Görmür kimsə başındaki tacı... Pablo Nerudanın şeirləri

23 sentyabr görkəmli Çili şairi Pablo Nerudanın anım günüdür.

Kulis.az bu münasibətlə Ümid Nəccarinin tərcüməsində onun şeirlərini təqdim edir.

Uzaqlarda kimsə nəğmə oxuyur...

Uzaqlarda

ürəyim itirməyinə razı deyil

sanki onu yaxınlaşdırmağa...

Gözüm onu axtarır,

ürəyim onu istəyir

Və o mənimlə deyil!

Elə həmin gecədir ki,

elə həmin ağaclar ağarır...

Amma biz həmin deyilik,

öncəkilər kimi deyilik.

Daha sevmirəm onu!

Bəli..!

Amma bəlkə sevirdim onu...

Səsim külək arxasıncaydı ki,

səsim qulaqarına çatsın.

Başqa birisinə aid,

Başqa birisinə aid olacaqdı.

mənim öpüşlərimdən öncəki kimi.

Səsi,

aydın bədəni,

sonsuz gözləri...

Daha sevmirəm onu.

Bəli!

Amma bəlkə sevirdim onu...

Sevgi qısadır,

unutqanlıq isə uzun.

O gecələr kimi ki, onu qucağıma çəkdim...

Onu itirməyə razı deyildi ürəyim.

Bu ən son dərddir ki ondan mənə çatır,

Bu ən son şeirdir ki onunçün yazıram...

***

Səni qadın adlandırdım...

Nə çoxdur səndən hündürlər, hündürlər,

nə çoxdur səndən aydınlar, aydınlar...

Amma sən bircə qadınsan.

Küçədən keçirsən,

və çəkmirsən kimsənin baxışını arxanca.

Görmür kimsə başındaki tacı,

baxmır kimsə ayağın altındakı

qırmızı xalçaya...

...Və sən peyda olan zaman

bütün çaylar nəğməyə dönür

mənim canımda,

rənglər göyü titrədir.

...Sadəcə, sən və mən,

sadəcə sən və mən, sevgilim

qulaq asırıq ona!

***

Sevgi!

Səni görmədən,

baxışını tanımadan,

dərk etmədən

sevirdim...

***

Bundan öncə də səni görmüşəm

bəlkə də

bir şərab bardağını qaldırarkən

həmin gitaraydın...

Bəlkə də

Səni düzgün dilləndirə bilmədim...

***

Sevirdim səni,

dərk etmədən.

Sevirdim

səni görmədən...

Və birdən sən mənimlə

tək-tənha ordaydın.

Toxunurdum sənə,

sığal çəkirdim...

Yaşayırdım ərazində

ildırım od olan təki.

Od sənin ərazindir, ey hökmdarım!