-tez ya Nəsimitək dərin
üzülməli,
Ya da cansız bədəninin amansız
Xəzərin dərinlərində
Üzməli idi...
Əslində, öz taleyini özün seçməliydin,
Müşfiq əfəndi.
Onsuz da, arzun, məqsədin, gileyin
onlara maraqlı deyildi!
Onsuz da, qaranlıq işığın var olmadığı
yerə deyilir.
Fəqət fikir eləmə,
salma ürəyinə çox şeyi.
bir gün günəşin qızıl şəfəqləri
Qırmızı-qaranlığın gözünü tutdu,
üzünə duranları tarix özü də unutdu!

Qış

Qış fəsli...
bir fəsildən daha ötəsi,
təbiətin yer üzündəki təntənəsi.
suyun həndəsi möcüzəsi
Qış fəsli...
oxuduğum romanın yeni fəsli,
eşikdə Tanrının soyuq nəfəsi
Və yanan ocağın çartıltılı səsi...

Nostalgiya

Sonuncu elegiya

Keçmiş yox,
köhnə xatirələrçün
darıxırıq bəzən.
Ax, nə xoşbəxtmişik
keçən ilki dünən...
Adını bilmədiyimiz bütün illüziyaları
“nostalgiya” – adlandırırıq
Heyif, xoşbəxtliyi
fərqli-fərqli ünvanda axtarırıq.
Əslində, o yox idi və
heç vaxt da olmamışdı.
Əslində, dünən də xoşbəxt deyildik,
elə bu gün də...
Sadəcə dünən daha yaxşı idik
bu gündən...
Ey, sən!
Qorxutma, məni getməklə...
Qorxutma, məni gözdən itməklə...
Onsuz hamı getdi tərk edilmiş şəhərə...
Heç sən də gəlmə.
... nə nostalgiya ol,
nə də keçmişimə zəhər qat!
Əgər haçansa gələsən,
mənə bir qutu siqaret al...

Yaddaş pozğunluğu

Afrodita... Afrodita...
Düzü, səni belə xatırlayıram.
Deyəsən, axırıncı sözün,
“məni unutma” idi...
Eləmi?
Nə yalan deyim, indi səni
heç bir hüceyrəm tanımaq istəmir...
Eşidirsən?!
Sən heç kimsən!
Boz, mənasız və maraqsız
keçmişimsən...
Bəs harada ölmüsən?
Hərgah yaşamağın belə
heç nəyi dəyişmir ki,
Sovet filmi kimi bir şeysən...
“Quql foto”lar olmasa,
Yadıma da düşən deyilsən...

Tək amil

Əvvəl daşı olana
təlabat vardı;
sonra misi olana,
daha sonra dəmiri olana,
indi qəşəng “səs”i olana...

Sentimentalizm

Doğrusu, budur:
bizə şükür etməyi öyrədən
Cəmiyyət
ac ölməyimizi görüb
orqazm olur.
Müqayisə aparır, çək-çevir edir,
halımıza baxıb Allaha şükür edir...

Balıqçı ilə söhbət

Mənə qayğılarından yox,
Uçan qağayılardan danış.

Ətdən dövlət

Uşaqlıq – özülü;
Cavanlıq – yüksəliş
dövrü;
Qocalıq – tənəzzülü...

Uğursuz təzad

Yaşlı adam əlindəki kağızla
əlitelefonlu,
balaca uşağa yaxınlaşdı:
"Bala, poçt qutusu haradadı?"
Uşaq elektron poçtunu açdı...

Səkkizinci möcüzə

Hələ
kəşf edilməməmiş
ulduzlar,
planetlər,
dənizlər,
ölkələr var...
Hərçənd, onları üzə çıxarmaq
marağında deyilik.
Düzü, “səkkizinci möcüzə”ni
istəyirik.
Elə buradan izləyirik:
İlahi, onu da göstər.
Göstər böyüklüyünü...