Azərbaycanın dünyadakı yeri So­sial şə­bə­kə­də ya­zı­lan­lar

Fəridə Aslanova Rüstəmova, Azərbaycan Dövlət Akademik Musiqili Teatrının mətbuat katibi:

- Bu gün metro stansiyalarında (qatarların içində, platformalarda, eskalatorlarda) dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəylinin musiqilərini axtardım, onları eşitmək istədim.

Niyə səslənmir?

Şərqdə ilk operanı yaradan o kişinin 140 illiyidir. Gəlin bu günümüzü onun əsərlərini səsləndirməklə keçirək. Məsələn, biz Akademik Musiqili Teatr olaraq bu gün 18 sentyabr - Milli Musiqi Günümüzdə, yəni o dühanın doğum günündə yeni mövsümə başlayacağıq.

Bəs siz hansı işləri edəcəksiniz? Elə şeylər var ki, ümummili məsələlərdir. Üzeyir bəyi  tanıyanların, onun əsərləri ilə dərindən maraqlananların pis musiqi zövqü ola bilməz, qeyri-mümkündür.

Nə isə. Haydı, gəlin bu günümüzü onun notlarının ahəngi ilə bəzəyək! Həm də "Formula-1" yarışmasına görə ölkəmizdə olan turistlərə musiqi mədəniyyətimizi təbliğ etmək baxımından əla fürsətdir.

İlkin Rüstəmzadə, ictimai fəal:

- Macarıstanın dünya şöhrətli Frans List adına Kamera Orkestri dahi bəstəkarımız Üzeyir bəyin "Arazbarı" əsərini ifa edib.

Azərbaycan musiqisi zərifdir, möhtəşəmdir.

Həmişə içimdə inanmışam ki, bir gün Üzeyir bəy dünyada haqq etdiyi qiyməti, yeri alacaq. Motsartın, Bethovenin dayandığı Panteonda olacaq.

Və indi ölkəmizin dünyadakı yerini gördükcə əmin oluram ki, o gün uzaqda deyil.

Azərbaycan dünya mədəniyyəti üçün şərqin yeni Fransası olacaq. Bakı artıq Şərqin Parisidir.

Bu yazdıqlarıma gülə bilərsiniz, amma bir neçə il sonra özünüz görəcəksiniz.

Elçin Rüstəmli, jurnalist:

- Ölkədə "Azpetrol", "Lukoil" və SOCAR şəbəkəsinə daxil olmayan yanacaqdoldurma məntəqələri müştəri qıtlığından əziyyət çəkir, bəzi sahibkarlar artıq fəaliyyəti dayandırmağa məcbur olub. Səbəb hibrid və elektromobillərin sayının kəskin artması, xüsusi ilə taksi fəaliyyətində onlardan geniş istifadə olunmasıdır.

Şəbəkəsi olan şirkətlər arasında isə kəskin rəqabət var, müştəri qazanmaq üçün şirkətlərlə korporativ anlaşmalar, endirim kartları paylamaq və s. yollara əl atılır.

Şahin Cəfərli, bloger:

- Peşəkar futboldan uzaq, çox aşağı səviyyəli milli liqası olan bir ölkədə komanda qurub, onu Çempionlar Liqasına yüksəltmək və gedib Portuqaliyada "Benfika"nı məğlub etmək tamamilə bir nəfərin bu sahədəki istedadı, bacarığı və liderliyinin nəticəsidir.

Sistemli iş və uzunmüddətli planlaşdırma kültürünün də hələ oturuşmadığı torpaqlarda bir sistem qurmaq, ucuz qiymətə oyunçular tapıb gətirərək onlara bu sistemi aşılamaq, ayrı-ayrı fərdlərin deyil, kollektiv ruhun önə çıxdığı, fiziki hazırlıq baxımından Avropa komandaları qarşısında əzilməyən, mental olaraq da möhkəm, intizamlı bir futbol komandası yarada bilmək Qurban Qurbanovu Azərbaycan futbolunun çərçivələrini çox-çox aşan dünya səviyyəli mütəxəssisə çevirir. Məsələn, hamımızın izlədiyi Türkiyədə hazırda 3 ildir ardıcıl çempion olan Okan Buruk da daxil olmaqla, Qurban səviyyəsində yerli məşqçi yoxdur.

