Gilyaki inancı, efir etikası, yeni səsin sənəti...

Bizim musiqi ifaçılığımızda yeni bir səs, yeni bir tərz boy göstərir. Həm də hər gün izləyib, heyf ki, alışdığımızdan fərqli bir stildir.

Gənc ifaçı Çilənay Hüseynova səsinin sehri, səhnə səliqəsi, efir etikası ilə seçilən sənətçilərdəndir.

Bilirsiniz, bir var, sənətə necəsə bir yol tapasan, bir də var, sənətdə öz yolunu tapasan: öz yolunu açasan və öz yolunla gedəsən.

Mən "Vəhşi dənizin sahillərində" adlı essemdə Saxalin adasının aborigenləri - gilyakilər haqda yazmışdım. Gilyaki heç vaxt meşədə başqalarnın açdığı cığırla getmir; özü öz yolunu açır. Bu yol ona uğur gətirəcək, ya uğursuzuq, fərqi yoxdur. Bu, bir gilyaki inancıdır.

Çilənay Hüseynova da öz yolunu özü yaradan, öz yoluna inanan bir ifaçıdır. O, gerçək bir Azərbacan türkü, bir vətənsevər ailədə böyümüş gənc sənət adamıdır. Öz nümunəsində həm yaşıdlarına, həm də özündən yaşca kiçik və böyük olan səs, səhnə sənətçilərinə çox şey anladır, öyrədir. Bəlkə özü də bunun fərqinə varmadan bir qism adama tərbiyə verir.

Təəssüf ki, efirə küçədən gələnlər öz "küçəsini " efirə gətirirlər. Nəticədə aşağı ayarlı "gündəlik tələbat musiqisi " səhnələri, efirləri, bütün həyatımızı zəbt eləyir. Ancaq öz əxlaqı, ərdəmi, ədəb-ərkanı ilə səhnəni, efiri - həyatımızı rəngləndirənlər də var. Çilənay Heseynova bu cür örnək ifaçıdır.

Bilirsiniz, mədəniyyətin efirə ehtiyacı olduğu kimi, efirin də mədəniyyətə ehtiyacı var. Həm də hər cür mədəniyyətə.

Odur ki, efir mədəniyyətsizliyin tirajlanmasına alət ediləndə bütün ayarlar ayardan, dəyərlər dəyərdən düşür. Ancaq Çilənay Hüseynova kimi sənət talantını milli identikliklə, ailə dəyərləri və şəxsi ləyaqətlə bir arada tutan sənət insanlarımız da var.

Məmməd İsmayıl demişkən: "Hələ yaşamağa dəyər bir az da..."

Odur ki, hələ efirləri dinləməyə, izləməyə dəyər bir az da...

Yazıçı-publisist, əməkdar jurnalist Bahəddin Həzi, bizimyol.info