“Sabah”la “Neftçi”nin (yalançı) rəqabət yaratmaq arzusu YAZI

Heç kim mübahisə etməz ki, “Sabah”la “Neftçi” Azərbaycanın ən zəngin üç klubundan ikisidi. Bəlkə də elə ilk iki pilləni bu komandalar tuturlar.

Sizin də yadınızda olar, bu yaxınlarda “Neftçi”nin büdcəsi açıqlanmışdı. Hamı gördü ki, paytaxt klubunun məvacibə xərclədiyi pul elə “Qarabağ”ın xərclərinə yaxındı. “Qarabağ” Azərbaycanı avorkuboklarda uğurla təmsil edir, ölkə çempionatında rəqib tanımır. Bu mənada Ağdam təmsilçisində forma geyən futbolçuların bu pullara layiq olduğunu düşünməyə bilmirik. Nəzərə alanda ki, “Neftçi” ötən mövsüm “Qarabağ”dan nəinki xal almağı, heç bu komandanın qapısına qol vurmağı bacarmayıb, onda o böyük pulların futbolçulara hansı xidmətlərinə görə ödənildiyi də sual doğurur.
Bəli, “Sabah” mayın son günlərində ölkə kubokunu qazanmaqla yola saldığımız mövsümdəki uğursuzluğunu bir qədər ört-basdır etməyi bacardı. Amma bu qənimət belə biabırçılığa don geyindirə, onun üstünü örtə bilməz. Başqa ölkələrdə hətta aşağı liqa təmsilçilərinin kuboku başı üzərinə qaldırdığını görürük.
Deməli, kuboku qazanmaq heç də ciddi uğur sayılmamalıdı. Çünki orda bəzən həlledici məqamlardakı xırda təsadüflər böyük rol oynayır. Məsələn, hansısa futbolçuların mövsümün sonuna yaxşı formada olmaması, yaxud da hakimlərin səhv qərarları nəticəsində oyunun müqəddəratının həlli. Ələlxüsus da Azərbaycan kimi ədalətsiz hakim idarəçiliyindən əziyyət çəkən ölkələrdə belə səhvlər həlledici olur.
Bunu deməklə “Sabah”ın əziyyətini yerə vurmaq, “bayquşlar”ın uğuruna kölgə salmaq fikrində deyiləm. Ortada bir də böyük və danılmaz fakt var ki, o da “Sabah”ın premyer-liqada mövsümü 5-ci pillədə başa vurması, 108 mümkün xaldan cəmi 48-ni toplamasıdı. Bu yerdə onu da diqqətə çatdırım ki, 4-cü pillədəki “Turan Tovuz” “Sabah”ı yekunda 7 xal qabaqladı.
“Neftçi”nin durumu isə daha acınacaqlı oldu. Lap rəhmətlik Böyükağa Hacıyevin dediyi kimi: üç yaşlı qadın lazım idi ki, “Neftçi”nin halına ağlasın. Çünki “ağ-qaralar” “Sabah”dan 5, “Turan Tovuz”dan 12 xal geridə qalmaqla 6-cı oldular. 36 oyunun cəmi onunda qələbəyə sevinmək isə ölkənin ən qocaman klubunun nəinki tarixinə və iddialarına, heç xərclənən o milyonlara da uyğun gəlmədi.
Komandanın top fərqi də acınacaqlı oldu. Vurulan 39 qolun qarşılığında “ağ-qaralar” öz qapısından 49 top çıxardılar ki, bu da fərqin mənfi 10-a bərabər olması deməkdi. Qol məsələsində “Neftçi”nin tək təsəllisi “Araz Naxçıvan”dan 5 qol artıq vurmaq ola bilər ki, Elmar Baxşıyevin çalışdırdığı komanda rəqiblərin cəmi 29 dəfə sevinməsinə icazə verib. Yəni ki, Muxtar Respublikanı Mərdəkanda təmsil etməyə çalışan komanda “Neftçi”dən düz 20 qol az buraxıb.
Bütün bu acınacaqlı rəqəmlərin fonunda “Sabah”la “Neftçi” bir-birinin, eləcə də digər rəqiblərin “bostanına daş atmaqla”, yaxud da yeni transferlərini təmtəraqlı təqdimatlarla açıqlamaqla diqqətləri üzərlərinə çəkməyə çalışırlar. Bu xüsusda da onların Türkiyə klublarını yamsılaması heç kimə sirr deyil. Elə Türkiyə klubları da onlar kimi, daxili yarışlarda bir-birinin ətini didib, avrokuboklardan əlləri ətəklərindən uzun şəkildə geri dönməyi sevirlər. “Sabah” “Neftçi”nin “əsəblərinə toxunmaq” üçün “Bu şəhər ikimizə dar” mahnısını bir neçə dəfə Masazırdakı stadionun səsgücləndiricilərindən azarkeşlərə eşitdirib. Bununla da demək istəyirlər ki, “Sabah” Bakını “Neftçi”yə və onun azarkeşlərinə dar edib. “Neftçi” də oxşar davranışı mərhum Anar Nağılbazın “Sabah olmayacaq” repindən istifadə etməklə göstərib. Sabah da olub, axşam da. Bakı da, maşallah, o qədər böyük şəhərdi ki, burda “Sabah”la “Neftçi”yə də, onların çoxsaylı legionerlərinə də yer tapılıb.
Sözümün canı odu ki, mahnı səsləndirməklə, atmaca atmaqla, bir vaqon legioner qarşılayıb-yola salmaqla yaxşı futbol oynamaq olmur. Rəqabəti süni şəkildə yaratmaq lazım deyil. Heyəti gücləndirmək, yaxşı nəticələr qazanmaq lazımdı ki, istədiyiniz rəqabət mühiti də yaransın. Ümid edək ki, qarşıdakı mövsümdə məhz belə olacaq, “Sabah”la “Neftçi” gücü mahnı səsləndirməyə yox, yaxşı futbolçu gətirib, rəqibləri məğlub etməyə verəcəklər.
AMAL