“Səs yazısına qulaq asandan sonra bildim ki, Cəlaləddin necə şəhid olub...”

Ağdaş, 3 oktyabr, Günel Türksoy, AZƏRTAC

2020-ci ilin 27 sentyabrı… Bu, Azərbaycanın yaxın tarixinin unudulmaz bir günüdür. Həmin gün başlayan və 44 gün davam edən Vətən müharibəsində Zəfərimiz Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə minlərlə igid oğlumuzun canı, qanı, əzmi bahasına qazanıldı.

Şəhidlik sadəcə bir ölüm deyil, bir zirvədir. Bu zirvəyə ucalan hər bir qəhrəman, təkcə öz ailəsinin deyil, bütöv bir xalqın övladına çevrilir.

Bu dəfə barəsində danışacağımız şəhid qəhrəmanımız Cəlaləddin Fərhadovun həyatı cəmi 19 il davam edib, amma iz buraxdığı yollar yüz illər boyu yaddaşlarda yaşayacaq. Anası üçün o, evin sonbeşiyi, bir ömürlük yaralı xatirə, döyüş yoldaşları, komandirləri üçün qorxmaz və mərd əsgər, Vətən üçün isə azadlıq uğrunda canından keçən bir qəhrəmandır.

AZƏRTAC-ın əməkdaşı Vətən müharibəsinin beşinci ildönümündə 44 günlük müharibənin 43 günündə ön cəbhədə vuruşan, silahdaşlarına su gətirmək istəyən zaman düşmənin minaatan mərmisinə tuş gələrək şəhidlik zirvəsinə ucalan Cəlaləddin Fərhadovun anadan olduğu Ağdaş rayonunda onun anası Pərvanə Fərhadova ilə söhbətləşib.

Söhbət zamanı şəhid anası ötən beş ilin onlar üçün çox çətin keçdiyini bildirib:

“Cəlaləddin evin ən kiçiyi idi... Amma ürəyi hamımızdan böyük idi.

Zəhmətkeş idi, ailəsi üçün çox əziyyətlər çəkmişdi. Biz onu itirəndə elə bil hər şeyimizi itirdik. O, bizim evimizin ən şirin payı idi. Mənim üçün onun haqqında danışmaq hələ də çətindir. Ötən beş ildə hansısa bir yüngüllük tapmadıq. Əvvəl yuxularıma tez-tez girirdi. Hansısa bir çətinliyə düşəndə yuxuda mənə məsləhətlər verərdi. Hətta bacılarımın da yuxusuna girirdi. Amma son zamanlar onu yuxuda görmürəm”.

“Şəhid olacağını əsgərə getmədən qabaq hiss edirdi...”

P.Fərhadova oğlunda şəhid olacağı ilə bağlı hisslərin əsgərliyə getməzdən qabaq yarandığını xatırladır:

“O, hələ əsgərliyə getməmişdi. Çağırış kağızı gəlmişdi. Mən də onun əsgər olmağını çox istəyirdim. Çünki hərbi formaya xüsusi rəğbətim var. Bir gün söhbət zamanı dedi ki, ana, əsgər gedib qayıtmayacağam, görəcəksən. Mən də dedim ki, “dörd qardaşım əsgər gedib gəlib. Qonşuluqda bu qədər gedib-gələn var. Belə sözlər danışma”. Sonradan əsgər yoldaşları da təsdiq etdi ki, Cəlaləddinin şəhidliklə bağlı tamam başqa fikirləri var idi. Hərbi hissədə hamı yatarmış, Cəlaləddin isə bununla bağlı dua edərmiş.

Cəlaləddin şəhid olduğu ilk vaxtlarda mən başqa düşüncədə idim. Amma son 3 ildə mən hər gün Allahıma şükür edirəm ki, oğlumu bu ali bir zirvəyə layiq bilib. Baxmayaraq ki, dərdim böyükdür, onun yoxluğu çox çətindir. Həqiqətən də şəhidlər Allah tərəfindən seçilmiş bəndələrdir. Cəlaləddin rahatlıqla böyüyən uşaq olmayıb. Çətinliklərimiz çox olub. Allah onu nə qədər çox istəyibsə, elə bir ali məqama layiq bilib. Şəhid olmaq istəməklə də alınan məsələ deyil”.

