Gün gələcək, o, yenidən doğacaq...

Allahşükür QURBANOV

Heydərbaba, gün dalını dağlasın,

Üzün gülsün, bulaqların çağlasın,

Uşaqların bir dəstə gül bağlasın,

Yel gələndə ver gətirsin bu yana,

Bəlkə mənim yatmış bəxtim oyana.

Məhəmmədhüseyn Şəhriyar

Yatmış bəxtin hələ də oyanmayıb,

Azadlıq çırağı hələ yanmayıb.

Zalımların zülmü də dayanmayıb,

İldırımlar yenə də çaxmaqdadır,

Həsrətlilər o taydan baxmaqdadır.

Heydərbaba, yolun bağça-bağ olsun,

Üzün gülsün, elin-oban sağ olsun,

Azadlığın əlində bayraq olsun,

Qoca Təbriz öz dilində dil açsın,

Tozlu, qəmli küçələri gül açsın.

Heydərbaba, göz yaşına baxan yox,

Abad edənlər az, yaxıb-yıxan çox,

Milyonlar ac, ağaların qarnı tox,

Ac ölkələr cəhənnəmə dönübdür,

Çoxlarının ümid şamı sönübdür.

Nüvə yarışması sona çatmayır,

Yatmışları top səsi oyatmayır,

Gənclərimiz səksəkədə, yatmayır,

Deyirlər ki, müharibə olacaq,

Yer üzündə üç-beş ölkə qalacaq.

Heydərbaba, qara günlər ağ oldu,

Qeyrət hissi əllərdə bayraq oldu,

Qələbəmiz düşmənlərə dağ oldu,

Ölkəmizin şan-şöhrəti ucaldı,

Millətimiz yağılardan bac aldı.

Heydərbaba, Şəhriyar bir dağ idi,

Şeirimizin önündə bayraq idi,

Nə olaydı, o qalaydı sağ indi,

Qarabağın bu günlərin görəydi,

Şeirdən gül qoxan çələng hörəydi.

Heydərbaba, ötən ötdü, qayıtmaz,

Şəhriyarlı günlərinə gün çatmaz,

O, günəşdi - parlaq, əbədi - batmaz,

Gün gələcək, o, yenidən doğacaq,

O ellərdə qaranlığı boğacaq.

Gəlişiylə zülmət, zillət itəcək,

Həsrət ağrıları sona yetəcək,

Xarıbülbül Təbrizdə də bitəcək,

Bakı Təbriz tutuşacaq əl-ələ,

Dastan olub düşəcək dildən-dilə.