Aclıq oyunu , yaxud ... film in sonu

Ömrü boyu demədiklərini də ölümü ilə deyib getdi. Əlisəmid bizi bizə göstərib, sonra da öz-özünə çiliklənib tökülən güzgü oldu.

Əlisəmid Kür mənə Frans Kafkanın "Aclıq oyunu" hekayəsini xatırlatdı: hamı onun həyatının tamaşasına durmuşdu. Tamaşaçılar mat-məətəl qalmışdı: bu adam bu yoxluğun içində necə də var, necə yaşayır?! Hamı baxırdı, görsün, şair hara qədər yaşaya biləcək?! Harda, necə yaşaması yox, haraya qədər yaşaması maraqlandırırdı publikanı. Axırda da ölümünü realiti-şou kimi izlədik. İzlədik ki, görək, şair öləndə necə öləcək?! Qovrulmuş qarğıdalı aldıq, divanda oturduq və bu "ölümcül filmin" son bölümünü də izləyib bitirdik.

Həyatını dram, hətta faciə janrında yaşamış bir şairin ölümü bizi elə də tərpətmədi, deyəsən. Aramızda elə adamlar var, bəlkə ürəyində dedi: "Bu, kinodur də, onsuz da hər filmin sonunda baş qəhrəman ölür"...

Doğrudanmı, belə düşündük? Nə bilim!

Bir cümlə ilə, Allah rəhmət eləsin!

Yazıçı-publisist, əməkdar jurnalist Bahəddin Həzi, bizimyol.info