Koxalski: “Heç vaxt belə xarakterə malik məşqçiyə rast gəlməmişəm”

“Qarabağ”ın qapıçısı Mateuş Koxalski Polşa mətbuatına Azərbaycan futbolu və “Qarabağ”dan danışıb.

Futbolpress.az qolkiperin “Przegląd Sportowy One” nəşrinə müsahibəsini təqdim edir.

– Son seçmə mərhələnin “Dinamo Zaqreb”lə cavab matçından əvvəl UEFA Çempionlar Liqasının himnini eşidəndə bir az stress keçirdinizmi?

– Bəli, amma eyforiya daha çox idi. Arzumu gerçəkləşdirdim, avrokuboklarda oynamaq üçün “Qarabağ”a gəldim.

– Nəhayət, UEFA Avropa Liqasında mübarizə aparırsınız. Bu yarışmadan indiyə qədər nəyi ən yaxşı xatırlayırsınız?

– Səviyyəcə Azərbaycan və ya Polşa liqasından qat-qat yüksəkdir. AL-də bir səhv və ya topun itirilməsi təhlükəli vəziyyətlə başa çatır. Nəticələr çıxardım, bilirəm ki, bu dərəcəli yarışlarda daha tez-tez oynamaq üçün çox çalışmalıyam.

– Nəticədən (0:3) asılı olmayaraq, yəqin ki, Londonda “Tottenhem”lə oyunu ömrün boyu xatırlayacaqsan?

– Göründüyümdən fərqli olaraq, bunu tez bir zamanda unutmaq istərdim, çünki sadəcə olaraq pis oynamışam. İnanıram ki, yenidən belə rəqiblə qarşılaşmaq və ya Premyer Liqada oynamaq imkanım olacaq. Bu mənim ən böyük arzumdur.

– “Tottenhem”in hansı oyunçularının sizə daha çox təsir etdiyini soruşmaq istədim, amma xatırladım ki, 17 yaşınız olanda artıq yaxşı oyunçularla əlaqə saxlamısınız. UEFA Gənclər Liqasında, “Legiya” formasıyla Rayan Qravenberç, Jurrien Timber və Sergino Dest və digərlərinin oynadığı “Ayaks” ilə yarışdınız….

– “Ayaks”la oyundan (0:3) əvvəl həmin matçı xatırladım. Bu gün nə qədər futbolçunun yüksək səviyyədə çıxış etdiyi məni şoka saldı. Onların əksəriyyəti yüksək səviyyəli yarışlarda çıxış edir. 2017-ci ildə Amsterdamda 2:0 hesabı ilə qalib gəldik və o illərdəki həmkarlarımın çoxu Polşanın aşağı liqalarında çıxış edirlər. Niyə görəsən, yeddi il əvvəl bizim bacarıqlarımız müqayisə oluna bilərdi. Hətta “Ayaks” U-19 komandasının o vaxtkı baş məşqçisi Conni Heytinqa da hazırda “Liverpul”da Arne Slotun köməkçisidir. Bununla belə, oktyabrda “Ayaks” ilə matçımızda 2017-ci ildə Amsterdamın gənclər komandasında çıxış edən Brayan Brobbey bütün matçda ehtiyat oyunçular skamyasında oturdu.

– Uzun illərdən sonra görüşdüz?

– Onu o illərdən xatırlamırdım (gülür).

– İndi AL-də ən yaxşı nəticələr əldə etmədiniz, lakin yəqin ki, müəyyən təcrübə qazandınız.

– “Tottenhem”lə oyundan əvvəl tuneldə dayandığım zaman qəribə, lakin sərin hisslər məni bürüdü. Yanımda Son Heung-Min və əvvəllər FİFA-da oynadığım və ya televizorda izlədiyim bir çox digər oyunçular var idi. Həm də matçın gedişində bu futbolçuların səviyyəsi heyrətamiz idi. FİFA oyunundan götürülmüş terminologiyaya sadiq qalaraq, məndə belə bir təəssürat yarandı ki, siz birdən-birə dünya səviyyəli səviyyəyə yüksəldiniz. Vout Veghorst, Dominik Solanke, Dejan Kuluşevski və bir çox başqa böyük oyunçular kimi futbol adları ilə rəqabət aparmaq imkanınız var idi. Hər matçdan məndə böyük təəssürat yaradan bir neçə oyunçuya işarə edə bilirdim. Xüsusilə “Tottenhem”dən Quqlielmo Vikarionu xatırlayıram – əvvəllər ona fikir vermirdim, amma o, bizə qarşı fenomenal müdafiə edirdi. Nə vaxtsa mən də bu səviyyəyə çatmaq istərdim. Digər tərəfdən, Sonun topla idarə etdiyi sakitlik və zəka tamamilə fərqli bir liqadır.

– Matçdan sonra Vikario ilə müşahidə mübadiləsi imkanınız oldumu?

