Yox, yaxşı qurtardıq!

Ay camaat mağaza və marketlərdə satılan çoxsaylı məhsulları bir gün əvvəlki qiymətə görmək mümkün deyil. Belə ki, hər gün qiymətlərin 2-3, 5-6 və yaxud da 10 qəpik artığını görür və görməkdəyik.

İki-üç gün əvvəl xəbər yayıldı ki, bəs metro və digər ictimai nəqliyyatda gediş haqqı qalxıb olacaq 1 manat. Bunu eşidən elə bil başımıza bir vedrə qaynar su tökdülər. Necə yəni bir manat? Belə çıxır ki, uzaq məsafəni demirəm, bir gediş-gəliş üçün 2 manat xərcləyəcəyik?

Ancaq, şükür ki, bu xəbərin şokunu başqa bir xəbər canımızdan çıxardı. Deməli, xəbər yayıldı ki, filan addımdan, filan yenilikdən və filan tətbiqdən sonra bir saat ərzində ictimai nəqliyyatdan istifadə edənlər növbəti gedişləri ödənişsiz edəcək. Bunun neçənci ildə, necə və nə formada olacağını hələ dərindən dərk etməsək də, nə qədər sevindik, deyə bilmərəm. Elə bil bu dəfə də başımıza bayaqkı qaynar suyun üstündən bir vedrə soyuq su tökdülər.

1 manat söhbətini bir dəqiqənin içərisindəcə unutduq. Elə sevindik-elə sevindik, az qaldı sevincdən ürəyimiz partlasın. Hələ camaat küçədə bir-birini muştuluqladı da.

Elə ki, başımız bu sevincdən aydınlaşdı, oturub papağımızı qarşımıza qoyub bir xeyli fikirləşdik. Fikirləşəndə özümüzə belə bir sual verdik: ay yazıqlar, nəyə sevinirsiniz? Bakıda çox təsadüfi hal olar ki, ictimai nəqliyyatın bir saat içərisində ikisindən istifadə edib, birini ödənişli, o birini ödənişsiz edə biləsən. Məsələn, evdən çıxdın, marşrut avtobusla metroya çatanadək yollardakı tıxac imkan verəcək bəyəm, sən gəlib bir saat ərzində metroya çatasan ki, ondan da ödənişsiz istifadə edəsən? Bu çox az sayda sərnişinlərə, çox yaxın məsafələrə aid olacaq. Elə bunu fikirləşərkən bayaqkı sevincimiz burnumuzdan fitil-fitil yerə töküldü.

Bu kədərli və sevincli anların ardından nə baş verdi? Yeni bir xəbər yayıldı. Xəbər belə oldu ki, metro və ictimai nəqliyyatda gediş haqqı oktyabrın 1-dən 10 qəpik artıb 60 qəpik olacaq. İstədik kədərlənək, ancaq kədərlənmədik, sevindik. Niyə? Çünki dünənədək axı 1 manat olacağını deyilirdi. Elə ki, eşitdik, 60 qəpik olur, sevincdən az qaldı ürəyimiz partlasın. Yox, yaxşı qurtardıq, dedik bir-birimizə. Budur, 2-3 gündür, bu sevinclə yaşayırıq.

Ancaq bir məsələni də deməsək, olmaz. Sevinək, nə deyirəm ki, hələ lazım gəlsə, bu 10 qəpikdən yana toy-bayram da edək. Ancaq sevinməzdən, toy-bayram etməzdən əvvəl gəlin, bir fikirləşək, görək ilin sonunadək bu 10 qəpiyin üstünə daha nələrsə gələ bilərmi? Gəlməzsə, bəli sevinək. Gələrsə, yəni ötən həftədən yayılan 1 manat söhbəti doğru olarsa, bunu da qiymət qaldıranlar yavaş-yavaş artırarsa, düşünün, görək ilin sonuna yaxın necə, sevinə biləcəyikmi? Yeni il bayramını sevinclə qarşılaya biləcəyikmi? Yoxsa yeni il bayramına yaxın bizi yeni-yeni sürprizlər də gözləyir.

Hələlik oktyabrın birindən nə az, nə çox, bir gediş və qayıdış üçün 20-cə qəpik artıq ödəməli olacağıq. Əşi, 20 qəpikdir də, bunu heç dilə də gətirməyək. Amma arada metroda, avtobusda o başa-bu başa gedib gələrkən, bir telefondan başımızı qaldıraq, bu 20 qəpiyi vuraq günlərə, sonra da aya, görək nə edir?

Amma, vallah, halal olsun bu qiymətləri qaldıranlara. İnsafən, elə yavaş-yavaş qaldırırlar ki, heç ruhumuz da incimir. Bunu dəyərləndirmək lazımdır.

Yenə də, şükür, hələlik yaxşı qurtardıq. Olmazdı 10 qəpik, olardı 40 qəpik. Onda nə edərdik? Başımıza yenə bir vedrə qaynaq su tökülərdi... Bəlkə də bu qaynar su dekabrda töküləcək. Əşi, onda qış olacaq, hava da soyuq. Yəqin indiki kimi yandırmaz bizi.

Mətanət Məmmədova