Şənbə üçün nəzm

Anna Axmatovanın şeirləri

Heybətli taleylə qorxutma məni,

şimal xiffətiylə qorxutma artıq.

İlk bayramımızdır indi səninlə,

bu əziz bayramın adı - ayrılıq.

Eybi yox, şəfəqi qarşılamayaq,

Ay bizə tutmasın öz fənərini.

Bu gün mən səninçün bağışlayaram

dünyanın ən nadir bəxşişlərini:

Yuxusu qaçanda axşamlar çayın,

sudakı üzümü verərəm sənə.

Axan bir ulduzun yenə səmaya

geri dönməsinə kömək etməyən

gözümü verərəm sənə.

Verərəm səsimin əks-sədasın -

əvvəl o şux idi, indisə yorğun.

Susub dinləyərsən Moskvadakı

qara qarğaların dedi-qodusun.

Bunlar oktyabrın rütubətini

mayın nəşəsindən daha xoş edər.

Yad et, yad et məni, mənim

mələyim,

yad et, heç olmasa ilk qara qədər.

  ***

Qapı yarıaçıqdır,

Cökənin ətri qəşəng...

Masada unudulub

Bir qamçı, bir də əlcək.

Sarı çıraq haləsi,

Diqqət kəsilmişəm mən.

Anlaya bilmirəm ki,

Niyə çıxıb getdin sən...

Sabah Günəş doğacaq,

İşıqlı gün gələcək.

Bu həyat çox gözəldir,

Ağıllı ol, ey ürək.

Yorğunsan, çırpınırsan,

Boğubdur səni qəhər...

Bilirsən, oxumuşam

Ki, ölməzdir könüllər.

 ***

Qara tül altında sıxdım əlimi...

“Söylə, sən nə üçün belə

solğunsan?”

- Çünki mən öz qatı kədərim ilə

Onu içirtmişəm məst olanacan.

Necə unudaram? Getdi ləngərlə.

Əyildi dodağı əzab çəkərək...

Qaçdım, sürahidən tutmadan qaçdım

Onun arxasınca mən qapıyadək.

“Bunların hamısı bir zarafatdır,

Getsən, ölərəm mən” - çığırdım bərkdən.

Sakit, hürküdücü bir təbəssümlə

Dedi: “Durma yeldə, üşüyəcəksən”.