Şənbə üçün nəzm

Mən daha yerinə bir rəsm cızdım,

Saçları boyasız bəm-bəyaz ana.

O gün ki, sən mənə

yeni yol yazdın,

Az qaldı balaca qəlbim dayana.

Daha xatırlaya bilmirəm səni,

Üzünün rəngini, təbəssümünü.

Körpələr evinin astanasında,

Ele o qapıda unutdum səni.

Son dəfə gözümə baxdı gözlərin,

Bilmirəm qaraydı, yoxsa qəhvəyi.

Səndən daha heç nə xatırlamıram,

Soyuq ürəyindən başqa heç nəyi.

Suallar, sorğular didir qəlbimi,

Sən nəyi qazandın, nəyi itirdin.

Əgər sənin üçün dəyərsizdimsə,

Məni bu dünyaya niyə gətirdin?

Mənim xəyalımdan anam çağırır ,

Mənə lay-lay deyir ,

”can” deyir qadın.

Sənin həyatında çoxmu yer tutdum,

Ay, mənə can verən,

can alan qadın?

Körpələr evi də isinmir heç vaxt,

Sənin o sonuncu əllərin kimi.

Cızır hər saniyə vərəm çöpləri,

Dağıdır günbəgün ciyərlərimi.

Həkimlər ümidə bükürlər məni,

Gözəl göstərirlər mənə sabahı.

Basdırdım qəlbimə ümidlərimi,

Həsrətin vərəmi

sağalmır axı...

***

Ayrılıq qapımın

astanasında

Mən ona baxıram,

o mənə baxır.

Dikilib gözlərim

xatirələrə,

Göz yaşı yerinə

gözümdən axır.

Axır illər boyu

yaşadıqlarım,

Əksini gözümdən

süzüb aparsın.

Yaza bilmədiyim

hekayələri,

Tale dəftərimdən

dartıb qoparsın.

Ən böyük acımın

acısı olub,

Ağlasın sürünən

bu güzarıma.

Yad etsin sinəmdə

gömdüklərimi,

Bir çiçək gətirsin

qəlb məzarıma.

Son dəfə üzünə

baxsın vicdanın,

Baxsın oda düşmüş oduna sevgim.

Bir dünya sandığım

xatirələri

Odumda yandırıb

külə çevirdim ...

***

Belə də yaşayır insan,

Belə də... keçirir ömrü.

Bitənəcəndi sevgilər

Keçir, batır, itir ömrü.

Uzağı 4 - 5 ay çəkir,

Sonra yaddan çıxıb keçir

Ölənəcən də çək-çevir,

40-a güclə yetir ömrü.

Nə tutmuşam günü yasa,

40-na 3 il qaldısa?

Bax, bu şeir kimi qısa,

Yaşayıram sətir ömrü..

Bu neçənci yaradı?

Saydım, sarıdım,olmur.

Elə yanır ki, canım

Qollarımı “sən” etdim

bərk bərk sarıldım...

Olmur...

Təqvimin

yarpaq yarpaq

Xəzəl edir ömrümü

Qoca qarılar kimi

sayıram günlərimi

Öz saçıma əl çəkib,

üzümü oxşayıram

Özümçün darıxanda

dizimi oxşayıram

Bir az gülümsəyəndə

özümə oxşayıram

Sənə darıxdığımçün,

“məndən” olmur ki, olmur

Hər küçə, hər tin, dalan

Yığılıblar qəsdimə

Adam insafsız olmaz

Bütün xatirələri bu

şəhərdə buraxıb

Sən də atdın üstümə.

Necə izah edim ki,

Hər gün ölmək dirilmək

Zülümdən də zülmdür.

Necə izah edim ki..

Öldürməyən yaralar

Ölümdən də zülmdü.

Sən də yaşa, unut, sil

Özünə təsəlli ver..

De ki qismət nədirsə

ondan artığı olmur.

Qədəri bu qədərmiş

Bax bu həyat belədi,.

Neyləyə bilərəm ki...

Ölənlə ölmək olmur.

Müşfiqə Baladdinqızı