Anam da bir gün belə dirilsə... Həmid Herisçinin yeni şeirləri

Kulis.az Həmid Herisçinin yeni şeirlərini təqdim edir.

Əlvida, yay!
Gözəlim,
Velosipedimi yalnız sənin bomboz, bomboş, sifətcə naxoş
Divarına söykəyərdim,
Etibar edərdım.
Bu yayı bir mən hiss etdim,
Bir də divarlarından asılıb tam quruyan üzərliklərin.
Bu mələklərin.
Səni velosiped zəngiylə səslədim...
İstidə, sakitliyini pozardım həyətinizdəki
bütün kərtənkələlərin.
Səninçündü bütün karqo, pitsa sifarışlərim...
Üstüaçıq yay kinoteatrları üçündü
yaşadığım bu məhəbbət, bu yay,
bu film,
Kipriklərini titrədən bu ritm.
Divara sürtünən əncir yarpaqlarının səsində
hiss etdim
kim olmalıydı musiqi müəllimim.
Darıxdım, Mark Tveni bir də vərəqlədim.
Təkrarlandı eynən, Tom Soyer, Huckleberry Finn
sərgüzəştlərim.
Yay da Bakıdan gedirdi, mən də Bakıdan gedirdim.
Təbriz eşqiylə titrəyirdi
Avtomobil spidometrimdəki bütün rəqəmlərim.
Təbrizə bilet
Dərmirəm ağacımdakı
Son alçanı,
Sərmirəm yerə yarımçıq xalçamı
Harda Tanrı
əl saxlayıb,
İnsana tapşırıb işin yerdə qalanını,
Filanını.
Gurultulu-gurultusuz finalı.
Dövlət çevrilişi planını.
Harda oğrulara halaldı
Mərkəzi bankın əyalət filialı.
Harda hələ də yaşayır Həmşəri palanı.
Harda neft quyusunda ölür Abdulla Şaiqin Qurbanı...
Eşit mənim ifamı.
Aç falımı.
Bu 65 yaşlı kino serialımda,
Kölgələrin sevişdiyi kino zalımda,
ən ağır, əlacsız halımda,
Xırıltılı, cırıltılı musiqi valımda,
Təkcə musiqimi, caz ritmimi,
Can ritmimi yox...
bənzərsiz söyüşümü də eşidəcəksiz,
Tam orijinal ifamda!
Mənim Həmşəri palanımda.
Təbrizə bilet almalıyam.
Mən qayıtmalıyam.
Budur ancaq mənim qafamda.
Yazışdığım elektron çatda...
Day uzatma.
Kölgəm məndən ayrıldı.
Baxdı öz WhatsAppına,
Uydu xəyalların ən həssasına,
Getdi bilet kassasına.
Berlində dönərçi
Osmanlı girirdi Avropaya yeniçerilərlə.
İndikilər girir dönərçilərlə,
Eyni əyri xəncərlə
vuruşdular qırmızı xaçlı səlibçilərlə...
Razıyam, dönərçidən tamam başqa cür görünür
Qarşımızdakı qotik kilsə.
Dönərçilər
Əlləri əsə-əsə
cəmdəkləri,
Elə bil anasının əmcəyini kəsə-kəsə
Berlində qəfil dönürlər
yeniçeriyə...
Sonra tez də qayıdıb geriyə
Dönərçiyə...
Tarix həmişə seçiləcək yaddaqalan bu at gedişiylə,
Bu yad gedişiylə,
bu oyunbaz tvistiylə.
Bunu görən britaniyalı bir turistlə.
Twitterdə
yazılmış bu qısa twitlə.
Axırı göyərçinlərə, dönərçilərə
yem olan bu mənzərələrə
Heyifslənmə.
azaldıqca polislə
arandakı qısa məsafə...
Yadıma düşür
"Qırmızıpapaq qız və canavar"
nağılındakı bilirsənmi, hansı hissə?
Hə....burda qədim əfsanələri
Yaxşı qurudurlar,
Yaxşı verirlər hisə...
Əsla döndərmədən şeirə.
Avtomobilim isə ilişib qalıb tərslikdən
avtoservisdə...
İllərlə Avropada, bax, bu cür işlə...işlə.
Xərclə pulunu, xərclə.
Dönərini dişlə.
Yeniçerilərin ruhu qismət oldu
Dönərçilərə.
Təbriz, yoxsamı See Breez?
Bir dəfə
cinlə görüşmək istədim...
Dedilər, get Qəbələdəki "Nic" kəndinə.
Adını tərsinə oxu...
Cin, mütləq danışacaq səninlə.
Dedim tərsinə...
