Əbülfət Mədətoğlu: Əlini mənə uzat

(Qardaşıma...)

Budanmış ağac  kimiyəm     
Ümid  quşu  hara  qonsun?!
Həm  ölü, həm də  diriyəm- 
Az qalır ki, qanım donsun!..

Gözümü  göydən çəkmirəm                
Yer məni  yaman  üşüdür...       
O, mələk  olub,   bilirəm -             
Hər  nə   deyirəm eşidir!..

Odur ki, susmur  xəyalım          
Danışır açıq, həm içdə...          
Yer  tapmıram  ki,  dayanım  
Yoxdu  məndə  bu  sərişdə...

Sirri  nədədi  görəsən -
Ərimir, olub  bu  qar, daş...
Əlini  mənə  verəsən -
Bərk  tutub , dikələm , qardaş!..