Simurq

Bir çoxumuzun uşaqlığını  xatırladan ortaq xatirəsi böyüklərdən eşitdiyimiz nağıllar olur. Hətta bəzən bizə deyilən ən xoş təbriklər də belə yenə nağıllar çatır köməyimizə –"Nağıl kimi ömrün olsun". Ancaq həmin arzunu söyləyən zaman bir məqamı unuduruq. Nağıllarımızın" Biri vardı, biri yox " ilə başladığını. Və nağıllarda duyduğumuz həmin kəlmələr  ömür boyu bizi təqib edir. Fərqli vaxtlarda, fərqli  qəhrəmanlarımızı itiririk nağılımızda. Həyat isə bizi  gerçəkliyi ilə üz -üzə qoyur.  Çətin də olsa, hekayə davam etməlidir. Bu anda nağılımın itirilmiş qəhrəmanın "mətbəx qeyd"lərindən biri yadıma düşür:

"Gör necə mənalı cümlədiye. "Nə qədər sərt olsa dalğalar, qayalara çırpınıb geri dönər".  Dalğalar "əzilib sınsalar" belə geri qayıtmalıdırlar, lap elə insanlar kimi. Həyat nə qədər çətin olsa da, davam etməlisən yoluna"...

Sevimli qəhrəmanımın  həmin fikirlərindən yola çıxaraq bu nağılı tamamlamıram mən də. Bir də duyduğumuz nağıllarda bizə doğmalaşan obrazdan – Simurqdan ilhamlanaraq...

Bəli, hər bir nağılın qəhrəmanları var. Onlardan birini itirəndə  artıq Simurq tükünü yandıranda yardımımıza yetişə bilməyəcəyinin ağrısını hiss edirik. Ancaq aşdığımız həyat vadiləri  var olduqca  hekayəmizi bitirməməyi anladır bizə. İtirilmiş qəhrəmanlarımızı da yaşatmaq üçün yaşamağı xatırladır. Hər birimizin içində küllərdən güllər yarada bilən bir Simurqun yaşadığını pıçıldayır qulağımıza.

Və nağıl davam edir. Simurq küllərindən yenidən doğur...

Müəllif: Günel Natiqqızı