“Layklar, baxışlar və məşhurluq dalınca qaçmaq mənim yolum deyil” Səbinə İlyasova

Onun səsi milyonları heyran etmişdi, mahnıları isə sadəcə melodiyalar yox, həqiqi hekayələr idi. Səbinə İlyasova - adını sevənlərin dilindən düşməyən sənətkar. Ancaq qəflətən o, göz önündən yoxa çıxdı və... illər sonra yenidən səhnəyə qayıtdı.

Onu səhnədən getməyə nə vadar etmişdi? Niyə məhz indi dönmək qərarına gəldi?

Əməkdar artıst Səbinə İlyasova Bakıvaxtı.az-a müsahibəsində bu suallara da aydınlıq gətirib.

- Səbinə xanım, sizi uzun müddətdir səhnədə görmürük. Niyə uzaqlaşmışdınız səhnədən?

- “Uzaqlaşmaq” çox kəskin ifadədir. Mən sadəcə özümü tapmaq üçün bir qədər kənara çəkildim. Musiqi həmişə mənim ruhum olub, amma bəzən özünü eşitmək üçün dayanmaq lazımdır. Bu müddət mənim üçün dəyərli bir fasilə oldu, çünki bu zaman ərzində həqiqətən nəyi dəyərli hesab etdiyimi anlayırdım. Oğluma həmin dövrdə dəstəyim lazım idi - onun təhsili, böyüməsi. Mən ilk növbədə anayam. Sənət gözləyə bilər, amma ailə - ürəyinizi tam tələb edir.

- Pərəstişkarlarınız sizin üçün çox darıxıblar. Onlar bilmək istəyirlər: səhnədən uzaqda olarkən nə hiss edirdiniz?

- Bu, qasırğadan əvvəlki sakitlik kimi idi. Bir tərəfdən, sadə anlardan zövq alırdım - oğlumla səhər yeməkləri, ailə bayramları. Digər tərəfdən isə səhnə mənim təbii mühitimdir və mən onun üçün çox darıxırdım. Bilirsiniz, musiqi sadəcə melodiya deyil, bu mənim ruhumun ritmidir. Onsuz özümü qanadlarını müvəqqəti gizlətmiş bir quş kimi hiss edirdim.

- Ailənizdən bu qədər çox danışırsınız. Onlar sizin üçün əsas ilham mənbəyidirmi?

- Şübhəsiz. Ailəm mənim kompasımdır. Oğlum, valideynlərim, rəhmətlik həyat yoldaşım... Onlar mənim işığımdır. Mahnılar yazanda mən hər zaman onları düşünürəm. Xüsusilə də anamı. Hazırda üzərində işlədiyim yeni mahnı məhz ona həsr olunub. Bu, sadəcə musiqi deyil, bir növ etirafdır. Bu mahnının hər sözü sanki qəlbimdən qoparılıb.

- Niyə məhz indi geri dönmək qərarına gəldiniz?

- Çünki hiss etdim ki, vaxtıdır. Sanki uzun müddət saxlanılan bir fəvvarə kimiyəm. İçimdə o qədər duyğu, fikir, melodiya toplanıb. Musiqi səslənməlidir, o, səssiz qalmamalıdır. İndi bütün bu illər ərzində topladığım hər şeyi insanlarla bölüşmək istəyirəm. Bu, sadəcə səhnəyə dönüş deyil - bu, həyatımın yeni bir fəslidir.

- Bu yeni fəsil necə olacaq? Konsertlər, albomlar gözləyəkmi?

- Hazırda yeni mahnıma klip üzərində işləyirəm. Bu, tamam fərqli və daha şəxsi bir iş olacaq. İstəyirəm ki, dinləyicilər hər notu, hər sözü hiss etsinlər. Konsertlərə gəldikdə isə, mütləq olacaq, amma tələsmək istəmirəm. Mənim üçün vacib olan sadəcə şou yox, qəlblərdə iz buraxacaq bir hadisə hazırlamaqdır.

- Musiqi sənayesi sizin yoxluğunuz müddətində çox dəyişib. Buna münasibətiniz necədir?

- Bu dəyişiklikləri görürəm, amma onları təqlid etməyə can atmıram. Layklar, baxışlar və məşhurluq dalınca qaçmaq - mənim yolum deyil. Həqiqi sənət tələskənliyi sevmir. Bu, şərab kimidir - özünü göstərməsi üçün zamana ehtiyacı var. Özümə və auditoriyama qarşı dürüst olmaq istəyirəm. Mənim yaradıcılığım dialoqdur, təsdiqləyici şərhlər üçün monoloq deyil.

- Bəzi insanlar düşünür ki, böyük sənətkarların dövrü artıq keçib. Onlara nə deyərdiniz?

- Böyük sənətkarların dövrü biz özümüz həqiqi sənəti qiymətləndirməyəndə keçir. Amma mən insanlara, onların eşitmək və hiss etmək bacarığına inanıram. Səmimiyyət və ruh - həmişə tələbatda olacaq. İnanıram ki, musiqim öz əksini tapacaq, çünki o, ürəkdən gəlir.

- Unudulmaq qorxunuz varmı?

- Bəzən bu qorxu yaranır, mən də insanam. Amma sonra xatırlayıram ki, musiqim lentlərdə, xatirələrdə, insanların qəlbində yaşayır. Və bir nəfər belə mahnılarımı dinləyib hiss edirsə, mən- varam.

- Bugünkü sənətdə öz missiyanızı necə görürsünüz?

- Mən istəyirəm ki, səsim öz hisslərini ifadə edə bilməyənlərin səsi olsun. İstəyirəm ki, musiqim sadəcə səslənməsin, qəlblərə toxunsun. Bu gün, dünya səs-küylə dolu olduğu halda, mənim vəzifəm – ən vacib sözlərin səsləndiyi bir sakitlik bəxş etməkdir.