Pezeşkian İran xalqının xilaskarı deyil İranda hər dörd saatda bir edam həyata keçirilir

İndi Birləşmiş Millətlər Təşkilatı İran xalqının həqiqi səsini eşitməlidir. Nyu-Yorkda BMT Baş Assambleyasının səksəninci sessiyasının ümumi müzakirələri keçirilərkən, İran rejimi öz qanlı fəaliyyətlərini beynəlxalq tribunalarda təmsilçisini göndərməklə yumağa çalışır. Rejimin yenicə təyin edilmiş prezidenti Məsud Pezeshkian bu həftə Baş Assambleyada çıxış etdi. Lakin o, İran xalqını təmsil etmir və sülh elçisi deyil; əksinə, son dörd onillikdə ölkədə repressiya və qətliamların həyata keçirilməsinə kömək etmiş bir fiqurdur.
Pezeshkian fəxrlə ABŞ Dövlət Departamenti tərəfindən terrorçu təşkilat kimi tanınan Sepah (IRGC) ilə əlaqəsini nümayiş etdirir və bildirib: “Yenidən Sepah paltarını geyinəcəyəm.” O, inqilabdan sonrakı ilk illərdə Təbriz Universitetində məcburi hicab tətbiqinin əsas simalarından biri olmuş və buna görə fəxr etdiyini açıq şəkildə etiraf edib.

O, xalqın geniş boykot etdiyi seçki nəticəsində hakimiyyətə gəlib – səsvermədə cəmi 10 faizdən az seçici iştirak edib. Prezidentliyi dövründə, 14 ay ərzində, rejim 1700-dən çox məhbusu, o cümlədən 36 qadını edam edib. Bu edamlar etirazçılar, azlıq hüquqları müdafiəçiləri və siyasi məhbusları əhatə edir. Son günlərdə Mehdi Həsəni və Bəhruz Ehssani İslamlu edam ediliblər; onların yeganə “cinayəti” təşkilatlanmış müqavimətlə əlaqədə olmaq olub.

Ən azı 12 siyasi məhbus hazırda İran Müqaviməti ilə əlaqədə olmaq ittihamı ilə edam gözləyir. Onlardan biri, 31 yaşlı Pəcman Touberezi, İran Mücahidin Xalq Təşkilatı (PMOI) ilə əlaqədə olmaq ittihamı ilə edama məhkum edilib.
Pezeshkianın BMT-də iştirakı rejimin pislənməsinə, qətliamların dayandırılmasına və rəsmilərinin beynəlxalq məhkəmələrdə cavab verməsinə səbəb olmalıdır.

19 sentyabrda BMT Təhlükəsizlik Şurası sanksiyaların yumşaldılmasının uzadılmasına dair qətnaməni rədd etdi və sürətli sanksiya mexanizmini işə saldı. Bu addım 28 sentyabrdan etibarən rejimə qarşı beynəlxalq sanksiyaların tam bərpasına səbəb olacaq. Lakin bu, Tehranın beynəlxalq təcridinə doğru atılmış mühüm, amma yetərsiz bir addımdır.
Əgər son 34 ildə İran Müqavimətinin 133 ifşası, xüsusilə 2002-ci ildə Natanz və Ərakdakı gizli nüvə obyektlərinin aşkarlanması olmasaydı, bu teokratik diktatura artıq nüvə silahına sahib ola bilərdi və dünya ciddi təhlükə ilə üzləşərdi.

Mülayimlik və güzəşt yolunda hər hansı addım müharibənin qapısını açır. Həqiqi sülh yalnız bu rejimin İran xalqı və onun təşkilatlanmış müqaviməti tərəfindən devrilməsi ilə mümkündür.

İran hazırda tarixində ən ağır vəziyyətdədir. Dağılmış iqtisadiyyat, sıradan çıxmış infrastruktur və böyük neft gəlirlərinə baxmayaraq milyonlarla iranlı su və elektrik qıtlığı, nəzarətsiz inflyasiya və ağır yoxsulluqla üzləşir.

Ölkədə narahatlıq pik həddə çatıb. Etirazlar artdıqca rejim hər dörd saatda bir edamla cavab verir. Lakin iranlılar müqavimət göstərməkdə davam edir. Son illərin ümummilli üsyanları göstərdi ki, insanlar azadlıq uğrunda həyatlarını fəda etməyə hazırdırlar. Onların tələbi aydındır: edamsız və nüvə silahısız demokratik, dünyəvi bir respublika.

Bu həftə ABŞ-ın müxtəlif yerlərindən on minlərlə azadlıqsevər iranlı BMT qərargahı qarşısında toplaşaraq göstərdi ki, Məsud Pezeshkian və Ayətullah Əli Xamenei İran xalqının nümayəndəsi deyillər. Mitinq, İran xalqının həqiqi alternativi – İran Milli Müqavimət Şurasına dəstəyi nümayiş etdirdi. Bu koalisiya dörd onillikdir dini faşizmə qarşı birləşmiş cəbhədir.

Demokratik alternativ və həmrəyliyin davamı olaraq, 6 sentyabrda Brüsseldə on minlərlə iranlı Məriyəm Rəcəvinin İranın gələcəyi üçün 10 maddəlik proqramına dəstəyini ifadə etdi. Bu proqram, din və dövlətin ayrılığına əsaslanan demokratik, dünyəvi respublika qurmaq üçün yol xəritəsidir.

İndi beynəlxalq ictimaiyyətin qətiyyətli addım atma vaxtıdır. Rejim rəsmilərinin beynəlxalq tribunalardan qovulması, cinayətlərinin Beynəlxalq Cinayət Məhkəməsinə təqdim edilməsi və İran xalqının bu rejimi devirmək haqqının tanınması zəruridir.

Şabnam Məddəzzadə

İranlı keçmiş siyasi məhbus

Gununsesi.info