Müharibələr başlayır və bitir, amma bütün yollar Trampı Nobel Sülh Mükafatına aparır

Mərahim Nəsib yazır...

İran və İsrail arasındakı müharibə 12 günlük vur-çartlasından sonra sükuta büründü. Amma bu nə adi müharibə idi, nə də sülhə oxşayan sakitlik. Bu, bir növ əsəbi diplomatiya teatrı, raketlərin qarşılıqlı icazə ilə havalanan tamaşası idi. İran ABŞ bazasına zərbə endirəndə əvvəlcədən "ağ bayraqla" xəbər verir: "Salam, biz sizi vuracağıq, narahat olmayın, ehtiyat tədbiri görün".

ABŞ də cavab verir: "Oldu, amma çox da sərt olmasın".

İsrail də öz növbəsində İrana "cavab" verir, amma bu cavab simvolik olur. Sanki "sənin üçün bir güldan da biz sındıraq, könlün xoş olsun".

Bu isə daha çox orta əsrlərin cəngavər duelinə bənzəyir - əvvəl salamlaş, sonra qılıncla zərbə endir. Amma bu zərbə ölümcül yox, təlim məqsədi daşımalıdır. Sonda da hər iki tərəf özünü qalib elan edir.

Bütün bunlar fonunda düşünürsən ki, bəlkə də, bu, yeni dövrün müharibəsidir - yalnız texnologiya və teatr. Siyasətçilər oynayırlar, biz isə tamaşa edirik.

Əlqərəz. Nəhayət gözlənilən an gəlib çatır və səhnəyə Birləşmiş Ştatların Prezidenti Donald Tramp daxil olur. Mikrofonun qarşısında dayanır, gülümsəyir və deyir:

"Mənim diplomatiyam sülh gətirdi. Nobelə namizədliyimi irəli sürürəm".

Elə bil bütün bu raketlər, məhdud zərbələr və icazəli hücumlar Trampın CV-sinə "sülh memarı" yazmaq üçündür. Sanki dünyada atəş səsləri deyil, Trampın PR ofisinin printerləri işləyir. Müharibələr başlayır və bitir, amma bütün yollar Trampı Nobel Sülh Mükafatına doğru aparır.

Nə təsadüfdürsə, bir neçə gün bundan əvvəl, üstəlik, yenə də iki nüvə gücü Hindistanla Pakistan arasında da başlayan qarşıdurma qısa zaman kəsiyində bitər-bitməz Tramp çıxıb dedi ki, "Qarşıdurmanı mən dayandırdım. Mən sülh adamıyam".

İndi də İsrail-İran qarşıdurması fonunda yenə də Tramp səhnəyə çıxıb, "müharibəni mən dayandırdım" deyir.

Görünür, yeni dövrdə sülh mükafatları artıq sülhə nail olduğun üçün deyil, sülh təəssüratı yaratdığın üçün verilir və bu təəssüratı yaratmaq üçün bir az dron, bir az raket, bir az partlayış və bir az da narahatlıq kifayətdir.

Əgər, həqiqətən də, sülh mükafatı mahiyyətinə zidd olaraq bombardmançılara verilirsə, onda ya silah şirkətlərinə, ya da ən az adam öldürənlərə verilməlidir. Çünki bu qədər "incə zərbə" vurmaq asan məsələ deyil.