Dəyər israfçılığı və ya Səməd Vurğun da büt deyil...

Biz elə həyatımızda, məişətimizdə israfçılıqdan çox danışırıq. Təbii və haqlı olaraq, buna qarşıyıq. Eyni və daha ağır nəticələrə səbəb olan israfçılıq da dəyərlərə hücumdur.

İnkarçılıqdan daha pis israfçılıq yoxdur. Bunu cavanlar edəndə də pisdir, yaşlı adamlar edəndə isə daha da pisdir. Heç kim demir ki, Səməd Vurğun tənqid edilə bilməz. Hamı tənqidə - xeyirxah tənqidə açıqdır, açıq olmalıdır. Bu dünyada olan ictimai insanlar da, dünyasını dəyişmiş olanlar da. Ancaq böhtan atmaq, təhqir etmək yaraşan iş deyil. Böhtan, təhqir acizlərin silahıdır. Üstəlik bu silah ən çox öz sahibinə atəş açır.

Əlisa Nicat söhbətinə qoşulmaq istəmirdim. Ən azı ona görə ki, tarixçi alimlər sənədlərlə, faktlarla onun inkarçı fikirlərini, böhtanlarını darmadağın etmişlər. Üstəlik Əlisa Nicatın üslubu bu müsahibədə o qədər aşağı səviyyəddir ki, cavab verməyə də dəymir bir mənada. Belə baxanda Aydın Canın yazısı ən adekvat cavabdır. Çünki Aydın Canın yazısından bəlli oldu ki, Əlisa Nicat şüşə evdə oturub, başqasının pəncərəsini daşlayır. Bunun da nəticəsi məlumdur.

Məşhur yumorist Mixail Jvanetskinin bir sözü var: "Deyirlər, müdriklik yaşla gəlir. Amma bir də görürsən, yaş gəlib çıxıb, ancaq müdriklik yox".

Əlisa Nicatın müsahibəsində Səməd Vurğunla bağlı dedikləri, bax, budur. Qocalmaq hələ öz fövqünə, dünyanın fövqünə ucalmaq deyil. Təhqir kimi çıxmasın: o qədər qocalıb kiçilən var ki! Başqa cür də ifadə etmək olardı, tərbiyəm imka vermir.

Səməd Vurğun büt deyil. Heç kim müqəddəs deyil. Həyatda hər kəsin yanlışı da, doğrusu da var. Doğru olan məhz insanları yanlışı ilə də qəbul etməkdir. Ancaq Səməd Vurğunun heç Əlisa Nicat deyən formada yanlışı da yoxdur. Sovet dövründə yaşayıb-yaratmaq yanlışdırsa, onda bəs Orta çağlarda yaşayanlara nə deyək?!

Bir də ki niyə biz keçmişl yaşamağa bu qədər aludə olmuşuq?! Gələcəyə dair bir fikrimiz, bir təklifimiz olmayanda, başlayərıq, Şah İsmayıl elə gəldi, Səməd Vurğun belə getdi. Məncə, bu, yaradıcılıq, yeni söz, fikir qısırlığından doğur. Başqa bir izahı varsa, deyin. Gələcəyə dair fikir söyləmək məsuliyyət yaradır. Ona görə çox adam keçmişə sığınıb, tarixin, çox zaman da uydurma söyləntilərin, qurama "fakt"ların kölgəsində yaşayır. Və başlayır öz kölgəsi olanları qılınclamağa...

Bahəddin Həzi, bizimyol.info