Bütövlüyün qadın bayrağı Qənirə Paşayeva 50

Buradan Təbrizə kimi
Gül qalxıb dizə kimi
Gülüm, Tanrını sevərsən
Gəl gedək bizə kimi...

Biz görmədik ayrılıq nəğməsi çalan ölümü, biz eşitmədik ölümün ayrılıq nəğməsini. 

Elə bilirdik, ətrafımızdakı könül adamları ilə Təbrizdə badə qaldıracağıq - Ərkin sağlığına... Saatımızı «Saat qabağı»nın saatı ilə eyniləşdirəcəyik. Bakıdan Təbrizə uzanacaq qatarda bundan sonra heç vaxt yol yoldaşı ola bilməyəcimizi heç düşünmürdük. 

Şuşanı görməyən, Təbrizdən ayrı düşən mən... Görməyəcəklərimin sayı artacaqdır sən demə... Sən demə, Təbrizin, Kərkükün ümidli qızına da həsrət qalacağıq... Sən demə, arzularımıza deyil, ayrılıqlara yaxınlaşacağıq.

2016-cı ildə ilk görüşümüz baş tutan zaman “Bizim güneylilər gedib Avropada, Amerikada xarici dilləri öyrənməyə məcbur qalırlar. Sən ki onlardan deyilsən?!” – demişdi. Sonra da aramızda belə bir dialoq yaşanmışdı: 

- Öz dilimizi öyrənməyə cəhd edirəm, ancaq həm də, taleyə inanan birisiyəm. 

- Onda burada qalıb təhsil ala bilərsən. Ən azı burada sənin könül adamların var. Mən şəxsən dəstək olacağam sənə.

Bu fikir, bu söz həyatımın axarını dəyişdi. İstanbuldan həm əşyalarımı, həm xəyallarımı götürüb Bakıya gətirdim. 

Hər dəfə görüşəndə “Təbrizdə hava necədir?!” deyə soruşurdu. Dəyişməyən suala dəyişməyən cavabı verirdim. “Dumanlıdır, Qənirə xanım. Dumanlı!” Kədərli təbəssümü, iti baxışları ilə “Bilirəm!”- deyirdi. 

Təbrizdən, Kərkükdən gələn dostlar “Salam”dan sonra məndən Qənirə xanımı soruşurdu. Bir dəfə kitab təqdimatında zarafatyana özünə dedim: “Hər dəfə sizin haqqınızda danışmaqdan, “Yaxşıdır” deməkdənsə, haqqınızda bir kitab yazmalıyam, bəlkə oxuyub, sizi oradan tanısınlar”

Qənirə xanımla görüşmək arzusunda olan güneyli dostlara vasitə olurdum. Bircə zəngimlə onları qəbul edirdi. Saatlarla sözlərini dinləyirdi. Görüş bitdikdən sonra qonaqların təəssüratlarını öyrənirdim. Hamısının bir cavabı olurud: “Təbrizdən, Urmudan, Ərdəbildən danışılan sözlərdən yorulmur”. 

Həqiqətən də, o, Güney Azərbaycanın gözəlliklərindən, insanlarından doymadan bu dünyadan getdi. Güney Azərbaycandan gələn soydaşlarımızın problemlərinin həlli üçün əlindən gələni etdi. Bunun bir neçə dəfə şahidi olan şəxs kimi qətiyyətlə deyirəm. Özü də həmişə mənə deyirdi: “Belə problemlər olanda, çəkinmə, utanma, xəbər elə, əlimizdən gələni edəcəyik”. 

Qənirə Paşayeva həm də Güney Azərbaycan Azadlıq Hərəkatının mübarizə simvolu idi. Güneydə azadlıq uğrunda mübarizə aparan milyonlarla insanın sevdalısı idi. O, Bütövlüyün qadın bayraqdarı idi.

Bir dəfə Təbrizdə baş verən prosesləri müzakirə etdiyimiz zaman dedim: “Qənirə xanım, Sizi Güneydə o qədər sevirlər ki, bəlkə bir gün qismət olsa, getsəniz, Təbrizə gedən yollar bağlanacaq”. Baxdı, ürəkdən güldü... “Mütləq, gedəcəyik, bərabər gedəcəyik”- dedi.

“Facebook”da hər zaman Mövlana haqqında yazı paylaşdığımda oxuyub, görüşəndə həmin post haqqında danışardı. “Məsnəvi” stolüstü kitabımdır. Heç kitab onun kimi məni sakitləşdirə bilmir!” – deyirdi. Biz həm də söz dünyasının sakinləri idik. Əkbər Qoşalı ilə üçlükdə baş tutan görüşlərimizdə “Təbrizlə Tovuz eyni yerdir, T ilə başlayır, Z ilə bitir” – deyirdi. Bu sözü eşidən Qənirə xanımın yanaqları çiçəklənərdi. 

O, heç zaman “Siz güneylilər, siz təbrizlilər, siz ərdəbillilər” demədi. O, sözündə də, əməlində də göstərdi ki, bu torpağın adı Azərbaycandır: “Hamımızın bu torpaqda payı var, hamımız vətəndaşıq, güneylisi, quzeylisi, təbrizlisi, bakılısı yoxdur”.

Burada evləndiyim zaman o qədər sevinmişdi ki, zəng edib təbrik edəndə səsi titrəyirdi: “Buradan evlənməkdə çox yaxşı elədin, beləliklə, bütövləşirik”,- dedi. 
Bütövləşirdik, bütövləşə bilərik, ancaq bir neçə ildir sənsiz heç bir uğurun sevincini yaşamırıq, yaşaya bilmirik.

Dünyanın ən ağrılı, ən məşəqqətli işlərindən biri də məktub ünvanladığın şəxsin oxumayacağını bilə-bələ yazmağa davam etməkdir. Ona görə də Qənirə xanımın haqqında yaza bilmirdim, yazmaq istəmirdim. 50 illik yubileyinin çatdığını öyrənəndə isə ürəyim dözmədi. Düşündüm ki, yazmalıyam, elədiyi xeyirxahlıqların əvəzinin ödənilməyəcəyini bilə-bilə yazdım. 

Yazdım ki, VƏTƏNlə yaşıt Qənirə Paşayeva, 50 illiyin qutlu olsun. Bütövlüyün qadın bayraqdarı, qadın bayrağı. Torpağın sanı adın yaşasın. Təbrizin dolanbadolan küçələrində ruhun sevinsin. 

Buradan Təbrizə kimi
Gül qalxıb dizə kimi
Gülüm, Tanrını sevərsən
Gəl gedək bizə kimi...

Ümid Nəccari