Görkəmli Xalq yazıçısı Sabir Əhmədlinin anım günüdür Sabiq millət vəkilindən maraqlı paylaşım

Sabiq millət vəkili Etibar Əliyev sosial şəbəkə hesabında görkəmli Xalq yazıçısı, publisist Sabir Əhmədlinin  anım günü ilə bağlı yazı paylaşıb. 

"AzPolitika" həmin yazını təqdim edir:

"Bu gün görkəmli Xalq yazıçısı, publisist Sabir Əhmədlinin (10 iyul 1930, Cəbrayıl – 17 aprel 2009, Bakı) anım günüdür.

Yazıçının “Yazılmayan yazı” adlı avtobioqrafik memuar-romanından:

“Ömür yoldaşımla bir-birimizi istəmişik. Ayrı cür də ola bilərdi. Yoldaşım öz bəxtim imiş, çıxıb qabağıma. Üç övlad bəxş edib mənə – iki oğlan, bir qız. Hər üçü öz varlığım qədər şirin, doğma, qanı-qanımdan, canı-canımdan.

Sonuncu oğlanın doğulması da qəribədir. Kəndə getmişdik yayda dincəlməyə. Qoca xalam soruşdu:

– Neçə uşağınız var?

Dedim: 

– İki.

Təəssüfləndi: 

– Azdır. Bəlkə qarğa gəldi, birini apardı? Demək, biri tək qalacaq.

Bu söhbətdən bir ilə yaxın sonra üçüncü uşaq oldu. Atam xəstəydi. Hələ uşağın oğlanmı, qızmı olacağını bilmədən, ana bətnindəykən ona hələ sağ atamın adını – Məhəmməd – qoymuşduq. Elə də oldu. Gözəl oğlan idi. Ərköyün, sonbeşik. Hamı onu istəyir, sevirdi. Taleyi isə faciə ilə bitdi. Ermənilərlə savaşda şəhid oldu.”

Yazıçı digər bir xatirəsində belə yazır: “Bir dəfə məni Mərkəzi Komitəyə çağırdılar, Mətbuat Şöbəsinin inspektoru Xeyrulla Əliyevin yanına. Onun bir xırdaca otağı vardı, eləcə tualet boyda idi. Orada onunla üz-üzə əyləşdik. Bir pəncərəsi vardı, pəncərə Çəmbərəkəndə baxırdı.

O deyirdi, məni başa salırdı: 'Sovet hökuməti misilsiz işlər görmüşdür. Kənd təsərrüfatımız, sənayemiz böyük nailiyyətlər əldə etmişdir. Quruculuq işlərimiz vüsət tapmışdır. Bunları tərənnüm etmək əvəzinə, gözdən salmaq vicdansızlıqdır.'

O deyirdi, mənim qulağım onda, gözüm pəncərədə, eşikdə idi. Onda hələ Çəmbərəkənd sökülməmişdi. Miskin daxmalar, uçuq-sökük evlər, dar, köntöy dalanlar qalırdı. Elə bil Sovet hökuməti qurulmamışdı, bura əl də dəyməmişdi.

Xeyrulla Əliyev döşəyirdi, sovet hökumətinin nəhəng quruculuq işlərini tərifləyir, məni başa salırdı, mən isə gözümü onun pəncərəsindən görünən mağmun mənzərəyə dikib susurdum. Bir ara baxdı ki, mən gözümü haraya dikmişəm, o da mən baxan mənzərəni gördü. Dərhal işi anlayıb susdu. Daha bir söz deyə bilmədi. Qalxıb onun ocağını tərk etdim.”

Yazıçının şəhid oğlu Məhəmmədin sözləri isə belə idi: “Mən qürbətdə deyiləm. Ölsəm də, qalsam da, bu torpaq bizimdir. Əmim Sovet İttifaqının xatirinə döyüşüb. Mən də Azərbaycanımız uğrunda canımı qurban verməyə hazıram. Ata, gec gəlsəm, incimə. Ömrü boyu babam əmimi axtardı, sən də məni gözləyərsən.”

Məhəmməd Əhmədov 1994-cü il fevralın 12-də, doğum günündə, Murovda şəhid olub.

Allah rəhmət eləsin.