Oyna, Mahir, oyna!

Təbii ki, mən Mahir Emrelinin indi harda olduğunu bilirəm. Harda olacaq ki?! “Nürnberq”in ehtiyat oyunçular skamyasını isidir də. Amma cismin orda olması hələ ruhun da orda olması anlamına gəlmir.

Futbolda çox geniş yayılmış bir “qəlib” var. Bəzi məşqçilər imkanlarından aşağı səviyyədə çıxış edən futbolçunun durumunu obrazlı şəkildə ifadə etmək lazım gələndə, adətən, belə təşbehdən yararlanırlar: cismi burdadı, ruhu başqa yerdə. İş ondadı ki, Mahirə münasibətdə bu ifadəni də tətbiq etmək mümkün deyil. Bildiyimə görə, bu qış qapısını döyən müştəri olmayıb. Adam hər mənada 2-ci bundesliqada yarışan “Nürnberq”dədi. Amma özünü yenə elə duruma salıb ki, nə cismi görünür, nə də ruhu.
“Nürnberq” şənbə günü səfərdə “Maqdeburq” üzərində önəmli qələbə qazandı. “Maqdeburq” deyib keçməyin, bu komanda liderlər qrupunda qərarlaşıb. “Nürnberq” 4:3 hesablı qələbə qazanmaqla həm turnir cədvəlində mövqeyini bir qədər yaxşılaşdırdı, həm də özünəinamı bərpa etdi. Və nəqər arzuolunmaz mənzərə olsa da, komandasının 4 qolunun heç birində Mahirin imzası yoxdu. Nə müəllif, nə də assistent kimi! Sadəcə, ona görə ki, Mahir heç meydanda olmayıb.
Əslində bizim futbol və futbolçular ilə bağlı həmişə belə olur. Qəlbində kiçik bir ümid işığı yanır, onu böyüdürsən, əzizləyirsən, ətrafında xəyallar qurursan. Və birdən birə tap-tarap. Hansısa səmum küləyi əsir, o ümidin işığını elə söndürür ki, qovrula-qovrula qalırsan. “Legiya”, “Dinamo” və “Konyaspor” macərasının ardından futbol Tanrısı Mahir üçün çox gözəl bir qapı açmışdı. 2-ci bundesliqa olsa da, Avropanın sayılıb-seçilən çempionatlarındandı, təsəvvür edin ki, orta azarkeş sayına görə qitədə ilk “10-luq”dadı. Əsl futbolçuya nə lazımdı? Daim dolu tribunalar önündə oynamaq! Futbol tamaşalarının ən vacib elementlərindən biri, yəni azarkeş marağı Almaniyada təmin olunub. Amma Mahir o tamaşanın heç bir pərdəsində yoxdu – nə baş, nə də epizodik rolda!
Yox-yox, Mahir xarakterik rollar ifaçısıdı. Fuad Poladov, Muxtar Maniyev, Kamal Xudaverdiyev və onlarla başqası kimi. Amma işin pis tərəfi odu ki, Mahir obraza, necə deyərlər, canını-qanını qoyur, obrazını elə ustalıqla canlandırır, xarakterini necə önə çıxarırsa, həm baş məşqçi Miroslav Kloze, həm də komanda yoldaşları ilə ziddiyyət yaranır. Əlbəttə, heç bir futbol komandası teatr truppası deyil. Mahir hələ ilk mövsümü keçirdiyi komandada yeri gələndə epizodik rolda da olmalıdı, hətta kütləvi səhnələrdə də. Yalnız və yalnız ona görə ki, komandadakı yerini möhkəmlətsin, Almaniya futbol ictimaiyyətini diqqətini çəksin, onlara “Azərbaycandan da futbolçu çıxa bilər” həqiqətini anlatsın. Bəs, biz nə görürük? Prinsipcə 14 oyunda üç qoldan başqa heç nə!
Güman etmirəm ki, almaniyalı həmkarlarımız arasında Mahirlə qəsdi-qərəzi, ona şəxsi-fərdi maraqlar çərçivəsində antipatiyası olan kimsə var. Amma bu ölkənin mediasına nə vaxt göz gəzdirirsən, dərhal həmvətənimizlə bağlı mayası qalmaqaldan yoğrulan çarpıçı xəbər gözə dəyir. Gah məşqdə komanda yoldaşı ilə dalaşır, gah Klozedən hansısa məsələ ilə bağlı hesabat tələb edir, gah da ölkənin ən nüfuzlu idman nəşri olan “Bild”i aşağılayır. Yetər e, yetər! Vallah-billah, yetər! O boyda ölkəyə futbol oynamağa gedən, hədəfləri böyük olan adam belə xırda-xuruş işlər və intriqalar ilə baş qatmamalıdı. Sənin Azərbaycana, futbolumuza, yığmamıza hansısa bağlılığın varsa, hələ də qol ümidlərimizdən sayılırsansa, onda hərəkətlərinə və əməllərinə çəki-düzən verməli, durumu düzəltməlisən.
Sənə oynamaq lazımdı, Mahir! Oyna və heç nəyə qarışma! Oyna, Mahir, oyna!
HUŞƏNG