İnsanlar ölməzdən əvvəl üç şeyə peşman olurlar tibb bacısının hekayəsi

İnsanlar həyatlarının son günlərində nə deyirlər? Bunlar sizi düşündürəcək üç həqiqətdir.

O'Brayen adlı tibb bacısı onkologiya şöbəsində iyirmi ildən çoxdur ki, doula işləyir. 

Lent.az-ın xarici mediaya istinadla xəbərinə görə, onun vəzifəsi həyatının son günlərində xəstələri müşayiət etmək, onlara təkcə fiziki ağrıların deyil, həm də emosional təcrübələrin öhdəsindən gəlməkdə kömək etməkdir. Bu illər ərzində o, çoxlu etiraflar eşidib - dərin, səmimi, bəzən ağrılı.

Bu təcrübədən ilhamlanaraq, O'Brayen ölüm ayağında olanlarla söhbətlərin ən parlaq fraqmentlərini topladığı bir kitab yazıb. Tibb bacısı bu anları "mənəvi epifaniyalar" adlandırır və onların hələ sağ olanlara çox şey izah edə biləcəyinə inanır.

"Həyatın son günlərində insanlar demək olar ki, eyni şey haqqında danışmağa başlayırlar", - o deyir. - Söhbət heç vaxt sərvət və ya statusla bağlı deyil. Nə öyrəndiklərini, nədən qorxduqlarını, peşman olduqlarını, etməyə cəsarət etmədiklərini danışırlar”.

Eşitdiyi bir çox açıqlamalar arasında O'Brayen ən çox gözə çarpan üç peşmanlığı - ən çox səslənən və xüsusilə güclü təəssürat buraxanları vurğulayır..

1. “Mən əsl məqsədimi yaşamamışam”

Bir çox insanlar bütün həyatları boyu həqiqətən nə istədiklərini bildiklərini, lakin heç vaxt bunu etmədiklərini etiraf edirlər. Bəzi insanlar kitab yazmaq, bəziləri səyahət etmək, bəziləri uşaqlarla işləmək və ya musiqi yaratmaq arzusunda idi. Ancaq hər şey təxirə salınıb: sonraya qədər, "nə vaxtsa", "vaxt olana qədər".

Tibb bacısı vurğulayır ki, güclü katalizator olan zaman məhdudiyyətlərini dərk etməkdir. İnsan bir neçə həftə qaldığını anladıqda səhv etmək qorxusu arxa plana keçir. "Artıq addım atmaqdan qorxmurlar" deyir. "Çünki onlar heç cəhd etməməkdən daha çox qorxurlar." Bu fikir, O'Brayen deyir, öz həyatını dəyişib: O, istəklərini dinləməyə və onlara əməl etmək üçün özünə haqq verməyə başlayıb.

2. "Mən özümü sevməyə icazə vermədim və başqalarını üzrəkdən sevmədim"

Sevgi demək olar ki, həmişə gündəmə gələn ikinci mövzudur. Bir çox insanlar hisslərində təmkinli olduqlarını, “səni sevirəm” demədiklərini, bağışlamadıqlarını, açılmadıqlarını, ağrıdan və rədd edilməkdən qorxduqlarını etiraf edirlər. Demədikləri şeylərdən, uzaqlaşdırdıqları insanlardan və özləri haqqında - özlərinə həssas olmağa imkan verməməkdən peşman olduqlarından danışıblar.

Bağışlamamaq haqqında sözlər xüsusilə tez-tez eşidilir. İncikliklər, gizli ağrılar, həll olunmamış münaqişələr - bütün bunlar, O'Brayenin dediyi kimi, illər keçdikcə davam edir və yolun sonunda ağır yükə çevrilir.

"Əgər qəzəb və ya günah içində ilişib qalsaq, bir hadisənin taleyimizi təyin etdiyini düşünsək, bağışlanma güclü bir azadlıq aktına çevrilir", - o deyib.

Bağışlamaq - yalnız başqalarına deyil, həm də özünüzə. 
Tibb bacısı hər kəsə düşünməyi məsləhət görür: mən nəyi buraxmadım? Kimə "bağışla"demədim? Özümü nəyi bağışlaya bilmədim? Bu suallar ölüm yatağında deyil, indi soruşulmalıdır.

3. “Hədiyyəni dəyərləndirmədim”

O ' Brayen deyir ki, ölənlər tez-tez həyatlarının çox hissəsini tələsik, zehni olaraq keçmişdə və ya gələcəkdə keçirməkdən acı hiss edirlər. Ətrafdakı gözəlliyi görmədikləri günləri — quşların nəğməsini, yağış qoxusunu, sevilən birinin toxunuşunu xatırlayırlar.

Müasir elm təsdiq edir ki, “burada və indi” olmaq qabiliyyəti stress səviyyəsini azaldır, emosional vəziyyəti yaxşılaşdırır və həyatı daha mənalı edir. Bunlar sadəcə gözəl sözlər deyil, psixoloqlar və neyrobioloqlar tərəfindən fəal şəkildə öyrənilən zehinlilik təcrübəsinin əsasıdır.

"Hər gün sevinc və ilham gətirə biləcək anlarla doludur. "Gəzinti, isti günəş, bir fincan qəhvə, sevilən bir insanla söhbət - bütün bunlar fərqinə varmağı öyrənsək, dəstək nöqtəsinə çevrilə bilər", - tibb bacısı izah edir.

Canlılar üçün dərs

Hospis otaqlarında eşidilən hekayələr sadəcə toxunmur, onlar universaldır. Bu, hər kəsin özünü görə biləcəyi və vacib bir sual verə biləcəyi bir güzgüdür: "Nə peşman olacağam?"

O'Brayen kitabını darıxdırıcı hesab etmir. Əksinə, o, bunu xatırlatma adlandırır - həyatın sonsuz olmadığını, amma onu bu qədər qiymətli edən məhz budur. Ölənləri dinləyərək anlayıb: həqiqətinizi yaşamaqdan, sevməkdən, bağışlamaqdan və anda olmaqdan qorxmamaq vacibdir. Hələ vaxt olduğu halda.