İncə zərafətin böyük qüvvəsi qadın... Sevmək, sevilmək onun da haqqıdır

Bu gün 8 Mart Beynəlxalq Qadınlar Günüdür. Cəmi 1 gün xatırlanır ki, sən qadınsan, səni düşünmək, sevmək, mükafatlandırmaq lazımdır. Bəzən heç onu da düşünən olmur. Doğulan gündən qızsan deyə çoxu sənə dəyər vermir. Təhsilində, geyimində, sağlığında evdəki oğlan övladından sonra səni düşünürlər çox zaman. Özünü yoxmuş kimi hiss edirsən. Ərəb cəmiyyətlərində bir zamanlar qız uşaqlarını diri-diri dəfn edirdilər, məhz qız uşağı olduqları üçün...

Sevsən bir ayıb, ayrılsan başqa bir ayıb. Ömür boyu gözükölgəli yaşamaq məcburiyyəti hiss edirsən. Ailə qurursansa mütləq o evdən kəfənlə çıxmalısan, ərin səni döyə də, söyə də, xəyanət də edə bilər, susmalısan. Danışanda deyirlər ki, günahkar sənsən.

Döyüləndə deyirlər ki, “Allah bilir, nə etmisən”. Öldürüləndə deyirlər ki, “əxlaqsız olmasa, öldürülməzdi”. Qısası doğulandan boynubükük doğulursan.

Sevirik, xəyanətə uğrayırıq, günahkar da bizi çıxarırlar. “Sən məni qane etsəydin”... Bəs “mən necə onu qane edə bilirəmmi?” sualına susur düşüncələriniz.

"Qadındır, bir parça çörəyi olsun, şükr etsin" yanaşmasına üstünlük verilir çox zaman.

Heç fikir vermisinizmi, bir balaca gözəgəlimli və öz işi olan qadınlar haqqında və yaxud yüksək bir mərtəbəyə qalxa bilən qadın haqqında cəmiyyət nə düşünür. Dərhal o fikir yaranır, “kiminsə sayəsində”... Bir balaca güclənən kimi başından vurmağa çalışanlar az qala sıraya düzülür.

Bir fikir verin, bu gün dövlət qurumlarında çalışan qadınların sayına. Vəzifədəki nazirlərə, onların müavinlərinə və s. Onların sırasında neçə qadın var? Bəlkə də qadınların yüksək səviyyəsi qorxudur, kişiləri. Bəlkə də ona görə əzilirik...

Bu gün 8 martdır, dəyər görmək istədiyimiz kişilərdən bəzən heç bir mesaj belə almadığımız bir gün...

Niyə sayılmırıq, niyə sevilmirik?! Bunu uzun-uzadı düşünmüşəm. Görünür ki, öz dəyərimizi bilmirik. Yəqin ki, sevməməli, arzulamamalıyıq. Ya da bizi sevənləri sevməyə çalışmalıyıq. Çünki bizi sevənlər bizi dərindən düşünə bilir. Sevdiklərimiz deyil.

Bir hadisə ilə qarşılaşdım bu günlərdə, ilk dəfə biri məni məndən çox düşünürdü.İlk dəfə biri mənə məndən çox dəyər verirdi və həyatımın sonuna kimi yanımda ola bilməyəcəyini düşündüyüm biri... O an fərqinə vardım ki, bu ömrü əbəs yaşamışam. Səni sevəni sevmək, səni sevənə sarılmaq, səni sevənə dəyər vermək lazım imiş... Gerisi hekayə...

Əziz qadınlar, bu gün bizim bayramımızdır. Çoxunuz sevdiklərinizdən deyil, sizi sevənlər tərəfindən xatırlanırsınız. Bəlkə də onların hədiyyələrinə və ya mesajlarına önəm vermir, sevdiklərinizdən mesaj gözləyirsiniz.

İnanın ki, səhv edirsiniz... Sizə dəyər verənlər, sizi xatırlayanlardır. Özləri yanınızda olmasa da varlığını hiss etdirənlərdir. Yıxılanda qaldırmağa ilk gələnlərdir. Arayanlar, axtaranlar, soranlardır. Sizin görmədikləriniz, gözünüzdən yayınanlardır, bəlkə də bəyənmədiklərinizdir. Əmin olun ki, onlar sadəcə mesajını həsrətlə gözlədikləriniz deyil.

Silkələnin, sizə dəyər verənlər üçün bir dünyasınız, dəyərlisiniz... Odur ki, sizə dəyər verənlərə, sizi xatırlayanlara xərcləyin zamanınızı, ömrünüzü. Sizə "ömrüm" deyənlərə, sizə “yaxşı ki, varımsan” deyənlərSizi qucaqlayıb, bağrına basanları sevin. O zaman baxın, həyat necə də gözəl olacaq...

Və deyəcəksiniz “Həyatımı gözəlləşdirdiyin üçün, həyatıma məna qatdığın üçün, məni dəyərli hiss etdirdiyin üçün və həyatımı yaxşıya doğru dəyişdirdiyin üçün sənə minnətdaram”...

İradə Cəlil, Bizimyol.info