Səkkizinci notu tapan, ancaq hələ də eyni lada köklənməyən Azərbaycan millisi

Ceyhun Əliyev, Krakov

Millimizin 1 həftəlik Avropa turnesi başa çatdı. Son 3 günü Polşanın Krakov şəhərində keçirən Ayxan Abbasovun drujinası ötən Ukrayna ilə matçda 1:2 heaabı ilə məğlub oldu. İlk dəqiqələrsən təşəbbüsə yiyələnən Sergey Rebrovun yetirmələri layiqli qələbə qazandı. İstər topa nəzarətdə, istər fərdi keyfiyyətdə, istər effektiv ötürmələrdə, istər qapı istoqamətində və çərçivəyə tuş gələn zərbə sayında, istər funksuonal hazırlıqda, istərsə də taktiki savadda nominal meydan sahibləri millimizdən aşkar üstün idi. Yəni, "bəxtimiz gətirmədi" demək kimi bir imtiyazımız yoxdu.
Bəs Azərbaycan millisi nə ilə yadda qaldı?
Futbolun Azərbaycana qədəm açdığı gündən bəri daim Ukrayna futboluna aşağıdan yuxarı baxan komandamız bütün zəiflərin favoritə qarşı etdiyini nəhayət ki, ortaya qodu. Söhbət əzmkar mübarizədən gedir. Futbolçularımız meydanın hər qarışı uğrunda döyüşdü. Bəli, Fransa matçının yorğunluğu fiziki cəhətdən uşaqlarara istədiklərini nümayiş etdirməyə imkan vermirdi. Lakin yorğunluğa rəğmən, futbolçularımız mümkün olan hər şeyi edirdi. Məsələn, Fransaya qarşı təravətli oyunu nümayiş etdirə bilmirdi, gücü çatmırdı. Elə həmin fransızlara qarşı oyunu ilə ən xoş sözlərə layiq gördüyümüz Bəhlul Mustafazadə də o deyildi. Bu görüşü Toral Baytamovun da aktivinə yaza bilməyəcəyik. Bacarığına bələdik, müydanda canını da qoydu, ancaq ayaqları sözünə baxmırdı. Ancaq Emin Mahmudov bu gün daha dinamik və ağıllı oynayırdı. Ən xoş sözlərə Elvin Cəfərquliyev də layiqdi. Maşallah olsun, deyəsən, həm də müdrikləşir, boş-boş sarı və qırmızı vərəqəlik hərəkət etmir.
Komandamız ikinci qolu buraxdıqdan sonra özündə təpər tapıb oyunun müəyyən hissəsində Ukraynanın qapısını mühasirəyə ala bildisə, bu, artıq yeni, "8-ci not" idi… Bəli, icra edənlərin bəzən gec qərar verməsi, müəyyən hallarda isə texniki cəhətdən axsaması həmin vaxt kəsiyində real qol fürsəti yaratmağa imkan vermədi, ancaq bu, artıq pozitivə doğru xoş siqnaldı.
Sonda yenidən musiqiyə müraciət edəcəm. Heç bir orkestr dirijorsuz tamaşaçının ruhunu oxşaya bilməz. Bax, millimizin yeni "dirijor"u da bu yola start verib. Ayxan Abbasov orkestr ilə ilk tanışlıqdan musiqinin keyfiyyətini yaxşılaşdırdı. Ancaq hələ ifaçıların eyni lad üzərində keyfiyyətli musiqi ifa edən orkestrə çevrilməsi istiqamətində xeyli yol qət edilməlidi. Elə matçsonrası mətbuat konfransında baş məşqçiyə "biz Millətlər Liqasının D divizionuna düşən milli görmüş adamlarıq və indiki halda komandamızda əzmkarlıq və effektiv müdafiə olunma kimi irəliləyişi müşahidə edirik. Ancaq "iştah diş altındadı" və daha kreativ hücumlar qurmağı nə zaman öyrənəcəyimizə dair sual ünvanlamaq istəyirəm" sualını verdim. Mütəxəssisin cavabını musiqi dilinə çevirsək təxmini belə alındı: "Biz qaranlığın simfoniyasını aydınlığa çıxarmağa çalışırıq və bu yöndə kifayət qədər iş görmüşük". Qatılıram, Ayxan bəy, amma bir şərtlə: hər növbəti matçda millimiz öncəki oyundan çox yox, 1 faiz daha yaxşı görünsün.