“Bizim tərəfdaşlarımız var, amma müttəfiqimiz yoxdur...”

Ərazi şıltaqlıqları: amma hərəkət Alyaskada deyil, cəbhədədir... Amma əsas odur ki, Alyaskada vəziyyət həll olunmur...

...Gərək ki, yadınızda olar, bir müddət bundan əvvəl SİA Ukrayna Milli Dayanıqlılıq Araşdırmaları Mərkəzinin direktoru, diplomat Oleq Belokolosun Ukrayna-Rusiya cəbhəsindəki vəziyyətlə bağlı fikirlərini bildirmişdi.

Ukraynalı diplomatın bu dəfəki fikirlərinin də aktuallığını nəzərə alaraq, diqqətinizə çatdırırıq...

...Deməli, ABŞ prezidenti Donald Trampla Rusiya lideri Vladimir Putinin Alyaskada keçirilən görüşü ərəfəsində informasiya məkanında Ukrayna ərazilərinin ruslar tərəfindən işğalının faktiki olaraq tanınması ilə bağlı söhbətlər eşidilməyə başlayıb.

Xüsusilə, Rusiya Xarici İşlər Nazirliyi Donetsk, Luqansk, Zaporojya və Xerson vilayətlərini tamamilə ələ keçirmək istədiklərini bəyan edib.

Ancaq burada xatırlamaq yerinə düşər ki, Kreml nə istəsə də, səslənir, birincisi, bu, təəccüblü olmamalıdır, çünki bu, onların məlum siyasətidir.

İkincisi, bu, informasiya müharibəsində təzyiq faktorudur: ruslar həm Ukraynada, həm də bəlkə də beynəlxalq arenada hardasa ictimai rəy hazırlamağa çalışırlar...

Eyni zamanda, hələlik vəziyyət elə görünür ki, ABŞ və işğalçı Rusiya (qəbul edilmiş hər hansı qərarları demirəm) arasında əldə olunmuş konsensusa işarə edəcək aydın, birmənalı məlumat yoxdur. Yəni güllə açılmadan yıxılmaq və panika yaymaq lazım deyil.

Və Alyaskada hansısa sui-qəsdin və ya “xəyanətin” baş verə biləcəyini söyləmək hələ tezdir.

Axı xaricdən gələn son xəbərlərdən belə nəticəyə gəlmək olar ki, Tramp bütün bunlarla bağlı Kremlin ağasının mövqeyini şəxsən eşitmək istəyir.

Təbii ki, müxtəlif variantları nəzərdən keçirməliyik.

Amma düşünmürəm ki, Ukraynasız ABŞ Moskvanın bizə qarşı irəli sürdüyü hər hansı ərazi iddialarına razı olsun.

Ümumiyyətlə, bu “iddiaların” kökünü 2014-cü ildə axtarmaq lazımdır. Biz o zaman Minsk razılaşmalarını imzaladıq, Rusiyanın işğal etdiyi ərazilərə bir növ ayrıca status verildi... Yəni, əslində, bu, işğalın faktiki olaraq tanınması sayıla bilərdi. Ən azı, belə görünür, çünki Ukrayna hələ başqa məsələlərlə yanaşı, BMT çərçivəsində də müvafiq addımlar atmamışdı...

Və bu gün baş verənlərin hamısı, necə deyərlər, təmiz vərəqdən baş vermir. Uzaq köklərə malikdir.

Uzun illər əvvəl qonşularımız və Baltikyanı ölkələr açıq-aydın “Biz NATO-ya daxil oluruq” deyəndə (onlar da daxil oldular), biz bədnam çoxvektorlu siyasət apardıq.

Bunun da təbii ki, nəticələri var idi. İndi biz xatırlamalıyıq (və otuz, iyirmi, on il əvvəlki təcrübəmiz bizi buna həvəsləndirir), təəssüf ki, bizim sözün beynəlxalq hüquqi mənasında heç bir müttəfiqimiz yoxdur.

Bizim tərəfdaşlarımız var, amma müttəfiqimiz yoxdur. Və buna uyğun olaraq, etibarlı, aydın şəkildə yazılmış təhlükəsizlik zəmanətlərimiz yoxdur. Ona görə də indi vəziyyət çox ağırdır.

Və yenə də bizim xeyrimizə olmasına baxmayaraq, zəiflik məqamları var. Onlar bir ildən çox və on ildən artıqdır ki, mövcuddurlar. Amma əsas odur ki, Alyaskada vəziyyət həll olunmur. Yəni, Trampla Putinin görüşündən sonra bizim üçün fundamental mənada çox az dəyişiklik oldu. Axı bu gün cəbhədə vəziyyət həll olunur. Mən də burada yazanlara və deyənlərə qoşuluram ki, 2022-ci ilin fevralında kritik vəziyyətimiz var idi və biz sağ qaldıq. Ona görə də düşünürəm ki, biz indi sağ qalacağıq.

Əli Babayev