Cin vurdumu? Gün vurdumu təpəmə?
Dedim cəkinə-çəkinə:
Qayıtmaq istəyirəm Təbrizə...
Cin güldü... dedi: indi hamı gedir See Breezə.
Dedi, sən gəlib çatıbsan filmin son titrlərinə.
Son izahsız, titrəmələrinə,
Həyatın əsas ritminə,
Əsas filminə.
"Axirət sevdası" deyirlər buna bizim ucqar kəndlərdə.
"Get evə" deyirlər buna, adi dildə
bizim həyətdə...
Bu, ölümlə sevişməkdi Freyd terminlərində.
Bu, Tanatosdu,
Ölüm sonatasıdı.
Türkiyənin bir bankası
Sığortalayır insanın bu son sevgi şansını,
Həyatın bu son sovxasını,
Yeməklərin ən dadsız bu horrasını.
Azercell, Bakcell məhz bu vaxt yoxlayır
telefonunun son balansını.
Hansı
aptekə, klinikaya götürəcək səni
ümidlərin bu ağ ambulansı?
Həə...belə bir şerim var daxili aləmimdə.
Hələ onu yazmamışam,
Hələ ki öz dilimdədi, öz dilimdə.
Onu yazacam Təbrizdə.
Hələ ki danışıram bu dildə
Cinlə, divlə...
Bir nazirliyin mətbuat katibiylə.
Soruşuram, hara gedim?
Təbrizə? Yoxsamı See Breezə?
Möcüzə
Salyan kazarması tərəfdə bir xaraba alban kilsəsi var,
Divarlarında dərin çatlar.
Sovet vaxtları eləmişdilər onu rəsmən ambar,
Müasir albanlar
Çap hərfləriylə soyuq daşlarına söyüş də yazmışdılar.
Əskərlik vaxtımda həyətındə basketbol da oynayırdılar.
Kilsəni titrədirdi vurduğumuz toplar.
Toplardan biri
Kilsəyə dəydi,
Sonra qayıtdı geri,
bir az əyri,
havada xeyli seyr elədi,
Məkandan çıxdı elə bil,
Laməkana meyilləndi.
Əyri talvardakı üzümləri əfv elədi,
Bir nəfəri sanki məhv elədi...
Bir gözəlin pəncərəsinə,
Pencəyinə,
ürəyinə girməyə cəhd elədi...
Tez də səhvini düzəltdi...
Elə bil hamının günahından,
Lap yanından, yaxınından keçdi.
Qayıtdı geri.
Özbək Ubaydullanın başına dəydi,
Başı, yediyi qarpıza girdi.
Həəə...bax, bu cür o kilsə dirildı.
Günahlarımıza, oyunumuza,
Təqvimdəki iyunumuza özünəməxsus cavab verdi.
Yaddaşımdan silinmir
Ubaydullanın qarpızdan qıpqırmızı sifəti!
Sonra bütün SSRİ qırmızı rəngdəydi,
Sonra müharibəydi.
1991-ci, doxsan doqquzuncu ildi.
Həyat da, tarix də tam dəyişdi.
Bitirdim əsgərliyimi, basketbol oynamaq həvəsimi,
gəldim evə.
Beynimdəydi daim
O dirilmış, oyunumuza girmiş
Alban mirası - xaraba kilsə.
Anam da bir gün belə dirilsə...
Bizim küçə
Bizimçün, heyif, ağlamayırdı
payız yarpaqlarının bütün çoxsaylı tirajı...
Tələsirdin oxumağa telefonundakı yad mesajı...
Yeyirdim gözlərimlə çox uzaq bir peyzajı...
Hələ ki yoxdu bu son görüşümüzün
göz yaşı.
Avtomobilinin arxa oturacağına atdığın
qırmızı plaşını
hiss etdim başqası, özgəsi əzmişdi.
"Ayrılaq...
WhatsApda yazışaq...
Bakuparking şırkətiylə razılaşaq,
avtomobillərimizi də gərək başqa dayanacaqlarda saxlayaq",
Deyirdin sən,
Tərpənmədən dayandığın yerdən,
Avtomobilinin mühərrikini hələ söndürmədən.
Təsirlənirdim mən
bu cazvarı musiqindən.
Qəfildən,
avtomobilin tərli pəncərə şüşəsindən
qopub, şüşə boyu aşağı sürüşən,
özü kimiləriylə birləşən,
bütün digər damcıları hərəkətləndirən
bir damcını
öz göz yaşım bildim mən.
Məndən,
mənim lal təsirimdəndi bu,
lal təsirimdən.
Aç qapını, düşüm avtomobilindən.