Zəfərin beşinci ildönümü təkcə tarix deyil, ruhların oyanışıdır

Bu gün Azərbaycan xəritəsində hər bir dağ, hər bir bulaq, hər bir şəhid məzarı sanki bir səs kimi səslənir: “Biz buradayıq, qalib gəldik, yaşadıq, varıq”.
Bu səs Tanrının sükutundakı qürurdur. Bu səs, xalqın əsrlər boyu çəkdiyi ağrıların və duaların cavabıdır.
Zəfər Günü — dəmir yumruğun bayramıdır, amma bu yumruq qəzəbin deyil, ədalətin və mərhəmətin rəmzidir.
O, millətin birliyini, ruhun bərpasını və mənəviyyatın dirçəlişini simvolizə edir.
Bu qələbə təkcə silahın gücü ilə deyil, imanın gücü ilə, şəhid qanının duası ilə, qazinin ağrısının dözümü ilə, xalqın səssiz sədaqəti ilə qazanılıb.
Beş il öncə dalğalanan Azərbaycan, Türkiyə, İsrail və Pakistan bayraqları bu gün də yaddaşımızda müqəddəs bir mənzərə kimi yaşayır.
O bayraqlar — qardaşlığın, birliyin və Tanrının ədalətinə olan inamın rəmzidir.
Çünki Zəfər tək bir millətin deyil — haqqın tərəfini tutan bütün bəşərin qələbəsidir.
Zəfər – bu, Tanrının ədalətini tarixdə yazmasıdır.
Bu, millətin ruhunun oyanması, dövlətin varlığının mənəvi səviyyəyə qalxması, insanın isə kimliyini tapmasıdır.
Qələbə bizə təkcə sevinci deyil, məsuliyyəti də verir. Çünki azad olan xalq, ədalətli də olmalıdır.
Mübariz olmaq — bir anlıq qəzəb deyil, daxildəki işığın qorunmasıdır.
Zəfər insanı böyüdür, lakin yalnız o zaman əbədidir ki, insan özü qələbəyə tabe olur, qələbəni təkəbbürə deyil, mərhəmətə çevrir.
Bu torpağın hər zərrəsi bu gün danışır:
“Qələbə bizimdir, çünki biz haqqın tərəfindəydik. Qələbə bizimdir, çünki biz Tanrını unutmadıq.”
Və bu Zəfər, hər bir azərbaycanlının ruhunda yanan əbədi çıraqdır —xalqın şəhid qanı ilə yuyulmuş imanı, Ali Baş Komandanın uzaqgörənliyi ilə yön tapmış iradəsi,
xalqın bir yumruqda birləşmiş ruhudur.
Zəfər Günü — dövlətin namusu, xalqın vicdanı, Tanrının yazdığı duadır.
David Seliverstov
Magen David Azərbaycan İnsan Hüquqları Müdafiə Mərkəzinin rəhbəri