Milli: 100 ilin tənhalığına doğru...

Acı həqiqət: milli daha əvvəlki qədər sevilmir. Nəinki sıravi azarkeşlər, məhz yığmanı dəstəkləmək məqsədi ilə yaradılan “Göyqurdlar” fanklubu da komandadan üz döndərib.

Milli zamanın axarında tənhalığa məhkum olmağa doğru irəliləyir. Yenə də Riqada keçirilən matçda 20 azərbaycanlı azarkeşin “Skonto” stadionuna gəlməsi, dövlət bayraqlarımızı dalğalandırması, tərəfdarlardan birinin “Qarabağ”ın şərfi taxması kimi məqamları gözardı edə bilmərik. Əksinə, hazırda belə mənzərələrə ehtiyac var. Sadəcə, daha geniş vüsət almalıdı.
Hər halda, həmin tərəfdarlar Latviyada birağızdan himnimizi oxudu və Azərbaycan adını dəfələrlə səsləndirdi. Elə Fernando Santuşun himn oxunarkən sol əlini ürəyinin üstünə qoyması da qəribə görünsə də, sevindirici haldı. O, bu davranışda səmimidi? Məncə, kiçik qayda pozuntularına görə tribunalardan hakimə yüzlərlə sarı və qırmızı vərəqə göstərən latviyalılardan da səmimidi, “Liv Bona Dea Arena”da 90 dəqiqə ərzində millimizə dəstək verməyən, azarkeş yox, tamaşaçı statusu daşıyan azərbaycanlılardan da.
Mərdəkanda 2830 yox, ən yaxşı halda, 2300 izləyici var idi. AFFA-nın tərəfdarları stadiona aparmaq üçün ayırdığı avtobusların da əksər oturacaqları boş idi, Mərdəkandakı stadionun da.
Biz narazıyıq... AFFA-dan, millidən, cənab Santuşdan, azarkeşlərdən... İş ondadı ki, həmin gün hamı narazı idi. Yığmanın məşqçisi Rəşad Eyyubov baş hakimdən, Santuş Soboslai ilə söz davasına girişən Xəyaldan, Toral qəsdən vaxt aparan rəqib futbolçulardan, azarkeşlər oyundan, bəziləri isə AFFA-nın pulsuz payladığı pivənin alkoqolsuz olmasından...
Xoşbəxt görünənlər də gözdən qaçmadı: qalib macar azarkeşlər və “Qarabağ”ın formasını geyib stadiona gələn əcnəbi futbolsevər. Maraqlıdı, həqiqətənmi millimizin oyununda sevinmək üçün əcnəbi olmalıyıq?!
KƏNAN BAHADIR