Şairlər niyə meyxanaçılara uduzdular? Həmid Herisçi

Kulis.az Həmid Herisçinin "Poeziyada "artiq"lar" adlı yeni yazısını təqdim edir.

Son 50 ildə ədəbiyyatı daha çox nasirlər və naşirlər təmsil edir.

Şairlər, elə bil hakimiyyətdən, nüfuzdan düşüblər.

Deyəsən, mikrofonu, ekranı. meydanları şairlərə qaytarmaq vaxtı gəlib çatıb.

Hə...Poeziyamızda əyər-əskiklər çoxdu.

Ancaq poeziyada əskik hələ ən böýük nöqsan deyil.

Ən böyük nöqsan məncə artıqlardır.

Artıq həcmdir. İfadələrdir.

Artıq ýüklüdür müasir şeirimiz.

Artığı lap çoxdu. Nəinki əskiyi.

Poeziyamiz mövzusuzdu.

Bu mövzusuz poeziya müasir həyatdan, reallıqlardan çox uzaqdır həm də.

Urbanistik, futuristik deyil. "Çurbanistikdir".

Orta əsrlər dekorasiyaları, rekviziti hələ də poeziyamızda yaşayır.

Metro hələ tikilməyib, qazılmayib şerimizdə.

TT tapancasından atəş açılmaýib hələ şeirimizdə.

PUA- lar uçmur poeziya səmalarımızda .

Ora modern standartları, mövzuları hələ gətirmək vacibdir.

Haker, Faust mövzusu üçün mələyir, iməkləyir bu poeziya.

Meyxanaya, repə qapını, yaxud meydanı göstərməlidir bu poeziya.

Bilgisayar antivirusları ilə labüd savaş da poeziyasız ötüşməyəcək.

Süni intelekt də şeir yazacaq tezliklə.

Bu rəqabətə də hazır olaq.

Poeziya musiqi kimidir.

İfaçılıq deklomasiya istəyir öz müəllifindən. Nəsrdə buna tələbat yoxdu. Şeirdə isə var.

Poeziyada müəllif İfaçılığı yoxdur indi.

Bu səbəbdən şairlər meyxanaçılara, reperlərə xeyli uduzurlar.

İmkan verin, meydan verin.

Meyxanaçıların meydanını daraldaq.

Poeziya meydansız olmur.