Şəlalə Camal: “Səpələnmiş hekayəm”

Bir məmləkət hekayəm var,
Kağızlara səpələndi…
Yarısı qaldı yarıda,
Yarısı getdi sükuta,
Sözlərim soyundu səslərdən,
Çılpaq qaldı  qorxudan...

Kağızlar iki yerə bölündü 
Yarısı yerə 
Yarısı göyə
Yavaş-yavaş seyrəlirdi kağızlar,
Hara getdi?
Kimə yetdi?
Harada itdi?
Harada sahibini tapdı?

Ox olub kimə dəydi sözlərim?
Ürəyini sancdımı bir yad nəfəsin?
Kağız gəmilərim, görəsən, hara çatdı,
Suların içindəmi əridi,
Yoxsa bir uşaq əllərində
Ümidəmi çevrildi?

Bəs kağız təyyarələrim ?
Göy üzündə azan dualar tək
Ünvanını tapdımı?
Görəsən, harada məskunlaşdı
Səssizcə yazdığım hekayələrim?
Cızmaqara kimi bir küncdə qaldımı,
Yoxsa bir ürəkdə
Yenidən doğuldumu?
Yoxsa... yoxsa axar sulara qarışanda
Boğuldumu???

Hər şey bir qırağa…
Hansı tində yazıldı qara taleyim?
Hansı küncə atıldı bələyim?
Kim qucaqlamadı, kim səssiz keçdi?
Hansı səmtə üz tutub getdi
Ağlımdan küsən ürəyim?..