Bircə söz düşər yerə dilimdən: Sevirəm Könül Arifin şeirləri

Bu gün tanınmış şair Könül Arifin doğum günüdür.

Kulis.az bu münasibətlə müəllifi təbrik edir və şeirlərini təqdim edir.

Şəhər adları
Səfər elanları yayıldı.
Enib uçuş qiymətləri ovuc içinə.
İndi bütün şəhərlərin adı
"Onu unutmaq"dı:
Bakı – Onu unutmaq – Bakı
Bakı – Onu unutmaq – Bakı
Qəbələ – Onu unutmaq – Qəbələ
Gəncə – Onu unutmaq – Gəncə
Sevgi ilə əllərin arasında – sözlər
inciklik
göz yaşları.
Bir duzlu damla dəyib dağıldı
əlin üstünə.
Sevgiyə dartınan əlləri
gözlər çəkib saldı
nəm çökəkliyinə.
Sevgi ilə əllərin arasında
bu uzanıb-qısalan yolda – əşyalar da var.
Əllərə
və sevgilərə görə dəyişir bu əşyalar;
mən
bir qutu şokolad,
iki kitab xatırlayıram
sənin o isti....
mehriban.... ağ əllərində,
mənsə....
............... iztirablı...............
................................ucsuz-bucaqsız..........
..............................................................“Tatar çölü”nü uzatmışdım sənə
barmaqları
aprelə dolaşan
bumbuz əllərimdə.
Sevgi ilə dodaqların arasında – əllər quruyar.
Dodağımla toxunsam sevgiyə
qupquru
ağ
izsiz torpaq gizildəyər çöllüklərdə.
Bircə mənnn.............
........................bircəəə............
.......................................bircə mən ölərəm o torpağın üstündə!
Kölgəm –
məndən öncə uzandı torpağın üstünə...
Qabırğa ilə torpağın arasında – kölgə.
Torpağın üstündə
Qabırğa şəklində kölgə.
Sən
“bütün bunları yaz” deyirsən.
Mənsə
bunları yaşamaq, səsləndirmək istəyirəm.
Yaşamaq,
səsləndirmək
və yazmaq arasında
qıvrılmaqdır ömür indi,
eynən yumub gözlərini
masanın bir ayağından o biri ayağına
qıvrılıb
quyruğunun ucunacan sürtünən o pişik kimi.
Bircə
səsləndirə bilmədiklərimi
rahatlıqla yaza bilirəm.
Məsələn:

“Mən səni.......
.......................hələ də.......
.........................................sevirəm”

Orange

Marina Svetayevaya

Radzeviç,

mən kölgələri sevirəm,

onların itaətkarca

məni izləyib sonra xəlvətcə

hətta inadla

məndən önə keçməsini

və bu ətaləti,

ətalətin vəhşi sevginin üstünə

örtük kimi sərilməsini

sevirəm.

Radzeviç,

mən

hələ susan –

hələ örtüyü üstündən çəkilməmiş sevgini

sevirəm.

Çəkildimi
bu müddət örtüyü sevginin üstündən,
duydummu sevgini –

sevimli tikə kimi
bircə söz düşər yerə dilimdən:
"Sevirəm!
Sevirəm.
Sevirəm..."

Radzeviç,

necə təsvir edim sənə sevgimin şəklini?

– cümlələr korlayar deyə

yazmağa qıymadığım roman kimi

sənin haqqında

ölənəcən düşünmək sevgisini...

– bu düşüncəni daş kimi

ayağıma bağlayıb susqunluğun içinə

səninlə batmağımın şəklini...

– sonra

su anbarına baxan eyvanımda

hələ səpilməyən buğda üstündə

bir-birini qovan göyərçinlərin vahiməli qanad səsinə

diksinib

susqunluğun çölünə atılmağımın şəklini...

– və uğrunda

savaşacaq bir dəni də

olmayan halıma yanmağımın şəklini...

Sən bu şəkilləri

get-gedə

rəngsiz təsvir elə.

Radzeviç,

dırnaqlarımsa bütün şəkillərdə

narıncı rəngdə idi.