Küçələrə su səpmişəm...

25 dekabr 2024-cü il, saat 07:30.

Bir ilə yaxındır, qürbətdəyəm. Vətənlə aramızda 3 saatlıq zaman fərqi var. Yuxudan oyanar-oyanmaz adətim üzrə telefona baxıram. Şair təsviri ilə desəm, hər sabah ilk işim kilometrlərlə uzaqda nigaranlığımı azaltmaq üçün qucaqlaya bilmədiyim vətənimi, ailəmi, dostlarımı bu kiçik cihaz vasitəsi ilə ovcuma alıram. Ard-arda eyni xəbərlər əsas səhifəmə düşür:

Azərbaycan Hava Yolları aviaşirkətinin J2-8243 nömrəli Bakı-Qroznı reysini yerinə yetirən "Qusar" "Embraer E190AR" təyyarəsi Qazaxıstanın Aktau şəhərinin 3 kilometr yaxınlığında qəza enişi edib. Xəzər dənizi üzərində "SOS" siqnalı verdikdən sonra məcburi eniş etmək üçün Qazaxıstana istiqamətlənən təyyarə Aktau aeroportu yaxınlığında qəzaya uğrayıb. Ölənlər var.

Daha sonra baş verənlər hamıya məlumdur.

Aylar, günlər keçir. Gündəm dəyişir. Sevgililər günü gəlir. Hamı sevgidən, sevgililərdən danışır. Mənsə gecədən bəri gün boyu Etibar Əliyevi düşünürəm. Hökümənin Etibarı, etibarlısı...

"Təhminə və Zaur" filmində sevdiyim bir epizod var. Radioda rəhmətlik Şövkət Ələkbərova oxuyur:

Küçələrə su səpmişəm. Yar gələndə toz olmasın.

Təhminə deyir:

- Bir qulaq as, Zaur. Gör, necə sevərlərmiş bir vaxtlar. Necə sadə, necə gözəl. Sonra da üzünü tutur Zaura:

- Bəs sən? Sən, mənim üçün küçələrə su səpərsən?

Hökümə Əliyevanın həyat yoldaşı hüquqi varis kimi dövlət tərəfindən təqdim edilən sığorta pulu və 40 min manatlıq kompensasiyadan imtina etdi.

Bu xəbəri oxuyanda mən də Təhminə kimi təsirlənmişdim. Eyni Təhminə kimi üzümü öz "Zaur"uma tutub sevgisini sorğulamışdım. Təhminədən fərqli olaraq bu sevgi məni o qədər kövrəltmişdi ki, cümləmi tamamlaya bilməyib hönkürüb ağlamışdım.

Həm də keçmiş vaxtlarda deyil, bizim vaxtımızda. Hər şeyin bu qədər dəyərsizləşdiyi, adiləşdiyi bir vaxtda. 21-ci əsrin Leyli və Məcnunu - Hökümə və Etibar!

Var ömür gün yoldaşı, var ömrüm-günüm. "O, mənim ömrüm günüm idi" - deyir Etibar Əliyev. Bunu söyləyərkən müsahibəsi boyu, bir dəfə də olsun jurnalist xanımla göz təması qurmur. Hökümənin sevgisiylə möhürlənmiş gözləri müsahibə boyu yalnız və yalnız bir nöqtəyə zillənir.

Evlilikdə sevginin müddəti 3 ildir, deyirlər. Etibarla Hökümə də cəmi 3 il birgə ömür sürdü. Bəlkə də Hökümə sevgiləri əbədi yaşasın deyə, öldü. Ayrıldı ki, əbədi qovuşsunlar. Hər dəfə yağış yağanda buludlardan su səpir ki, yar gələndə toz olmasın. Axı Hökümənin küçələri səmalar idi...

Günel BALAKİŞİ