– Matçları uduzduqdan sonra – necə oynamağımdan asılı olmayaraq – ümumiyyətlə meydanda danışmağa o qədər də həvəsli deyiləm. Üstəlik, onsuz da adətən buna imkan olmurdu, çünki rəqiblər birbaşa azarkeşlərlə bayramlaşmağa gedirdilər. Ancaq bir dəfə hekayəsi məni heyran edən “Ayaks”dan Remko Pasvirə yaxınlaşdım – o, 38 yaşında Hollandiya millisində debüt etdi. Ondan köynək istədim, nəsə dedi, amma onu eşitmədim. Nəhayət, bunu başa düşmədim, baxmayaraq ki, buna görə peşman deyiləm.Bir dəfə eşitmişdim ki, “Qarabağ”ın futbolçularından biri “Çelsi”yə 6:0 hesabı ilə uduzduqları oyundan sonra David Luizlə şəkil çəkdirib, yəqin ki, baş məşqçi Qurban Qurbanovun böyük qəzəbinə səbəb olub.

– Bu matçlardan hansısa suveniriniz varmı?

– Təəssüf ki, yox. Məğlubiyyətlərdən sonra Pasvirin formasını istəsəm də, bunu etmək istəmirdim.

– AL-də yalnız “Bodo Qlimt”ə qalib gəldiniz (2:1). Məşqçi Qurbanov məğlubiyyətləri necə qarşıladı?

– Bilirəm ki, o, rəqibin ölçüsündən asılı olmayaraq qələbə gözləyirdi. Fasilələrdə əsəbi idi, amma məğlubiyyətlərdən sonra qışqırmaması məni təəccübləndirdi. Mümkün 18 xaldan yalnız üç xal qazandıq, ona görə də bizi yalnız bir möcüzə davam etdirə bilər. Təbii ki, yüksəlməyə inanacağam, çünki hələ iki oyunumuz var (FCSB və “Olimpiakos”). Müşahidə etdim ki, “Qarabağ”da rəqibin səviyyəsindən asılı olmayaraq, matçla bağlı ehtimallar oxşardır. Biz təkcə müdafiə ilə deyil, yüksək təzyiq və hücumla oynamaq istəyirik. Bəzilərinə gülməli görünə bilər, amma top itirənə qədər hər komandaya qarşı yaxşı oynadıq. “Tottenhem”lə matçda komandaya kömək etmədim, amma şanslarımız oldu və hətta penaltini boşa verdik.

– Məşqçi Qurbanovu necə qiymətləndirirsiniz?

– O, şübhəsiz ki, orijinal, bəlkə də unikal məşqçidir. Mən heç vaxt belə xarakterə malik məşqçiyə rast gəlməmişəm. O, futbolçularla çox danışmır, ancaq ciddi bir şey olanda. Onunla işləməyi xoşlayıram və onun ideyasını bəyənirəm, çünki o, bizim hər matçda öz şərtlərimizi müəyyən etməyimizi istəyir. Bu, keçən il “Qarabağ”ın yalnız UEFA Konfrans Liqasının 1/8 finalında böyük “Bayer Leverkuzen”lə gərgin iki oyundan (2:2 və 2:3) sonra mübarizədən kənarlaşdırıldığı zaman özünü göstərdi. İndi azarkeşlərdən mesajlar alıram ki, narahat olmayım və “Qarabağ”ın Avropada həmişə belə uduzduğunu düşünməyək. Onlar bunun sadəcə bir zəif mövsüm olduğunu deyirlər. Mən bunu mükəmməl başa düşürəm, çünki oğlanların keyfiyyətini görürəm. Ümumiləşdirsək, məşqçi Qurbanov unikal insandır – o, bir çox başqa klublarda yaxşı çıxış edərdi, amma burada əsas rol oynayır.

– Azərbaycanlı fanatlar necədir? Yazılarınızın altında sizə “Koxalski” deyirlər…

– Bir anlıq fikirləşdim ki, bu, hansısa yeni ləqəbdir və bu, azərbaycanca “Koxalski”də belə yazılıb – x hərfi ch kimi tələffüz olunur. Soyadımın səhv tələffüzü ilə tez-tez rastlaşıram, amma mənim üçün ən önəmlisi onun köynəkdə yazılışının düzgün olmasıdır. Azarkeşlərə gəlincə, tribunalarda çox olmasa da, sosial şəbəkələrdə çox aktivdirlər. Bakıda bir neçə komanda var, ona görə də yəqin ki, azarkeşlər müxtəlif tərəfdar qruplarına bölünüblər. Polşada dəstək qeyri-adi olsa da, burada fərqlidir. Bununla belə, oyunlara gələn bu kiçik azarkeş qrupları əllərindən gələni edirlər.

– “Qarabağ”da Marko Veşoviçlə görüşdünüz. Monteneqrolu səni “Legiya”da oynadığı vaxtdan xatırlayırdılar?

– Marko “Legiya”da oynayanda mən akademiyada yenicə inkişaf edirdim. Əvvəllər bir-birimizi tanımırdıq, amma o, polyak dilində danışdığı üçün məni təəccübləndirdi. Xoşuna gəlməsə də, o, bu işdə ən yaxşı olmadığını iddia edir, amma bu, mənim üçün son dərəcə vacibdir – paltardəyişmə otağında tez-tez ana dilim üçün darıxıram. Marko ilə əla anlaşıram və onun dəstəyi mənə uyğunlaşmağıma çox kömək etdi.

