Nənələrimiz suyu niyə kibritlə qaynadardı: təmizliyin unudulmuş qaydası

Keçmişdən qalan bu vərdiş bu gün bizə qəribə bir sehr kimi görünə bilər: bir neçə kibriti başıaşağı şəkildə su qabına atmaq.

Milli.Az xəbər verir ki, atalarımız batil inanclara aludə olmuş sadəlövh insanlar deyildi. Bu davranışın arxasında məcburiyyətdən yaranan, incə məişət kimyası dayanırdı.

Mərkəzləşdirilmiş su təchizatı və müasir filtr sistemlərinin olmadığı dövrlərdə quyu suları tez-tez bataqlıq dadı və ya palçıq qoxusu verirdi. Suyun qaynadılması mikrobları məhv etsə də, xoşagəlməz qoxu və dad problemini tam həll etmirdi.

Məsələnin sirri kibrit başlığının tərkibində olan kükürd maddəsində idi. Suda yuyulan kükürd birləşmələrinin mikrozərrəcikləri zəif oksidləşdirici xüsusiyyətə malik olur və pis qoxuya səbəb olan bəzi üzvi maddələri neytrallaşdıra bilirdi.

Əlbəttə, bu üsul sudakı ağır metalları və ya ciddi çirkləndiriciləri aradan qaldırmırdı, lakin suyu yemək bişirmək üçün daha yararlı hala gətirirdi.

Bu gün həmin metod tarixi bir maraq nümunəsi, seçim imkanlarının məhdud olduğu dövrdə xalq zəkasının və müşahidə qabiliyyətinin göstəricisi kimi dəyərləndirilir.

Müasir filtrasiya sistemləri və laborator analizlər sağlamlığımız üçün daha etibarlı qoruma vasitələridir. Bununla belə, köhnə bir həyat məsləhəti bizə xatırladır ki, müşahidə çox zaman kəşfin ilk addımıdır.
Lalə Qüdrətova
Milli.Az