Fazil Mustafa, millət vəkili:

- Bunun adı qəhrəmanlıqdır. Sənə hər şey halaldır. Lissabon zəfəri! 0:2-dən oyunu çevirəsən, həm də dünyanın ən çətin komandalarından birinə qarşı! Komandamıza və Qurbana min təşəkkür. Hələ də anlaya bilmirəm ki, bu cür komandası olan bir ölkədə adamlar hansı məntiqlə "Fənər"li, "Qalatasaray"lı, "Beşiktaş"lı deyib mübahisə edirlər? "Fənər" bu komandanın qapısına yaxın düşə bilmədi. 0:2-dən sonra "Beşiktaş" da, "Qalatasaray" da tökülərdi, tar-mar olardı. İnanılmazı bacarmaq demək ki, mümkündür! AFFA-nın irəlidə başqa Santuşlara verəcəyi qara deşiyə gedən pulları yığıb bu kluba vermək lazımdır ki, 1-2 güclü futbolçu da alsın və irəlidə heyət sıxıntısı yaşamasın. Ən böyük "Qarabağ"!

Sənan Şəfizadə, jurnalist:

- 68 min azarkeş və 121 yaşlı "Benfika". İnanın rəqib çox güclüdü, sadəcə "Qarabağ" onu gözümüzdə kiçiltdi. Bir gün əvvəl "mütləq udmalıyıq" deyən Brunu Lajenin son 30 dəqiqəni həyəcanla izləməsi. "Estadio Da Luz"dakı insanların üzüntüsü, kədəri və "Qarabağ"a baxışında üzlərindəki cizgilər.

"Qarabağ" çox böyüyüb, komanda olaraq dəyişib. Bu oyuna görə bütün komandaya BEŞ düşür. Rəqibin təhlili, meydanda döyüşməkləri möhtəşəm idi. 0:2-ni bizimkilər 3:2 etdi. Əsl drama budur!

Çempionlar Liqası başqa səviyyədi. Sadəcə qələbə deyil, möhtəşəm tarixdi. Pul çox önəmlidi, amma hər şey deyil.

Əsas ürəkdi! Möhtəşəm gecəyə görə təşəkkürlər!

Sevinc Nuruqızı, publisist:

- Mən məcburi köçkün olmamışam. Ağdam alınanda artıq iki il idi ki, Bakıda, öz şəxsi evimdə yaşayır və işləyirdim. Heç vaxt da feysbukda olan paylaşımlara yazılan rəyləri oxumamışam. Buna nə həvəsim, nə də vaxtım olub. Bir neçə gündür məlum söz-söhbətlə əlaqədar edilən paylaşımlara və onlara gələn rəylərə diqqət edirəm. O qədər dərin sarsıntı içindəyəm ki. İçimizdəki nifrət nə imiş?! Bu nifrəti illərdir necə gəzdirirmişik qəlbimizdə?! Bir xalqın içində ikiyə bölünmək nə böyük dərd imiş?! Mən yenidən nəyi isə itirdiyimi bütün ruhumla hiss etdim. Sandım ki, Qarabağdan daha böyük itkim oldu. Düşündüm ki, bu, daha sarsıdıcı işğaldır. Öz içində özününkülərin bu qədər amansızlığı daha dözülməzdir. Düşündüm ki, bizi sınadılar. Əvvəllər yumurta döyüşdürən uşaqlar yumurtanın bərkliyini dişlərinə vurub yoxlayardılar. Bax elə. Kimsə bizi dişinə vurdu. Kimsə çat verdiyimiz yeri tapdı. Kimsə şəhidliyimizin və şahidliyimizin heysiyyatını tapdaladı... O rəyçilərin içində atəşli antiköçkün siyasəti aparan müəllim də vardı... İlahi, bu 30-32 ildə onun dərs dediyi siniflərdən nə qədər uşaq gəlib keçib. Bu mənəviyyatımı aşılayıb?! O rəy yazanların içində alim də var idi, həkim də, hakim də, rəssam da, dülgər də, xarrat da. Onların içində biz var idik. Biz. Yazımda bir nöqtə qədər pafos yoxdur. Bu, sadəcə, təəssüfdən yaranan inamsızlıq, etibarsızlıq, düşkünlükdür. Hisslərimi ifadə edə bilməmək qorxusudur. Hara getdiyimizi görməkdən gələn narahatlıqdır.

