Bodrum, göy öskürək və körpə Lalə Bağırova yazır...

45 gün idi ki, ana olmuşdum. Bu xoşbəxtliyi ikinci dəfədir yaşayırdım. Bilirdim ki, uzun illərdən bəri dostluq etdiyim, mənim uşaqlıq rəfiqəm Xəyalə yaxın günlərdə Bodruma ailəvi istirahətə gedəcək, hətta onunla aramızda bu müharibələr (İran və İsrail) dövründə təyyarədən istifadə etməyin nə dərəcədə təhlükəsiz olması barədə müzakirələr də olmuşdu. Az qala ölənə qədər işlədikdən sonra yay aylarında Türkiyə otellərinə səyahət insan əziyyətinə sərin su səpmiş qədər yaxşı təsir edir.

Amma mən tələsmədim. Düşündüm ki, istirahət hələ tezdir, qoy körpəm Cavad bir az da böyüsün, sentyabr ayında heç olmasa, 4 ayı tamam olsun, ətə-cana gəlsin, ondan sonra gedərik.

Həyat yoldaşım çox ani, spontan qərarlar verən bir adam olduğundan (adətən, bu cür qərarlar mənim üçün əvvəlcə gözlənilməz və təhlükəli, sonda isə gözəl nəticələnir), müzakirəsiz-məsləhətsiz şəkildə rəfiqəmgilin əvvəlcədən kirayələdiyi otelə və eyni reysə bilet alaraq, birlikdə dincəlməyimizə qərar verdi və mənim üçün də sürpriz etmiş oldu.

Sürprizi dilxor, sevinci alaçiy vəziyyətində qarşıladım. Əvvəlcədən deyim ki, körpənin təyyarə sərgüzəştinin öhdəsindən necə gələ biləcəyi qorxusu məni olduqca narahat edirdi, amma bu işin, macəranın hələ yarısı imiş. Necə deyərlər, sən saydığını say, gör fələk nə sayır.

Getməyimizə üç gün qalmış bildim ki, digər övladım, beş yaşlı qızımdan xəstəliyə, göy öskürəyə yoluxmuşam. Uşaq peyvəndli olduğundan xəstəliyi yüngül və gizlin keçirmişdi.

Əslində, uşaq vaxtı mən də peyvənd olunmuşdum, amma artıq gəlib yetişdiyim qırx yaşımda peyvənd öz effektini itirmiş sayılırdı. Onu deyim ki, böyüklər bu xəstəliyə nadir hallarda yoluxur, fəqət görünür, immunitetim aşağı düşübmüş. Boğucu öskürək tutmaları (göy öskürəkli xəstələr yaxşı bilir, belə vəziyyətdə göz bərəlir, oksigen çatışmır, halsızlıq baş verir), üstəlik, hələ yaşı çatmadığından peyvənd olunmamış 45 günlük körpəni yoluxdurmaq qorxusu, yeni doğumdan sonra hormon oynamasının orqanizmama göstərdiyi əks təsirlər, bir də bu istirahət məsələləri-hər şey bir-birinə qarışdırmışdı.

Başımı tamam itirmişdim.

Ürəyim getmək istəmirdi, istirahət planını ləğv etmək qərarına gəlmişdim. Dərin depressiya və düşüncə içərisində vurnuxub qalmışdım. Bilirdim ki, çağalar bu bakterioloji xəstəliyi çox fəsadlı keçirə bilərlər. Tibbi savadın mənfi xüsusiyyətlərindən biri də hər hansı bir xəstəlikdə fəsadların baş verməsi haqda geniş məlumatın olmasındadır.  Bu da əlavə stress gətirir. Xəstəliyin sağalma perspektivi, nikbin düşüncələr qalır bir tərəfdə, sən yalnız mənfi şeyləri düşünürsən.

Həyat yoldaşım dedi ki, Bakıda müalicə işi çətin vəziyyətə salacaq, depressiyadan çıxa bilməyəcəksən. Təbii ki, ilk zəngim pediatra oldu-səyahətə birgə çıxacağım rəfiqəm Xəyaləyə. Savadına hər zaman güvəndiyim doktor hansı müalicəni yazdısa – antibiotik, inhalyasiya, öskürək siropu, allergiya dərmanı – onu da etdim və müsbət nəticəsini gördüm.

İki gündən öskürək xeyli azaldı və biz səyahətə çıxdıq. Təyyarədə iki qat maska ilə uçdum, körpəni isə yoldaşıma tapşırdım. Səmaya yüksələn kimi öskürəyim tam kəsdi, Bodrumun möhtəşəm dağları və Egey dənizli sahillləri mənə məlhəm kimi təsir etdi.

Orda səhər saatlarında oyanıb dəniz sahilinə gedirdik. Həm mənim, həm də beş yaşlı qızım Selcanın boğaz qıcılanmaları dayanmış, körpə isə tam sağalmışdı.

Demək, daim təşviş içində olmaq, mənasız həyəcan insanın sağlam düşüncəsinə mənfi təsir edir, ona düzgün qərar verməsinə əngəl yaradır. Yaxşı ki, həyatımda “vardırlar” dediyim insanların sayəsində həm depressiyadan çıxdım, həm sağaldım, həm də övladlarımla bəs deyincə dincəldim. Hər kəsə sağlam düşüncə, açıq fikir arzu edirəm. Çünki həyatımızda nə baş verməsindən asılı olmayaraq, düzgün və zamanında verdiyimiz qərarlar gələcək yolumuzu müəyyən edir.

Yolumuz həmişə işıqlı olsun.

Gununsesi.info