Cavadın itən planşetinin sonu

Gədəbəy-Şəmkirdən Bakıya gələndə, Dəllər stansiyasında – polis məntəqəsinin qarşısındakı skamyada Cavad planşetini unudub. Biz bu barədə qatar yola düşəndən sonra xəbər tutduq. Dərhal bələdçiyə məlumat verdik. O bildirdi ki, stansiya ilə əlaqə saxlayacaq və bizə məlumat verəcək.

Bir neçə saatlıq gözləmədən və bir neçə dəfə xatırlatmadan sonra dedi ki, “planşet hələ tapılmayıb”. Daha sonra məsləhət gördülər ki, Dəmir Yolu Polis İdarəsinə müraciət edək – kameralar açılsa, planşetin hara aparıldığını izləyə bilərik.

Dəmir Yolu Polis İdarəsində tam sakitlikdir. Birinci gün olsa da, bayram olduğuna görə yalnız növbətçi hissə iş başındadır. Polis nəfəri şikayətimi dinləyəndən sonra məni növbətçi əməliyyatçının yanına yönləndirdi. Otaq yuxarı mərtəbədə idi. Əməliyyatçı Səfərovun otağı kiçik olsa da, içindəki böyük divan adamın diqqətindən yayınmır. Orada iki saata yaxın vaxt keçirdim: ağ kağız otaqda yox idi, növbətçi hissədən gətirilənə kimi vaxt getdi. Əvvəl ərizə yazmalı oldum, sonra isə dedilər ki, bu kifayət deyil, izahat da yazmalısınız.

Növbəti gün sakitlik idi. Üçüncü gün Dəllər stansiyasından zəng gəldi: “Sizə şad xəbərimiz olacaq. Deyəsən, planşet tapılıb.” Axşam zəng etdilər ki, “gözünüz aydın, planşet tapılıb, yəqin sabah sizdə olar.” Doğrusu, çox sevindim. Planşet baha olmasa da, Cavadın bütün sevimli oyunları və onun üçün vacib olan əyləncə materialları içində idi.

Dünən axşam polis idarəsindən zəng gəldi ki, planşet artıq yoldaş Səfərovdadır, gəlib götürə bilərsiniz. Dedim: “Kimsə gəlib götürə bilər?” Səhər Tengizi göndərdim və yoldaş Səfərova zəng etdim ki, özüm gələ bilmirəm, oğlum gəlib, verin ona. O isə bildirdi ki, yox, siz özünüz gəlib izahat yazmalısınız. Üstəlik əlavə etdi ki, xanımınız da gəlsin, çünki 102-yə zəng edən odur. Əslində, xanımımın polisə getməyində problem görmürəm. Sadəcə, birincisi – o 102-yə zəng etməyib, ikincisi isə – bir planşetə görə niyə bu qədər əsəb və gərginlik yaşanmalıdır? Və bu qədər izahat niyə alınmalıdır?

Bir qədər fikrə getdim. Sonda Səfərova dedim: “Daha o planşeti istəmirəm. Qoy sizdə qalsın.”

Şahbaz Xuduoğlu,

"Qanun" nəşriyyatının direktoru, naşir