525 ci qəzet Vətən eşqi axacaq nur kimi can damarında

Hüseyn BAĞIROĞLU

Yenə də Gün doğacaq şanlı

Turan ölkəsinə!

Oyanıb qaynayacaq o qızıl qan damarında,

Od-alov püskürəcək o qan hər an damarında,

Vətən eşqi axacaq nur kimi can damarında,

Yenə də Gün doğacaq şanlı Turan ölkəsinə!

Bu dünya toplanacaq bayrağının kölgəsinə.

Ay kimi nur çiləyən bayrağının rənginə bax!

Boylanıb tarixinə eylədiyi cənginə bax!

Üz tutub göylərə sən taleyinin bürcünə bax!

Yenə də Gün doğacaq şanlı Turan ölkəsinə!

Bu dünya toplanacaq bayrağının kölgəsinə.

Çatacaqdır əlimiz o ərşi-əlaya kimi,

Sözümüz həkk olacaq könüllərə qayə kimi,

Göylərin eşqi ilə nazil olan ayə kimi,

Yenə də Gün doğacaq şanlı Turan ölkəsinə!

Bu dünya toplanacaq bayrağının kölgəsinə.

Sönməz zülmün atəşi məzlumun göz yaşı ilə,

Qarı düşməni gərək vurasan öz daşı ilə.

O Tanrı dağlarından, Tanrının alqışı ilə,

Əbədi Gün doğacaq şanlı Turan ölkəsinə!

Bu dünya toplanacaq bayrağının kölgəsinə.

Vətən adamlar

Günəşli günlərdə gözə girərdi,

Dumanlı günlərdə itən adamlar.

Qoymadı bu dünya viranə olsun,

Eşqi nəğmə kimi ötən adamlar.

Hər yetən yaşamaz öz ağlı ilə,

Yaz olmaz cahilin buz ağlı ilə;

Nə yaxşı varsınız, varlığı ilə

Bəşərin eybini örtən adamlar.

Bilən varmı, nədən oldu bu torpaq?

Bir gün dönüb Adəm oldu bu torpaq.

Eşqinizlə vətən oldu bu torpaq;

Ay millət adamlar, vətən adamlar.

Dünya duza gedir hələ

Günəş sevgi göndərsə də,

Qəlbi elə soyuqdu ki...

Çimsə də Ayın nurunda,

Üzündə bir nur yoxdu ki -

Dünya duza gedir hələ.

Duzsuz-duzsuz adamlarla,

Yeyib-içib köpə-köpə,

Aşiqlərin yarasına

Hər gecə duz səpə-səpə -

Dünya duza gedir hələ.

Qorxmur məzlumun ahından,

Baxmır axan göz yaşına.

Həya etmir günahından,

Ağlını yığmır başına, -

Dünya duza gedir hələ.

Nifrətinin aşıb-daşan,

Sevgisinin kəm vaxtıdır.

Aydan torpaq gətirsə də,

Bu dünyanın xam vaxtıdır -

Dünya duza gedir hələ.

Dərdi-qəmi bitən deyil,

Sən yesən də, yeməsən də.

Demişdim, deməyim, amma

Mən desəm də, deməsəm də -

Dünya duza gedir hələ.

Bir-birini ötə-ötə,

Ahlar uçur yerdən göyə.

Qorxuram, min illər ötə,

Yenə kimsə durub deyə:

"Dünya duza gedir hələ".

Dirildik

Nəyinə vuruldu könül bu Yerin?!

Nə ağıl eləyib Yerdə dirildik?!

Yeri-yurdu bəlli deyil bu Yerin,

Gəlib sirr içində sirdə dirildik.

Candan olduq hər gün can oymaq ilə,

Bəzədik bu ömrü min yamaq ilə,

Yaman ölüb getdik kef-damaq ilə,

Düşüb zaman-zaman dərdə, dirildik.

Yanıb kül olsaq da, göz görə-görə,

Kültək üfürmədik şeiri gözlərə.

Neylər indən belə ölüm bizlərə?!

Biz ki, Onda ölüb bir də dirildik.

Ahəstə-ahəstə

O gözəl, o gözlər ilə,

Baxar ahəstə-ahəstə.

Dodağını dodağına,

Sıxar ahəstə-ahəstə.

Gözlərindən atəş kimi,

Dodağından gülüş kimi,

Bu sevgi bir günəş kimi,

Doğar ahəstə-ahəstə!

Baxışlar bağlar dilimi,

Dağ basar dağlar dilimi,

Mənim bu dəli könlümü,

Yaxar ahəstə-ahəstə.

Zalım, anla günahını,

Qaraltma öz sabahını.

Alma aşiqin ahını,

Çıxar ahəstə-ahəstə.