Dağdakı bulaqdan su götürmək istəyərkən şəhid olub

Şəhid Cəlaləddin Fərhadov sentyabrın 27-dən Füzuli istiqamətindən döyüşlərə qatılıb. Noyabrın 8-də döyüş yoldaşlarına dağdakı bulaqdan su götürməyə gedərkən şəhid olub. Anası onun döyüş yolunu danışır:

“Cəlaləddin Füzuli batalyonundan döyüşlərə qatılıb. Laçın yoluna qədər döyüşüb. Onun komandiri ilə hələ də əlaqəmiz var. Tez-tez mənə zəng edib hal-əhvalımı soruşur. Komandir Şahin müəllim Cəlalədinin igidliyindən çox danışır. Ümumiyyətlə, bu barədə çoxu danışır, amma Şahin müəllimin danışdığı başqa bir şeydir. Xidmət etdiyi dövrdə Əlişahin adlı komandiri də çox dəyərli insan olub. Həmin komandirin Cəlaləddin haqqında hətta səs yazısı var. O insanın bir ay bundan əvvələ qədər hələ xəbəri yox idi ki, səs yazısı bizə gəlib çatıb. Deməli, Cəlalədinin ilinə bir ay qalmışdı. Deyirdilər ki, Cəlalədin su gətirən zaman, yolda şəhid olub. Anayam da, həmişə düşünürdüm, dua edirdim ki, bu məlumat mənə daha detallı gəlib çatsın. Yəni, həmin yerə necə gedib, necə şəhid olub...

Günlərin birində rayonumuzda fəaliyyət göstərən Humanitar Kollecdən bizə zəng vurdular ki, tələbələrlə birgə ziyarətə gəlmək istəyirlər. İçlərində 4-5 tələbə də var idi.

Bu gəliş sanki baş verən bir möcüzə idi. Çünki həmin eşitmək istədiyim xəbəri Allah mənim evimin içinə gətirib çıxardı.

Oğlumun şəklini görən kimi tələbələrdən biri qayıtdı ki, bu şəhid haqqında mənim atamın telefonunda səs yazısı var. Bu söhbəti danışanda hələ də bədənim quruyur. Dedi ki, həmin səs Cəlaləddinin komandirinin səsidir.

Dedim, oğul, ətraflı məlumat ver. Cavab verdi ki, Cəlaləddinin səsi atasının dostunun telefonundadır, mənim Ağdaşdakı kollecə qəbul olmağımı eşidəndə atamın dostu olan komandir o səsi atama atıb, deyib Cəlaləddinin komandirin səsidir. Deyib ki, mənim o rayondan Cəlaləddin adlı şəhidim var. Oğlan evə gedən kimi də atasından həmin komandirin səs yazısını mənə göndərdi .

Bu səsə qulaq asandan sonra içim elə rahat oldu ki... Səs yazısında komandir onun haqqında məlumat verib. Mən artıq bildim ki, Cəlaləddin necə şəhid olub.

Deməli, onlar 4 nəfər döyüş yoldaşı olublar. Laçın yolu istiqamətində dağdakı bulaqdan su götürmək üçün gediblər. Su olan yerin bir tərəfi Laçın yolu, bir tərəfi isə İsa bulağıdır. Atışmanın ən ağır günləri olub. Döyüş yoldaşları aşağıda dayanıblar. Amma Cəlaləddin su qabları ilə dağa çıxıb. Ermənilərin açdığı minaatan atəşi nəticəsində vurulub. Ona görə istəyirəm ki, su şəhidi adı Azərbaycanın hər tərəfinə yayılsın. Cəlaləddin ölümündən sonra “Vətən uğrunda”, ”Cəbrayılın azad olunmasına görə”, “Şuşanın azad olunmasına görə” medalları ilə təltif edilib.

Cəlaləddinin şəhid olduğu yer daşlarla əhatəyə alınıb. O dağa aşağıdan durub baxıram. Ora çıxmağım mümkün deyil. Əvvəl getməyə ayağım gəlmirdi. Amma indi hər gün getmək istəyirəm...”.