Dayanın! Özünüzü suya çəkin. Durulayın, kininizi-küdurətinizi şəhid balaların pak ruhuna bağışlayın. Bölünməyin. Yerliyə, köçkünə, yerlibaza, gəlməyə bölünməyin. Unutmayın ki, bu bizik. Yaxşısı da bizik, pisi də. Kiminsə evini zəbt edən də bizik, kimdənsə ötrü özünü güllə qabağına atan da. Bəlkə bu rəyləri təkcə mən oxumuram, sizin evdə böyütdüyünüz övlad oxuyur, dərs dediyiniz şagird oxuyur, dissertantınız, opponenti olduğunuz biri, məqaləsinə mənfi rəy verdiyiniz gənc oxuyur, gəlininiz, qızınız oxuyur. Yaxşı, birimiz səhv etdik, ağzımıza və ağlımıza gələni dedik, bəs yüzümüz, minimiz?! Başlıbel, Xocalı, Qaradağlı faciələrini yaşayanlardan biri oxusa, utanmazsınızmı?! O hadisələrin bir anını yaşayın, bir gecə sümükləri parça-parça olmuş uşaqla soyuq mağarada gecələyin, bir an süd verdiyiniz uşağın döşü kəsilmiş anası olun, bir gün yanıb tökülmüş evinin divarları arasında hönkürən bir qadın (kişi) olun, çalışın yay günlərinin bircəciyini səhraya atılmış vaqonda və yaxud soyuq qış gecəsini divarlarından su süzülən çadırda keçirmənin dəhşətini keçirəsiz canınızdan, cəhd edin, ermənilərin növbə ilə zorladığı bir gənc qız olasız, bircə saniyəliyə... Düşünün ki, ağappaq sinənizə odlu dəmirlə xaç şəkli basırlar, ölmüş körpənizi həyətinizdəki alça ağacına etibar edib çıxırsınız, ayaqları donmuş ananızı kürəyinizdə daşımağa taqətiniz çatmır... Düşünün ki, şəraitsiz evlərdə, yataqxana, məktəb, baxça divarları arasında rəngləri görmədən 30 il yaşayırsınız. Eviniz damdığı üçün yağışdan zəhləniz gedir, dörd divar arasında üfunətli dəhlizlərdən dolan iy içində yaşadığınız üçün istidən. Düşünün ki, işsiz, evsiz, paltarsız, qabsız-qacaqsız hansısa bir qərib şəhərin küçələrini veyil-veyil gəzir, sabah körpənizə nə yedirdəcəyinizi bilmirsiz. Düşünün ki, arxada itirilmiş yurdunuz, öldürülmüş körpəniz, param-parça arzularınız qalıb. Düşünün ki... Nə isə... Düşünməli çox şeylər var. Amma hər şeydən öncə düşünün ki, 44 gün YUMRUQ kimi birləşmiş bir XALQı parçalayırsız! Məncə, bu, bizə bir dərs oldu. İmtahan oldu. Bir daha anladıq ki, torpağımızı işğaldan azad etsək də, qəlblərimiz hələ də işğal altındadır.

P.S. Mən təhsil yetkilisi olsaydım, sertifikasiyadan keçməmiş müəllimləri deyil, rəyində vətəndaşlıq mövqeyini unudub üfunətli şəxsi hisslərini nümayiş etdirən müəllimləri təhsildən kənarlaşdırardım. Bircə-bircə rəyləri incələyər və xalqdan qopan dərs verənlərdən arındırardım təhsili.

Aygün Bağırlı, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru:

- Yusif Səmədoğlu xatirələrində yazırdı ki, "biz ailəliklə Kislovodskda olanda Üzeyir bəy də Yessentukidə dincəlirdi. Atam onunla görüşə gedəndə bacım Aybənizi, qardaşım Vaqifi, məni də özü ilə apardı. Əvvəldən də Üzeyir bəylə görüşəndə onun əlindən öpməyimizi tapşırdı, biz elə də etdik. Atam, Üzeyir bəy israr etsə də, onunla danışdığı müddətdə əyləşmədi". 

Bu, Səməd Vurğunun Üzeyir bəyin həm şəxsiyyətinə, həm istedadına, ümumilikdə böyüklüyünə olan ehtiramı idi. Üzeyir bəy bu gün 140 yaşında yenə həmin ucalıqdadır. Bu gün də biz onu ayaqüstə dinləyirik. İclas salonlarında, idman meydanlarında, təlim-tədris ocaqlarında, himnimiz səslənən hər yerdə!