“Mir Cəlal Paşayev oğluna aldığı evi mənə verdi”
“Mir Cəlal Paşayev oğluna aldığı evi mənə verdi”
Xalq şairi Nəriman Həsənzadə Mir Cəlal Paşayevin ona bağışladığı mənzildən danışıb.
OLAY yazır ki, bu barədə o, iş xanımı Ruhiyyə Əliyevanın təqdimatında RTV-də yayımlanan “Qaranlıqda həqiqət” layihəsində açıqlama verib.
O bildirib ki, görkəmli yazıçı Mir Cəlal Paşayev o evi oğlu, akademik Arif Paşayevə alsa da, ona hədiyyə edib:
“Mir Cəlal müəllim o evi oğlu Arif Paşayevə almışdı. Arif müəllimin həyat yoldaşı, iki qızı, ailəsi atası evində qalırdı. Maraqlıdır ki, Mir Cəlal müəllim o evi mənə verdi. Nəinki Mir Cəlal müəllim onun xanımı Püstə xanım Mehdi Hüseynin görüşünə gəlmişdilər. Mehdi Hüseyn onda Yazıçılar İttifaqının sədir idi. Dedi, Mehdi, bu evi Nərimana verirəm. Mehdi Hüseyn dedi ki, evin siyahısı təqdim olunub, gecdir. Dedi, istəyir gecdir, istəyir tez, bu evi Nərimana verirəm. Püstə xanım da xahiş etdi ki, Mehdi qardaş, bu evi Nərimana verin. Mir Cəlal müəllim oğluna aldığı evi mənə verdi. Oğlunu korporativə yazırdı. Qarşıma yaxşı insanla çıxdı. Mir Cəlal müəllim, sonra da Heydər Əliyev... Yaxşı insanların hesabına yaşadım”.
N. Həsənzadə həmçinin görkəmli türk şairi Nazim Hikmətlə tanışlığından da söz açıb:
“Nazim Hikmətin adını çəkdiniz, ona böyük hörmətim olub, qibtə etmişəm. Biz Moskvada oxuyanda Nazim Hikmətlə qonşu idik. Xəlil Rza Ulutürklə birgə oxuyurduq, Nazim Hikmətlə görüşürdük. Çox xeyirxah, mehriban insan idi. Bizi, Azərbaycanı sevirdi. Eşitdik ki, bir gün Nazim Hikmət Bakıya gəlir. Biz də Xəlillə həmin qatarla gəldik, öyrəndik onun vaqonunu, orada da görüşdük, gözəl söhbətlərimiz oldu. Bakıya gəldik, Nazim Hikmət mənə ev xahiş etdi, onun öz evi yoxuydu mənə ev aldı. Mən Nazim Hikmətin aldığı evdə qaldım, sonra da özü gəldi. Mənə Bakıda aldığı evin yerini tanımırdı, tanıdı. Bizə Nazim Hikmət gələndə hamı gəldi. Ora çoxları gəlmirdi, yazıçıların çoxu gəldi. Nazim Hikmət onda Vera adlı qadınla evlənmişdi. Ondan sonra Nazim Hikmətlə bağlı gözəl bir kitab yazdı. Onun dəfnində iştirak edənlərdən biri mən idim. Hər zaman oğlunu arzulayırdı. Oğlu dəfninə gəlmədi, Polşadaydı. Nəsə deyə biolmərəm niyə gəlmədi...”.