– Azərbaycanda ilk vaxtlar sizin üçün çətin olmadı?

– Rəfiqəm hələ də Polşada təhsil aldığı üçün burada təkəm. Tamamilə fərqli mədəniyyətlə qarşılaşdığım üçün iqlimləşmə ilə bağlı bir az problem yaşadım. Mən öhdəsindən gəldim, həmkarlarım məni yaxşı qarşıladılar.

– Bakını necə, bəyənirsiniz? Çox güman ki, olduqca sakit bir şəhərdir…

– Bəli, baxmayaraq ki, mən Azərbaycanı tamam başqa cür təsəvvür edirdim. Polşa nisbətən təhlükəsiz ölkədir, lakin burada təhlükəsizlik hissi daha da böyükdür. Nə dava-dalaş, nə küçədə sərxoş, nə də evsiz-eşik görmədim. Mən Bakıda olanda gördüm ki, insanlar dayanmadan magistral yolları süpürürlər, şəhər çox təmiz idi. Mən də bunu fərq etdim. Bakıdan kənarda, kiçik şəhərlərdə və kəndlərdə bu bir az köhnədir, hər şey bir az fərqli görünür. Paytaxtın özü məni çox müsbət təəccübləndirdi.

– Deyirlər ki, Bakı bir az Dubaydır. İnfrastruktur heyranedicidir…

– Turistlər üçün əlavə obyektlərin və attraksionların tikintisi nəzərdə tutulur. Mən dinamik inkişaf edən rayonda yaşayıram – demək olar ki, hər yerdə nəsə tikilir. Bir neçə ay əvvəl bura gələndə binamın ancaq mənzilləri var idi, amma bu gün mağazalar, restoranlar var. Turistləri mümkün qədər cəlb etmək üçün hər şey yüksək templə yaradılır.

– Sizi ən çox nə təəccübləndirdi?

– Mən tamamilə yeni yaşayış massivində mənzil görmək üçün dəvət aldım. Normal geyindim və bir neçə kostyumlu, gül, hədiyyə və fotoaparatlarla qarşılandı. Mən şoka düşdüm, əvvəllər belə bir şey yaşamamışdım. Düşünürdüm ki, bu cür şeylər məşhurlar üçündür, amma mən deyildim və deyiləm. Çox xoş idi, çünki sonradan məni və agentimi tipik Azərbaycan yeməklərinə dəvət etdilər və müxtəlif mənzilləri göstərdilər. Bu təcrübəni əbədi olaraq xatırlayacağam. Bəlkə də belə maraqlı yanaşmaları var, çünki transferinizi elan edəndə belə müdaxilələrinizin videosunu hazırlayıblar, fonda “Hej, sokoły” mahnısı səslənir. Onlar buna böyük əhəmiyyət verirlər.

– Azərbaycan liqasını Polşa ilə necə müqayisə edirsiniz?

– Səviyyə çox yüksək olmaya bilər. Polşada bir neçə top komandamız var, lakin onlar həmişə yüksək yerlər uğrunda mübarizə aparmırlar. Mənə başa saldılar ki, Azərbaycan liqası hələ də qurulur, çünki futbolu irəli aparmaq istəyirlər. “Qarabağ” həmişə çempionluq üçün oynayır, bir və ya iki komanda turnir cədvəlini zirvədə bitirməyə çalışır.

– “Stal Mieleç” və “Radomiyak”da hər matçda əlləriniz “dolu olurdu”, amma “Qarabağ”da yəqin ki, fərqlidir. Keçid etmək sizin üçün asan oldu?

– Göründüyü kimi, bu, tamamilə belə deyil. Liqada yaxşı futbol göstərən üç-dörd komanda var və onlarla rəqabət aparmaq çətindir. Dostlarım dedilər ki, yəqin darıxacağam və daha çox ayaqlarımla oynayacağam. Buna baxmayaraq, debütümdə “Turan Tovuz”a 0:1 hesabı ilə uduzduq və eşitdim ki, yaxşı çıxış etmişəm. Daha sonra Çempionlar Liqasının seçmə mərhələsində oynadıq və “Dinamo”ya uduzduq (0:2).

– Qarabağdakı ilk aylardan sonra özünüzü necə qiymətləndirərdiniz?

– Hələlik çıxışımdan tam razı deyiləm. Çox oynayıram, bu da məni sevindirir, çünki məşqçi mənə güvənirdi. Hər matç məni gücləndirir və AL-də növbəti matçlar özümə inamıma müsbət təsir göstərir. Öyrəndim ki, istənilən komanda ilə bərabər oynaya bilərsən, həmişə belə komandada olmaq istəmişəm. 

Mirkamal Kazım

27 Dekabr 2024, 10:56

26 Dekabr 2024, 9:13

25 Dekabr 2024, 16:00

25 Dekabr 2024, 8:49

24 Dekabr 2024, 16:22

24 Dekabr 2024, 15:54