KİBO ÜMİDİ: YAXUD BİR ANLAYIŞIN GÜCÜ!
Azpolitika.az saytından əldə olunan məlumata görə, Icma.az məlumat yayır.
Elm və təhsil bilicisi, maarifçi Etibar Əliyevin "BAZAR GÜNÜ OXULARI" silsiləsindən növbəti yazısını təqdim edirik:
“Yunan mifologiyasında ən çox sevdiyim hekayələrdən biri “Pandora qutusu”dur. Zevs odun sirrini insanlara verdiyi üçün Prometeyə qəzəblənmiş və intiqam almağı planlaşdırmışdı. O, Prometeyin qardaşı Epitemeyi Pandora adlı gözəl bir qadınla tanış edir. Onlar evlənirlər. Zevs toy hədiyyəsi olaraq onlara bir qutu verir və qadının təbiətən hər şeylə maraqlanan olduğunu bilsə də, onlara bu qutunu heç vaxt açmamalarını məsləhət görür.
Marağına qalib gəlməyi bacarmayan Pandora qutunu açır.
Şərin bütün təsəvvür oluna bilən qüvvələri qutudan çıxır və onlar insanların yaşadığı dünyaya daxil olurlar. Pandora qutunu bağlamğa tələsir, amma görür ki, qutunun dibində yalnız Elips, yəni ümid ruhu qalır. Bu, qutuda qalan yeganə yaxşı şey olur və oranı axırıncı tərk edir. “Həmişə bir ümid var” ifadəsi də buradan yaranıb. Yaponlara tarixləri başlayandan bəri bələdçilik edən də budur. Adaların məhdud təbii ehtiyatları, daim zəlzələ və sunami təhlükəsi ilə sıxılan yaponlar üçün dünyanın şər qüvvələri ilə üzləşmək dəfələrlə qaçılmaz olub. Amma onlar daim çətinliklərlə qarşılaşsalar da, heç vaxt ümidin gücünü –yapon dilində buna kibo deyilir-itirməyiblər. Kibo Beynəlxalq Kosmik Stansiya da yapon modulunun adıdır. Bu modul kosmosda təcrübə aparmaq üçün layihələndirilib YAXA (Yaponiya Tədqiqat Agentliyi) tərəfindən qurulub. 25 ildən artıq orbitdə olan bu modul elmə ümid gətirir və bəşəriyyətin tərəqqisinə kömək edir.
Ümidi kiçik miqyaslarda da sınamaq olar. Mən hər hansı bir səbəbdən depressiya hiss edəndə baxçaya çıxıb ulduzları seyr edirəm. Oradakı yüksəkliklərdə kibo modulunun planetimiz ətrafında yorulmadan fırlandığını və ayaqlarının altında olan dünyanın şər qüvvələrinə onun necə məhəl qoymadığını həmişə təsəvvürümə gətirirəm...
Biz insanlar vaxtaşırı zəifləyirik; uğursuzluğa düçar oluruq, səhvlər edirik və qaçılmaz bədbəxtliklərlə qarşılaşırıq. Lakin ümidi bizdən heç kim ala bilmir. O, daim ehtiyac duyduğumuz yolgöstərən ulduzdur. Ümidin həyati əhəmiyyəti var, onu heç vaxt itirməyin.
AH, QANBATTE!
“...108 yaşlı bir qoca bizi evində 82 yaşlı bir oğlu ilə qarşıladı. Osiro heç kimin köməyi olmadan ayağa qalxdı və xoşgəldin etmək üçün bizə yaxınlaşdı. 108 yaşlı bir qocada belə bir həyat eşqini görmək insana, əlbəttə ki, ilham verir. O bizə həyat hekyələrini danışdı. Möcüzə nəticəsində sağ qaldığı müharibə haqqında xatirələrini bölüşüb dedi ki, Okinavada çox az adam müharibədən sağ çıxıb. O, 100 yaşı tamam olduğu gün motosiklet sürdüyü anın həkk olunduğu fotoşəkli də qürurla bizə göstərdi. Keçmiş haqqında danışanda gözləri bir yeniyetmə enerjisi və həyat sevinci ilə parlayırdı. Sonra biz tərəvəz kollarını suvarmaq üçün baxçaya çıxdıq. Osiro kamera qarşısında təmkinlə dururdu. Sonda bir neçə şikuvasa (portağala bənzəyən sitrus meyvəsi) dərdi və vida hədiyyəsi kimi bizə verdi.
Mənim ona son sualım bu oldu:
- Sizcə uzunömürlülüyün sirri nədir?
Osiro belə cavab verdi:
- Qanbatte...
“Qanbatte!” yapon dilində “Əlindən gələni et! Davam et və təslim olma!” mənasını verən anlayışdır.
Yapon uşaqlar bayramda ürəklə, böyük ruh yüksəkliyi ilə rəqs edirlər. Nəyəsə nail olmaq üçün zəhmət çəkməyin. Xüsusilə də komandanın bir parçası olaraq çalışmağın məmnuniyyəti Qanbatte ruhunu gücləndirir, uşaqların entuziazmı böyüklərə də ilham verir”.
Albert Liberman “Qanbatte! Yaponların daim irəli getmək sənəti” kitabında bizi yaponları istənilən vaxt və istənilən şəraitdə -imtahan zamanı, idman yarışlarında, yemək hazırlayarkən, adi iş günlərində-var qüvvələrini işə yönəltməyə sövq edən düşüncə tərzi ilə tanış edir. Sizləri tanış etdiyim bu mətn həmin kitabdan götürülüb. Bizim də buna bənzər anlayışımızın olmamasının səbəblərini bilirsinizmi?

