Güllə atmadan ölkəsinə azadlıq gətirmiş Qandinin nəvələri, dayanın!

Bu nə müharibə isteriyasıdır?

Əvvəla, rəsmi Nyu-Dehlinin  terroru dəstəkləməsi nüvə dövlətinə yaraşmayan addımdır. Bu, az imiş kimi, Hindistan beynəlxalq müqavilələrə də etinasız yanaşır. Xeyir ola, dünyanın sonudurmu? Xeyr, dünyanın sonu olmayacaq, qarafikirlilərin siyasətinin sonu olacaq. 

*** 

Artıq dünyanın hər yerində, hamıya məlumdur ki, Pakistan hökuməti insan ölümü ilə nəticələnmiş Pahalqam hücumunu pisləyib, bununla bağlı açıq və şəffaf beynəlxalq araşdırma aparılmasını təklif edib. Üstəlik,  həmin hadisənin  törədilməsini boynuna götürən həqiqi terrorçu qrup da ortalıqdadır. Bəs elə isə Hindistan nə üçün həmin iyrənc addıma görə Pakistanı günahlandırır? 

Rəsmi Dehlinin Pakistanı ittiham etmək üçün beynəlxalq ictimaiyyətə dəlil-sübut təqdim edə bilməməsi də göz qabağındadır. BMT, İslam Əməkdaşlıq Təşkilatı, Qoşulmama Hərəkatı kimi mötəbər beynəlxalq təşkilatlar başda olmaqla dünya ictimaiyyətinə yaxşı məlumdur ki, Pakistan terrorizmin bütün forma və təzahürlərini  pisləyir. Biz bunu İslamabadın terrorçu, təxribatçı və işğalçı Ermənistana münasibəti fonunda daha aydın görmüşük. Əksinə, Pakistanın özü bir çox hallarda Hindistan  tərəfindən maliyyələşdirilən, planlaşdırılan və həyata keçirilən terrorizmin zərərdidəsi olmuşdur. 

Beynəlxalq aləmdəki ekspertlərin fikrincə, rəsmi Nyu-Dehli uzun illərdir ki,  daxili siyasi və təhlükəsizlik uğursuzluqlarını gizlətmək üçün əsasən müsəlmanların yaşadığı  Cammu və Kəşmirin işğal olunmuş ərazilərində qəddarlıq və terrordan istifadə edir. Bu isə təkcə birmənalı şəkildə  islamofobiyanın göstəricisidir.  

Əgər Hindistanın siyasətində islamofobiya tərkibi yoxdursa, onda rəsmi Nyu-Dehli nə üçün işğal olunmuş Cammu və Kəşmirdə 700 mindən çox əsgər saxlayır?  Həmin əsgərlər məhz siyasi rəhbərliyin iradəsinə güvənərək   işğal altında olan ərazilərdə əhalinin, o cümlədən qadın və uşaqların yaşamaq hüququnu pozur, şərəf və ləyaqətini alçaldırlar. Bu, dini ayrı-seçkilik deyilmi? Əlbəttə, dini ayrı- seçkilikdir və çox təəssüf ki, bu istiqamət Hindistanda dövlət siyasəti səviyyəsində icra olunur. 

Dünya mətbuatının son onilliklərdəki məlumatlarından xəbərdar olan hər kəs yaxşı bilir ki,  Cammu və Kəşmirdə yerli əhalinin  azadlıq mübarizəsini yatırmağı bacarmayan Nyu-Dehlinin  Pakistanı nələrdəsə günahlandırması ilk hal deyil. Hindistan rəhbərliyi belə addımları dövri olaraq atır və təbii ki,  heç bir müsbət nəticə əldə edə bilmir. Elə ona görə də son günlərdə nümayiş etdirdikləri aqressivliyə daha çox bel bağlayırlar. Bu fakt isə haqlı olaraq dünya ictimaiyyətində ciddi  narahatlıq yaradır.

Politoloqların fikrincə,  Hindistanın özündə də ciddi narahatlıq yaradan məqamlar var. Bu narahatlıq  Pakistandakı  iqtisadi inkişafdan yaranır. İslamabadın tərəqqisi, təbii ki,  Pakistan Silahlı Qüvvələri və hüquq-mühafizə orqanlarının Hindistan tərəfindən təlim keçən və maliyyələşdirilən terrorçularla mübarizəsini də səmərəli edir.

Atılan çoxsaylı mənfi addımlarla Pakistanı müharibəyə təhrik edə bilməyən Nyu-Dehli siyasətçiləri daha ciddi fəsadlar verə biləcək yol axtarır və tapırlar. Məsələn,  Hindistan hökuməti onilliklər boyu qüvvədə olan Hind Su Müqaviləsini birtərəfli və deməli, həm də qeyri-qanuni  olaraq pozur. Halbuki,  müqavilədə belə bir müddəa yoxdur. Dehli rəsmiləri yaxşı bilirlər ki, Pakistanın əhalisi və iqtisadiyyatı Hind Su Müqaviləsi çərçivəsində İslamabada  məxsus olan çaylardan asılıdır. Bu çaylar onlar üçün həyat mənbəyidir. Həmin müqavilənin dövri olaraq pozulması isə Hindistanın beynəlxalq müqavilələrə hörmətsizliyinin göstəricisidir.  Fikrimizcə, bu addım  dünya ictimaiyyəti üçün olduqca təhlükəli presedent yarada bilər.

Doğrudur, tarix boyu hind filosofları müharibə və münaqişələrin qarşısının alınması, sülh və sabitliyin qorunması məramı ilə olduqca dəyərli kəlamlar söyləyib və ya yazıblar. O cür müdrik əcdadlardan törəyən müasir hind siyasətçilərinin  sudan silah kimi istifadə etməsi böyük bir xalqın adına ləkədir. Yaxud, qaşınmayan yerdən qan çıxararaq  qonşu dövlətin müharibəyə sürüklənməsi Hindistan kimi böyük dövlətə bir güllə atmadan belə azadlıq gətirmiş Mahatma Qandinin sülh çağırışlarına böyük hörmətsizlikdir. “Biz nəticələri məlum olmayan addımlar atmayacağıq”– deyən Qandinin nəvə-nəticələri unudurlar ki, Hindistan hökumətinin bu məntiqsiz və  məsuliyyətsiz addımları çox təhlükəli nəticələr  verə bilər.

Dünya ictimaiyyətinə yaxşı məlumdur ki, Pakistan heç vaxt Hindistanı hansısa aqressiv mövqe və hərəkətləri ilə təhdid etməyib. Amma, bu o demək deyil ki,  İslamabadın sülh istəyi, diplomatik təmaslar təklifi  zəiflik göstəricisidir. Qətiyyən elə deyil. Pakistan dünya düzənində öz sözü olan, beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən müsbət qarşılanan, dünyanın nüvə dövlətləri sırasında özünəməxsus mövqeyi və nüfuzu olan ölkələrdən biridir. Ona qarşı törədilən haqsızlıq və ədalətsizlik qətiyyən cavabsız qalmayacaq. 

İttifaq MİRZƏBƏYLİ