Burada da güllələyirlərmi gecə itləri? Hikmət Orhunun yeni şeirləri

Kulis.az Hikmət Orhunun yeni şeirlərini təqdim edir.

Dofamin

beş yaşımın astanasında
yaşıdlarımdan gec də olsa,
yeriməyi öyrənəndə
sevindim əvvəlcə...

nə işimə yarayacağını
bilməsəm də...

atalarının rusiyadan gətirdiyi
oyuncağı qısqanan qonşu uşaqları
üçtəkərli velosipedimə
paxıllıq edəndə bildim
tarixin təkərrürdən ibarət olduğunu...

məktəbin ilk günündə
müəllim oxuduğum
hansısa “bezdarnı” şeirin qarşılığında
sağ əlimin üstünə
“beş” yazanda
başa düşdüm tərif üçün
“sino“ getdiyimi...

ilk sevdiyim qıza
söz atan oğlanı
məktəbin
arxa məhəlləsində əzişdirəndə
gəlmişdi — rahatlıq hissi...

…qara saçlarına yazdığım
ilk şeirimi
çəkdiyim ilk siqaretin külünə
yandıranda
elan etmişdim azadlığımı...

on üç,
ya on dörd yaşımda
divana sürtünüb həzz alanda
ürək döyüntülərimin artdığını
anlamaq...

elə də çətin olmadı
anlamaq
dünyaya gəlişimin məqsədini...

dünyanın ən gözəl qızı ilə
sevgili olub
“axır ki…” deyə
sadə bir-iki kimyəvi formulanı
iliklərinə qədər
yaşamaq üçünmüş hər şey…

Tbilisi

Coşqun Cəfərə…

siz ey, tbilisinin küçə itləri,
burada da güllələyirlərmi gecə itləri...

bakıda sandıq itlərini saxlayır
zadəgan xanımları...
gəzdirir tbilisi gözəlləri
necə itləri?

siz ey, tbilisinin küçə işıqları,
burada da söndürürlərmi gecə işıqları...

bakıda dəniz fanarına aydınlanır
şəhərin dörd tərəfi...
bəs tbilisini aydınladır
necə işıqları?

siz ey, tbilisinin küçə süpürgəçiləri,
burada da işlədirlərmi gecə süpürgəçiləri...

bakıda küləklərin sovurub gətirdiyi
tozdan göz açmaq olmur...
bəs tbilisinin küləkləri incidir
necə süpürgəçiləri?

siz ey, tbilisinin küçə restoranları,
burada da bağlayırlarmı gecə restoranları...

bakıda az qala maşın yoluna daşır
yemək qab-qacaqları...
bəs tbilisidə ram edirlər
necə restoranları?

Pıçıltı

pıçıldamaq istəyir...

gözəl şeylər pıçıldamaq
istəyir adam hərdən...

telefonu götürüb
ən sevdiyi adamı yığır birdən:

“bu gün həyətimizdə
yuva qurdu qaranquş.

bala verdi çəpərdə
qaratoyuq.

anamın saxladığı
qara toyuq
yenidən
qanadlarını açdı balalarına.

anam “fürsət bu fürsət” deyib
beş-altı
inkubator cüsəsi də qatdı aralarına…”

pıçıldamaq istəyir...

gözəl şeylər pıçıldamaq
istəyir hərdən adam...

qələm-dəftər götürüb
ən sevdiyi adamı salır yada:

“arada
bir kəndə gəl,
biz tərəfdə ara vermir yağışlar,
şimşək çaxır gecələr...

burda yağışdan sonra
dizə verir yoncalar,
lalələr qurşağa çıxır.

göbələk torpağı dəlir,
göydə göyqurşağı çıxır.

seyrinə
kiminin özü gəlir,
kiminin uşağı çıxır…”

pıçıldamaq istəyir...

gözəl şeylər pıçıldamaq
istəyir adam hərdən…

Rekultivasiya

1.

yeni şeir oxuyandan
bir ay sonraya qədər heç nə
yaza bilmirəm.

nədəndir bilmirəm —
şeirlərim
bir az nazım hikməti,
bir az orhan velini,
bir az cemal süreyanı,
bir az can yüceli-zadı xatırladır
əks təqdirdə...

paylaşmağa əlim gəlmir
sosial şəbəkələrdə,
oxumağa utanıram
beş-altı şair-şüəranın
toplaşdığı tədbirdə...

qəzet-zad da yoxdur
çap etdirib
aldadım
bir-iki sifarişli tənqidçini:
ki, yazsın interpretasiya…
ruhum deqradasiya...

rekultivasiya
lazımdır beynimin dərinliklərində,
ruhumun ənginliklərində...

2.
...səni görəndən
bir ay sonraya qədər
başqa şey düşünmürəm...

üşənmirəm;
sağa çevrilib düşünürəm,
sola çevrilib düşünürəm:
“nazım hikmet olsa,
“səni sevirəm” demək yerinə
türmədəki sənsizliyini misralarına
büküb göndərərdi məktub əvəzi…”

3.
...səni görəndən
bir ay sonraya qədər
başqa şey düşünmürəm...

üşənmirəm;
sağa çevrilib düşünürəm,
sola çevrilib düşünürəm:
“orhan veli olsa,
üzüntüsünü “bedava” yaşardı
siqaret çəkmədən,
şərab içmədən...
siqaret tüstüsündə,
şərab sərxoşluğunda
səhifələrlə məktub yazmadan…”

4.
...səni görəndən
bir ay sonraya qədər
başqa şey düşünmürəm...

üşənmirəm;
sağa çevrilib düşünürəm,
sola çevrilib düşünürəm:
“cemal süreya olsa,
darıxanda rəsmini çəkib göndərərdi —
görməyəli ağlında nə qalıb deyə:
durakta yalnız duruşunu,
durakta birlikte duruşunuzu,
durakta cocuğunla gözlediyini,
özlediyini felan işte…”

5.
...səni görəndən
bir ay sonraya qədər
başqa şey düşünmürəm...

üşənmirəm;
sağa çevrilib düşünürəm,
sola çevrilib düşünürəm:
“can yücel olsa,
hər səni xatırladıqca darıxardı,
sabaha qədər rakı içər,
günəş doğunca qanuna qarşı çıxardı…”