Azərbaycan futbolu üçün seçim vaxtı: OLUM, YA ÖLÜM

İslandiya ilə görüşdən 4 gün keçib. Həmin oyunla bağlı danışmaq adama mənasız gəlir. Oyunətrafında yaşanan hadisələr, matçın gedişatı, görüşdən sonra baş verən proseslər səssiz qalmağı, heç kimlə futbol barədə danışmamağı düşündürür. 

Rəqib ucaboy futbolçuları ilə seçilən komanda idi. Amma niyəsə “müdrik” baş məşqçi futbolçulara uzun toplarla hücum qurmaq tapşırığı verdi. Oyunun davamında komanda darmadağına doğru gedirdi. Bunu görən Santuş 3 müdafiəçini əvəzləyib, arxa xətdə az da olsa qalan ritmi ümumiyyətlə yox etdi. Görünən o idi ki, portuqaliyalı biabırçı məğlubiyyət üçün əlindən gələni hər şeyi sınadı. Hər yola əl atdı ki, təzminatını alsın, çıxıb getsin. Axı nəyinə lazımdır burada çalışmaq?! Onsuz işləsə də, qovulsa da, nəticə etibarilə pulunu qəpiyinə kimi alacaq. 

Onun özü də bura gələndə çox yaxşı bilirdi ki, Azərbaycan millisində Ronaldolar, Fernandeşlər, Pepelər yoxdur. Heç uzağa getmək lazım deyil. Bizim yığma nəinki portuqallara, heç Ardalara, Kvaralara, Mikautadzelərə sahib deyil. Santuş bura əlindəki heyətlə dünya çempionatına çıxmağın mümkünsüz olduğunu bilərək gəlmişdi. Amma hamımızı yaxşıca “barmağına doladı”. Millətlər Liqasında komandanı D divizionuna saldı. Hər mətbuat konfransında “məqsədimiz dünya çempionatının seçmə mərhələsidir” dedi. Vaxt qazandı, həmin müddətdə ölkəmizin çörəyini doyunca yedi. DÇ seçmə mərhələsinə çatanda da, elə biabırçılıq etdi ki, təzminatını alıb qovulsun. 

Milyonlar alan Santuş getdi. İndi o, aldığı təzminatla ölkəsində kef çəkir. Bizim yerli məşqçilərimizsə, onun məhv etdiyi, “sınıq-salxaq” hala saldığı komandanı toparlamağa çalışır. Bu gün Ukrayna ilə oyun var. Amma Ayxan Abbasov milli ilə cəmi 2-3 gündür ki, birlikdədir. Məğlub olsa, onun adına yazılacaq. Heç kəs “bu komanda Santuşundur” deməyəcək. Çünki Abbasov azərbaycanlıdır, özümüzküdür. Onun timsalında bütün yerli məşqçilərə belə yanaşma irəli sürülür. Milli komandaya illərdir ki, azərbaycanlı çalışdırıcı gətirilmir.

2008-ci ildən bu günə Azərbaycan yığmasının cəmi 1 yerli baş məşqçisi olub. Söhbət təbii ki, ölkə futbolunun ən sevilən siması Qurban Qurbanovdan gedir. Ona da cəmi 10 ay şans verildi. Elə bir şərait yaradıldı ki, onun kimi mütəxəssis də bu millidə çalışa bilmədi. Təsəvvür edin Berti Foqtsa 6, Robert Prosineçki və Canni De Byaziyə 3, 11 oyunda qələbəsi olmayan Santuşa ilyarım müddət verilir, amma “Qarabağ”ı Avropa arenalarının daimi iştirakçısına çevirən Qurbanova cəmi 10 ay. 

Qurban hocadan sonra milli komandaya azərbaycanlı baş məşqçi gətirilmədi. Yalnız Arif Əsədov De Byazinin istefasından sonra yığmanı 4 oyuna çıxardı. Nəticələri xatırlatmaq lazımdırsa, 4 oyunda 2 qələbə və 1 heç-heçə! Özü də 3 ay ərzində. Bəs sonra nə oldu? Təbii ki, həmin posta xarici məşqçi gətirildi. Bir daha təkrar edirəm, 4 oyunda 2 qələbə və 1 heç-heçəsi olan məşqçi necəsə vəzifədə saxlanılmadı. Bu, necə baş verdi, onu hələ də anlamaq mümkünsüzdür. 

Yığmanın futbolçuları ilə olan dialoqlarda da eyni sözlər eşidilir. Yekdilliklə hamı azərbaycanlı baş məşqçi ilə çalışmaq istəyir. Komandanın təcrübəliləri Arif Əsədov dönəmini xatırladır, onun rəhbərliyi altında daha məsuliyyətli, rahat və inamlı çıxış etdiklərini bildirirlər. Zatən onlar da Əsədovun niyə baş məşqçi kimi saxlanılmadığını anlamayıblar.

Xülasə, baş məşqçi seçimi üçün uzağa getməyə ehtiyac yoxdur. Onsuz da millət olaraq futbol potensialımız qısıtlıdır. Gələcəkdə müəyyən dərəcədə irəliləyə bilərik. Amma hazırda dünya çempionatına vəsiqə qazanmaq kimi utopiyaya qapılmağa ehtiyac yoxdur. Seçmə mərhələni böyükhesablı məğlubiyyətlər olmadan, maksimum heç-heçələr və 1 qələbə ilə tamamlamaq əsl uğur sayılacaq. Bunu da Rəşad Sadıqov kimi lider, Arif Əsədov kimi təcrübəli, Ayxan Abbasov kimi müasir və ən əsası milli formanın ağırlığını bilən kadrlar bacaracaq. Bu komanda hamımızındır. Hər dəfə uduzanda hirslənib, qışqırsaq da, bu, bizim milllimizdir. Düzgün əllərdə, doğru insanlarla yavaş-yavaş irəliləyəcək...