Kaş Allahdan ölüm sifariş etmək olaydı! oyunsonrası təəssürat

...4-cü uzatma dəqiqəsi bitmək üzrədi, Azərbaycan yığmasının futbolçuları geydirmə hücumlardan daha birini qurmaq əvəzinə autda əl dəyişirlər. Niyə geydirmə hücum deyirəm, eləmi, yığma üzvlərinə münasibətdə qərəzliyəm, eləmi? Yox, vallah! Bu komandanı yığma adlandırmaq da söyüşdü. Yığmadısa, hanı Azərbaycan futbolunun ənənələrinə əsaslanan bircə dənə baxımlı hücum, fərqli kombinasiyalarla rəqibin cərimə meydançasına daxil olmağımız, driblinq edən futbolçularımız? Heç biri yoxdu! Bunlar yoxdusa, Avropada da yerimiz yoxdu!
Bəlkə qələbə də bizi C liqasında saxlamayacaqdı, çünki Estoniya bizi evində 3:1 hesabıyla məğlub etmişdi. Amma azarkeşlərin ürəyindən tikan çıxarmaq, ən azı səfərdəki məğlubiyyətin əvəzini çıxmaq üçün bizə qələbə lazım idi. Bacarmadıq. Bacarmadıqsa, yerimiz artıq D liqasıdı. Yəni Cəbəllütariq, San Marino, Andorra və Lixtenşteynin yanı! Çox güman, indi Ələkbər Məmmədov, Anatoli Banişevski, Əhməd Ələsgərov məzarında o tərəf - bu tərəfə aşır. Onlar haqq dünyasındadı. Yəqin bu dünyada qalan veteranlar – Kazbek Tuayev, İsgəndər Cavadov, İqor Ponomaryov, Maşallah Əhmədov da özünə yer tapa bilmir, vurnuxur. Və biz 21-ci əsrin 24-cü ilinin sonunda belə bədbəxt durumdayıq – nə futbolumuz var, nə də nəticələrimiz. Hər şeydən pisi də odu ki, sabaha ümidimiz də yoxdu.
Amma yox, bir ildi nə üçün yaşadığı bilinməyən Emin Mahmudovumuz, heç nədən qırmızı vərəqə almaqla yığmanı “dəfn edən” Mahir Emrelimiz, meydanda olduğu müddətdə nə etdiyi bilinməyən Ramil Şeydayevimiz və “hələ vaxt var, yaxşı komanda düzəldəcəm” deyən Fernando Santuşumuz var.
Sadəcə, yazıqlar olsun! Nə yazacağımı bilmirəm. SSRİ dövründə bütün komandalarını “kötəklədiyimiz” estonlar Qəbələdən evinə sevinc içində və bizdən öndə yollanır. Ölmək lazımdı, ölmək! Kaş Allahdan ölüm sifariş etmək olaydı!
ORXAN