Atanın vəsiyyəti çiçək açacaq...

Nə düşünürsən eləsən, nə yeyirsən osan, nə görürsən elə yaşayırsan... Əsirlərin sınağından çıxaraq artıq fiziki vəziyyət almış bu deyimlər yaradılışdan başlayan yolun işıqlarıdır.

Qar yenə səmada gizlənərək üzünün bir hissəsini göstərdi bizə. Gördü ki, ona “üzün məndən nihan etmək dilərsin, etməgil” demədik. Deyindik, qarğıdıq, gileyləndik. “Sənin ki bu qədər təmizliyin var, bağışlamaq olar soyuqluğunu” misrası milyonda bir adamın yadına düşdü, ya düşmədi... Rəssam - şair Adil Mirseyidin “qara çörək, bəyaz pendir, qırmızı çaxır... qar yağır... qar yağır... qar yağır...” misrasını inanmıram xatırlayan oldu. Kişi sözlə təbiətin rəsmini çəkib.

Birdən xəbər eşitdik: İstedadlı jurnalistimiz, həmkar dostumuz Elbrus Ərudun atası haqqın rəhmətinə qovuşdu. Dəfn mərasimində havanın şaxtalı olduğunu hiss etmədik. Elbrusun atası haqqında əfsanəyə çevrilə biləcək söhbətləri, həyatının ən ağır kədərini özünəməxsusluğuna bürüyərək hərəmizdə bir az-bir az əritməsi, başımızda suya, ayağımız altında palçığa çevrilən qarı yoxa çıxarmışdı.

Dəfndən qayıtmışdıq, geriyə - evimizə qayıtmaq istəmirdik. Elbrus azərbaycanlı yas məclisinin əndazəsini elə gözəl aşmışdı ki, tufan gəlsə belə, bizə təsir etməyəcəyi mollanın susqunluğundan aydın olurdu.

Görünməmiş hadisə: oğul atası barədə tam çılpaq danışır və atanın yasında. O çılpaqlığın özü ağappaq dona bürünsə də, heç nəyini gizlətməmişdi. Gizlədəcəyi də yox idi.

Ramiz kişi müəllim olub. Müəllimin nəyi varsa şagirdlərinin əməlindən tökülür, nəyi necə və niyə gizlədəsən...

Ata xəstəlikdən ölüb, oğul deyir nisgildən öldü. Ziyarətinə müəllimlər də gəlib, şagirdlər də. Nə olsun, can vermək istəməyən məhz pedaqoq o qədər sayda insan yetişdirib ki, onların hamısının yolunu gözləyirmiş. Gör necə sevirmiş, sevildiyinə gör necə inanırmış.

Vəfat etmiş atasının yas məclisində onu bu qədər pak təqdim etmək nümunədir, müvəqqəti ayrılanda bu möcüzəvi gerçəyi Elbrusa dedim. Sən o kişini belə təmiz, qar kimi bəyaz şəkildə anlatmaqla elə nəcib yaşamağa sövq edirsən bizi. Mollaya da dedim: yaslarda ölən adamın övladını yanında otuzdur, o valideynindən danışsın, sən o mətləbləri dinimizlə əlaqələndir. Qoy bir nəfərin ölümü yüz nəfərin əsl insan kimi yaşamasına vəsilə olsun.

Atan mübarək adam olub, Elbrus. Onun yas mərasimində nəcib yaşamaq nümunəsini xəfifcə anlatdın bizə.  Sənə vəsiyyəti var, nə olduğunu yazmıram. O vəsiyyətin özü həyatın cövhəridir. Ramiz kişi nə şəhiddir, nə dövlət qurucusu, nə millət lideri. Kəndçi müəllim babadır. Beləsinin qəlblərdə əbədi yaşaması, beləsinin gələcəyə möhtəşəm ənənə qoyması hətta mümkünsüzdür. Sən müəllim babanın vəsiyyətini yerinə yetirməklə bu mümkünsüzün üstündən xətt çəkmiş olacaqsan.

Bu gün bir kişi tapdıq. Bu gün sularını don vuranlara, sayğacları hava şəraitindən nasaz vəziyyətə düşənlərə, xətti qəzalı olanlara şad xəbər verim. Çiçəklər təkcə yazda açmırmış, həm də yasda açırmış.

Sənin atanın vəsiyyəti çiçək açacaq, Elbrus. O çiçək nə qar tanıyacaq, nə də normaları aşan istilik. Həmişə açacaq. Bircə şərtlə, biz də kişinin vəsiyyətini doğmamızın vəsiyyəti kimi bağrımıza basaraq, ona yol açaq.

Çiçəklər təkcə yazda açmırmış, həm də yasda açırmış, Elbrus!

Ceyhun Musaoğlu

Elbrus Ərudun atası barədə yazılarını bu linklərdən oxuya bilərsiniz:

https://qafqazinfo.az/news/detail/atamin-elinde-bakal-da-gormusem-quran-da

https://qafqazinfo.az/news/detail/subay-qadina-ehtiyacdan-ana-deyirem