Bahalı qəbir qaşları Zamanın sınağında xarabalığa çevrilən xatirələr

İllərdir qəbiristanlıqlarda bir mənzərə təkrarlanır. Ailələr övladlarının, valideynlərinin və yaxınlarının qəbrini ucaldanda ən bahalı mərmər daşlarını, bəzəkli heykəlləri, qızılı yazıları seçir. Hər kəs istəyir ki, dünyadan köçən sevdiyinə gözəl, dəbdəbəli bir xatirə yeri qalsın. Lakin zaman göstərir ki, bu bahalı qəbir qaşları uzunmüddətli dəyər daşımır.

İlk illərdə ziyarətçilərin ayaq izi çox olur, gül-çiçək gətirilir, qəbir üstündə dua edilir. Ancaq illər keçdikcə baxımsızlıq başlayır. Qəbir daşları çatlayır, yazılar silinir, ətrafda alaq otları bitir, sanki bir zamanlar böyük əziyyət və xərc çəkilərək ucaldılan abidələr xarabalığa çevrilir.

Bu mənzərə cəmiyyətdə bir sualı gündəmə gətirir. Əsas olan bahalı daşdır, yoxsa əbədi dua və xatirə? Çünki ən sadə qəbir daşı belə, üzərində səmimi bir dua oxunduqda mənalı görünür. Halbuki minlərlə manat xərclənən mərmər daşlar diqqətsiz qalanda bir yığın daşa çevrilir.

İslam dinində dəfn və qəbir işlərinin sadə saxlanılması tövsiyə olunur. Məqsəd, ölən şəxsin ruhunu yad etmək, dua ilə onu xatırlamaqdır. Yəni daşın böyüklüyü və bahalılığı deyil, niyyət və səmimiyyət əsasdır.

Bahalı qəbir qaşları ilk baxışda göz oxşasa da, illər sonra insan həyatının faniliyini bir daha göstərir. Zamanın tozu, baxımsızlıq və laqeydlik hər şeyi unudulmağa məhkum edir. Qalan isə yalnız yaxşı əməllər, insanların qəlbindəki iz və ruhuna oxunan dualardır.

Leyla Mirzə, Bizimyol.info