ABŞ Çin ticarət razılaşması: möhlət, yoxsa yeni fürsət?
Icma.az bildirir, Xalq qazeti portalına istinadən.
İyun ayında ABŞ və Çin arasında əldə olunan yeni ticarət razılaşması, bir tərəfdən, iki böyük iqtisadiyyat arasında gərginliyin qismən yumşaldılması kimi təqdim edilsə də, digər tərəfdən, bu sənədin ictimaiyyətə açıqlanmaması və bəzi güzəştlərlə kifayətlənməsi onun daha çox taktiki xarakter daşıdığını göstərir.
Son aylar ərzində Londonda və Cenevrədə keçirilmiş bir neçə görüşün nəticəsi olaraq razılaşdırılan sənəd, rəsmi məlumatlara görə,
ABŞ-ın Çin məhsullarına tətbiq etdiyi tariflərin 55 faizə, Çin tərəfinin isə ABŞ mallarına qarşı tariflərin 10 faizə çatdırılması ilə nəticələnib. Bu rəqəmlər əvvəllər tətbiq edilən rekord səviyyəli tariflərlə müqayisədə nisbi yumşalma hesab olunsa da, razılaşmanın əsas məğzi daha çox qarşılıqlı strateji narahatlıqların müvəqqəti tənzimlənməsinə yönəlib.
Razılaşmanın tam mətni ictimaiyyətə təqdim olunmayacağı üçün onun hüquqi və iqtisadi strukturu barədə yalnız bəyanatlara əsaslanmaq mümkündür. Bu isə analitik qiymətləndirmələrin qeyri-müəyyən qalmasına səbəb olur. ABŞ-ın Ticarət naziri Hovard Latnikin sözlərinə görə, Çin nadir torpaq elementlərinin ixracına qoyduğu nəzarəti aradan qaldırır. Bu materiallar ABŞ-ın müdafiə və texnologiya sənayesi üçün həyati əhəmiyyət daşıyır və son illərdə Pekinin bu sahədəki dominantlığı Vaşinqtonda ciddi narahatlıq doğurmuşdu.
Çin isə öz növbəsində ABŞ-ın may ayında tətbiq etdiyi və etan ixracına nəzarət mexanizmlərinin yumşaldılmasını tələb edib. Bu tələb Çinin neft-kimya sənayesinin xammal təchizatının təhlükəsizliyi ilə bağlı strateji həssaslığını göstərir.
ABŞ üçün bu razılaşma, ticarət savaşının iqtisadi nəticələrinin daxili bazarlarda yaratdığı narahatlıqlar fonunda, həm siyasi, həm də iqtisadi baxımdan gərginliyi azaltmaq məqsədi daşıyır. Prezident Donald Tramp üçün bu cür razılaşmalar, bir tərəfdən xarici iqtisadi siyasətin uğuru kimi təqdim oluna, digər tərəfdən isə seçkiqabağı dövrdə daxili auditoriyaya ünvanlanmış geosiyasi jestlərdir.
Çin isə, ABŞ-la münasibətlərdə tam qarşıdurmadan yayınaraq, digər tərəfdaşlarla – Avropa İttifaqı, ASEAN, Rusiya və digər ölkələrlə iqtisadi diplomatiyasını balanslı şəkildə davam etdirmək istəyir. Belə bir razılaşma Çinə həm vaxt qazandırır, həm də alternativ bazarlara yönəlmək strategiyasını daha sistemli şəkildə qurmağa imkan yaradır.
Razılaşma Vaşinqtonun paralel olaraq Hindistan, Aİ, Yaponiya və Cənubi Koreya ilə apardığı danışıqlar kontekstində daha geniş strategiyanın tərkib hissəsidir. Prezident Tramp Hindistanla qarşılıqlı ticarət manelərinin aradan qaldırılmasına yönəlmiş yeni sazişi elan etsə də, bu bəyanatın real nəticələrə çevrilməsi hazırda qeyri-müəyyəndir.
ABŞ-ın Avropa İttifaqı ilə münasibətləri də mürəkkəb mərhələdədir: Bloomberg-in məlumatlarına görə, Brüssel bəzi əks tədbirlərdən imtina etməklə Vaşinqtonla razılaşma əldə etməyə çalışır. Bu isə Tramp tərəfindən elan edilən 90 günlük ticarət fasiləsinin 9 iyulda başa çatacağı təqviminə uyğun gəlir və Aİ üçün taktiki güzəştləri stimullaşdırır.
Siyasi müşahidəçilərin sözlərinə görə, yeni razılaşma daha çox “danışıqlar üçün nəfəs alma müddəti” rolunu oynayır və əslində, strukturlaşmış iqtisadi sabitlik və ya dərin iqtisadi inteqrasiya yaratmaq məqsədi daşımır. Tərəflər arasında əsas sistemli problemlər – texnoloji hegemonluq, intellektual mülkiyyətin qorunması, valyuta manipulyasiyaları və strateji sektorların qorunması məsələləri – hələ də açıq qalır.
Bu baxımdan razılaşma daha çox “siyasi taktika” və “zamana oynamaq” alətidir. Çin bu məqamda digər tərəfdaşlarla əlaqələri dərinləşdirməyə çalışacaq, ABŞ isə qarşıdan gələn seçkilər və geoiqtisadi reytinqlər fonunda yeni müqavilələri ictimaiyyətdə uğur kimi təqdim etməyə can atacaq.
Bir sözlə, ABŞ–Çin razılaşması qlobal ticarət müharibəsinin bitdiyi anlamına gəlmir. Bu, daha çox böyük oyunçular arasında “strateji fasilə”dir – növbəti mərhələlər üçün mövqelərin yenidən qurulduğu bir dövrdür. Razılaşmanın effektivliyi yalnız tərəflərin onu sabitlik platformasına çevirmək istəkləri ilə deyil, həm də üçüncü aktorların – Hindistan, Aİ, ASEAN və digərlərinin hansı istiqamətdə mövqe tutacağından asılı olacaq.
Səbuhi MƏMMƏDOV
XQ


