Səhnədən dar ağacına: Fil Merinin son tamaşası

1916-cı ilin Sentyabrı. Kiçik bir Amerika şəhəri zəng səsləri və səhər səkisində at dırnaqlarının taqqıltısı ilə yuxudan oyanırdı. Həmin gün bura Sparks Brothers sirki gəlmişdi — rəngarəng, gurultulu, təlaş və uzaq diyarlardan gələn qoxularla dolu. İfaçılar arasında o da var idi — otuz yaşlı fil Meri, iri, amma mehriban baxışlı bir nəhəng, illər boyu sirk çadırı altında sədaqətlə xidmət etmişdi.

Lakin tale ona başqa bir sonluq hazırlamışdı. Onun yeni nəzarətçisi, heyvanların vərdişlərinə və səbrinə bələd olmayan təcrübəsiz Red Eldric çıxışdan əvvəl fili iti bir çəngəl ilə qulağından vurdu. Dəhşətli ağrı onu bürüdü. Bir an içində dünya alt-üst oldu. Xortumunu zərbəni vurana doladı, onu yerə çırpdı və qəzəb içində bələdçinin həyatını toza çevirdi.

İnsanlar arasında panika başladı. Atəş səsləri eşidildi, lakin fil zəncirlərini qıraraq qaçdı, küçələrə qorxu saçdı. O dəhşətli dəqiqələrdə daha bir neçə həyat yarımçıq qaldı. Qanlı günün xəbəri qonşu şəhərlərə yayıldı və hər kəs dedi: "O sağ olduqca biz bu sirki qəbul etməyəcəyik".

Kütlənin qəzəbindən qorxan sirkin sahibləri qərar verdilər. Növbəti gün Marını arenaya deyil, paslanmış qaldırıcı kranın yanına gətirdilər. Soyuq göyün altında, susqun kütlənin arasında polad çəngəl onun boynuna sarıldı. Və maşın yuxarıya qalxanda çoxtonlu bədən ölümqabağı əzab içində titrədi.

Beləcə sirkin ulduzunun hekayəsi bitdi, amma insan zülmünün hekayəsi bitmədi. Biz bunu ədalət adlandırırıq, amma tez-tez bu sözün arxasında qisas və qorxu gizlədirik – anlamağa və ram etməyə gücümüz çatmayan hər şey qarşısında duyduğumuz qorxunu...

Hazırladı:

S.ELAY

XQ