“Ən çox sovet dövründəki günlərimin həsrətini çəkirəm” 91 yaşlı Ceyran Həşimova FOTO
Milli.az portalından alınan məlumata görə, Icma.az xəbər verir.
Musavat.com-un növbəti həmsöhbəti tarzən, Azərbaycanın Xalq artisti, "Lalə" qızlar ansamblının yaradıcısı Ceyran Həşimovadır. 91 yaşlı sənətkarla söhbətimizə səhhətindən danışmaqla başladıq:
-Havalar mənə pis təsir edir. Ürək təzyiqim düşür, qalxmır, qan təzyiqim isə yüksək olur. Bütün günü dərmanlar içirəm. Belədir də, yaş öz işini görür. İstər - istəməz soyuq havalarda lap çox əziyyət çəkirəm. Bu günə kimi yaşamışam, həyatdayam, min şükür.
Heç yerə gedə bilmirəm, evdə oluram. Televiziyalardan zəng edib, məni efirlərə dəvət edirlər. Sağ olsunlar ancaq səhhətimlə bağlı gedə bilmirəm. Unudulmuram, bu, mənə xoş gəlir. Zəhmətim hədər getmədi.
-Tək yaşmaq sizin üçün çətin olar. Qayğınıza kim qalır?
-Oğlum gəlir, gəlinim baxır, nəvələrim məni yoxlayır. Hamısından razıyam. Onlara elə tərbiyə vermişəm ki, böyüyü unutmazlar. Ansamblın qızları gəlib baş çəkirlər. Rəhilə Bəndəliyeva, tarzən Elmira, Ruhəngiz Allahverdiyeva tez-tez gəlib məni görürlər. Heç kimdən incimirəm, indi elə zəmanədir ki, hər kəsin başı özünə qarışıb. Gələn də, gəlməyən də sağ olsun. İndi adamın heç öz yaxın bacısı, qardaşı gəlib ona dəyə bilmir, hamı işində, gücündədir. Oğlum, gəlinim sağ olsunlar. Mən onlara yaxşı olmuşam, onlar da bunun qarşılığını verirlər.
-İncəsənətimizdə yarpaq tökümü baş verir. Sevilən sənətkarlarımız bir-bir həyatdan gedirlər. Ötən gün də tarzən Ramiz Quliyevi itirdik.
-Çox gözəl tarzən idi. Onunla heç vaxt yaxınlığım olmayıb, amma sənətini bəyənmişəm. Pandemiya sənət adamlarını ard-arda apardı. Nə qədər gözəl sənətkarımız dünyadan köçdü.
-İndiki musiqimizi, sənətimizi izləyirsinizmi?
-Sənət o vaxtlar var idi. İndi isə sənətə qiymət verən yoxdur. İndi televiziyalara elə adamları dəvət edirlər ki, adam deyir bunu nəyə görə buraya çağırıblar?
Nisə Qasımova, Rəhilə Bəndəliyeva, Kəmalə Rəhimli, Firuzə İbadova, Ruhəngiz Allahverdiyeva kimi tələbələrim olub. O dövrdə əsil sənət var idi. Təsəvvür edin ki, mən 15 il kirayədə yaşamışam. Lakin mən bir dəfə də olsun deməmişəm ki, gedim başqa işlə məşğul olum, pul qazanım. Ancaq sənətlə yaşamışam. Biz sənət fədaisi idik. İndi isə fədai yoxdur.
-Ceyran xanım, ən çox hansı illərin, günlərin xiffətini çəkirsiniz?
-Ən çox sovet dövrünün həsrətini çəkirəm. Qastrol səfərləri, alqışlar, gül dəstələri bizim təsəllimiz idi. Azərbaycanda elə bir yer yox idi ki, orada konsertimiz olmasın. Elə olurdu ki, rayonlarda meyvə ağaclarını kökündən çıxarıb bizə verirdilər. Elə gözəl günlər görmüşük ki, indikilər heç vaxt onları görə bilməzlər.
-Hazırda sizi həyata bağlayan nədir? Nə sizə stimul verir?
-Oğlum, gəlinim, nəvəm və nəticəmdir. Bu yaşda məni həyata başqa nə bağlayar ki. Ancaq onların sağlığı, xoşbəxtliyini istəyirəm. Qarabağ azad olunub. Bu da məni sevindirir. Mən o acı günləri görmüşəm.
- Nəvə şirindir, yoxsa nəticə?
-Mən ilk növbədə övladımı istəyirəm. Çünki o olmasa nə nəvə, nə də nəticə olar.
Milli.Az
.jpg)


